High-end kompaktkameraer er tilbake i motebildet, og tilbyr stor ytelse i små format. Tre modellar leier an i 2025: Fujifilm sin X100VI, Ricoh sin GR IIIx, og Leica sin Q3. Alle er faste-linse, stor-sensor kamera elsket av gate- og reisefotografar, men dei kunne ikkje vore meir ulike i karakter. Fujifilm X100VI bygger vidare på ein kultklassikar med retro design, ein ny høgoppløyst sensor, og hybrid søker. Ricoh GR IIIx er den diskrete lommekameraet som byter ut ekstrautstyr for bærbarheit og snap-shooting-evne. Leica sin Q3 er luksus fullformat-alternativet som “kan vere Leica sitt mest overbevisande kamera til no” techradar.com – om du har råd til det.

I denne grundige samanlikninga skal vi gå i djupna på bildekvalitet, linseytelse, design og brukervennlighet, autofokus, videoeigenskaper, tilkobling, batteritid, programvarefunksjonar, og meir. Vi vil vurdere fordeler og ulemper, sitere ekspertvurderingar, sjekke pris og verdi, og til og med sjå på framtidige utviklingar (ja, Ricoh GR IV er på veg, og Leica tilbyr no ein Q3 med 43mm-linse!). Til slutt vil du vite korleis desse kameraa står opp mot kvarandre, og kva som kan passe best til din fotostil.

Sensor og bildekvalitet

Fujifilm X100VI: Fujifilm sjokkerte fansen sine ved å oppgradere X100-serien med ein 40MP APS-C-sensor – nesten dobbelt så høg oppløysing som X100V provideocoalition.com dpreview.com. Det er den same toppmoderne 40MP X-Trans 5 BSI CMOS-sensoren som blir brukt i Fuji sin X-H2 og X-T5, så bilet­kvaliteten er eksepsjonell: masse detaljar, breitt dynamisk omfang, og betre ytelse på høg ISO samanlikna med den førre 26MP-brikka dpreview.com dpreview.com. I DPReview sine labtestar fanga X100VI opp “høge detaljnivå” og Fuji sin kjende fargevitskap gir vakre JPEG-bilete rett frå kameraet dpreview.com. Likevel, å presse 40 megapikslar inn i ein APS-C-ramme kan tøye grensene. Omtalar peiker på at det vesle faste 23mm-objektivet (tilsvarande 35mm) “ikkje er det aller skarpaste” på pikselnivå, og i svakt lys kan den ekstra oppløysinga forsterke mjukheit eller støy om ISO-en blir høg dpreview.com. Likevel, for fotografering på base-ISO eller i godt lys er detaljnivået framifrå, og Fuji sine populære Film Simulations (som Velvia, Acros og den nye Reala Ace) sikrar “framifrå resultat” med rike fargar rett frå kameraet dpreview.com provideocoalition.com. X100VI-sensoren er X-Trans (med Fuji sitt unike fargefiltermønster), som gir eit litt anna korn og fargegjengiving enn vanlege Bayer-sensorar – mange elskar Fuji-stilen, særleg til portrett og landskap. Dei som fotograferer i lite lys vil setje pris på at den nye sensoren er bakbelyst (BSI) for betre lysinnsamling; kombinert med innebygd stabilisering kan X100VI handtere nattlege gatebilete rimeleg bra. Alt i alt leverer han kanskje den beste APS-C-bilet­kvaliteten av alle kompaktkamera i 2025.

Ricoh GR IIIx: I motsetnad til Fuji sin megapiksel-kappløp, held Ricoh seg til ein velprøvd 24,2MP APS-C-sensor i GR IIIx petapixel.com. Det er den same sensoren som blir brukt i GR III (2019), men para med eit anna objektiv for “x”-modellen. Med 24MP kan det høyrest beskjedent ut i dag, men ikkje undervurder han – denne sensoren leverer “usedvanleg skarpe, kontrastrike og detaljrike bilete” som kan måle seg med større kamera wired.com. Faktisk skrytte Wired sin testperson av at det “ikkje finst noko anna kamera så lite med APS-C-sensor”, og likevel er GR IIIx-bileta på nivå med det han får frå eit fullstørrelse Sony speillauskamera wired.com. Pikselmengda er tilstrekkeleg for store utskrifter og beskjering, og færre pikslar betyr at kvar piksel er større, noko som kan hjelpe mot støy ved høg ISO. GR IIIx gir utmerka gatefoto med rik tonalitet; JPEG-motoren har Ricoh sine eigne film-liknande innstillingar (Positive Film, High-Contrast B&W, osv.), som fotografar elskar for karakteren sin keithwee.com wired.com. Sensorn er stabilisert av eit 3-aksers ristesystem (meir om det seinare), som gir om lag 4 steg betre resultat i lite lys macfilos.com. Det dynamiske omfanget er veldig bra – du kan hente fram både høglys og skuggar frå RAW DNG-filer ganske godt. Ytinga ved høg ISO er solid opp til ISO 3200 eller 6400 for dei fleste behov, sjølv om han ikkje heilt kan måle seg med den større sensoren i Leica under ekstreme lysforhold. Likevel, for eit lommekamera leverer GR IIIx langt betre bilet­kvalitet enn storleiken tilseier. Fargane er behagelege (Ricoh tilbyr til og med mange tilpassingsval og eit fellesskap av GR “oppskrifter” for JPEG-uttrykk wired.com). Ein testperson påpeikte at GR IIIx si støy ved høg ISO og autofokus i lite lys kunne vore betre keithwee.com, men alt i alt er denne sensor+objektiv-kombinasjonen optimalisert for skarpheit og gateklare blinkskot.

Leica Q3: Leica Q3 tar eit steg opp med ein 60,3MP fullformat sensor – klart den største og med høgast oppløysing av dei tre dpreview.com. Det er truleg den same BSI CMOS-brikka som i Leicas flaggskip M11, og den er imponerande. DPReview kallar det “ein 60MP BSI-sensor som presterer svært godt”, og nemner at Leica til og med har auka ISO-grensa til 100 000 takka vere betre støyhandtering dpreview.com. I praksis gir Q3 utruleg detaljrikdom – “13 millionar fleire pikslar” enn Q2 før den techradar.com – noko som gjer han svært allsidig for beskjering. Leica utnyttar dette med beskjæringsmodusar i kameraet som simulerer 35mm, 50mm, 75mm og til og med 90mm utsnitt (gir 39MP ned til 6MP bilete) dpreview.com dpreview.com. Biletkvaliteten er, med eitt ord, luksuriøs. Du får den typiske fullformat-looken: grunn dybdeskarpheit, eksepsjonelt dynamikkområde og god ytelse i lite lys. Faktisk, på base-ISO, rivaliserer Q3 sine filer mellomformat når det gjeld detalj og dynamikkområde. Fargane frå Q3 er rike, men naturlege – Leica si JPEG-gjengiving er meir nøytral og “klassisk” samanlikna med Fuji sine livlege innstillingar. Leica har òg lagt til nokre reknebaserte hjelpemiddel: Q3 kan bruke “AI-assistert perspektivkontroll og dynamikkområdeoptimalisering” i JPEG-modus dpreview.com – nyttig for arkitekturbilete eller scener med høg kontrast. Høg-ISO-støy er godt kontrollert opp til ISO 12 800 eller høgare; og sidan det er fullformat, beheld han meir detalj i lite lys enn dei mindre sensorane. Ein ulempe: alle desse pikslane krev topp optikk og teknikk. Små fokuseringsfeil eller kameraristing kan bli synlege ved 100% visning. Ein TechRadar-skribent skulle ønskje at Q3 hadde ekte innebygd stabilisering (IBIS) sidan 60MP-sensoren er “lite tilgjevande” for rørsle techradar.com. (Q3 er avhengig av optisk linse-stabilisering, som hjelper, men ikkje er like effektivt som IBIS ved svært lange lukkartider.) Likevel leverer Q3 den mest imponerande biletkvaliteten i gruppa. Som ein anmelder sa det, “på papiret set Q3 standarden for premium kompaktkamera” techradar.com mykje takka vere denne sensoren.

Samla vurdering: Kvar kamera utmerkar seg i bilet­kvalitet innanfor si klasse. X100VI sin 40MP APS-C-sensor gir ein unik kombinasjon av høg oppløysing og Fuji sin filmatiske fargeprofil – fantastisk for dei som vil ha maks detalj frå eit kompakt kamera og flotte JPEG-bilete dpreview.com. GR IIIx sin 24MP APS-C-sensor viser at oppløysing ikkje er alt; han er justert for skarpe, slagkraftige gatebilete, og forholdet mellom storleik og kvalitet er uslåeleg wired.com. Leica Q3 sin 60MP fullformat-sensor er i ei eiga klasse når det gjeld oppløysing, dynamisk omfang og djupne, noko som gjer han ideell for profesjonelle eller dei som vil ha kompromisslaus kvalitet (til ein svært høg pris). Om vi berre ser på sensorprestasjon, vinn Q3 – men i praksis kan alle tre levere fantastiske foto. Det handlar ofte om korleis du fotograferer: Treng du 60MP og fullformat med grunn djupneskarpheit, eller held det med 24–40MP på APS-C for din stil? Som vi skal sjå, påverkar òg andre faktorar som objektiv og bruksvener også biletresultatet.

Objektivytelse

Ein av dei største skilnadene mellom desse kameraa er innebygde objektiva – kvart har ein fast brennvidde med sin eigen karakter.

Fujifilm X100VI: X100VI har eit 23mm f/2-objektiv, som gir eit 35mm ekvivalent synsfelt på APS-C. Fuji har faktisk beholdt objektivdesignet frå X100V (som hadde betre optikk enn tidlegare X100-generasjonar), så vi får eit kompakt 8-elements objektiv optimalisert for ein klassisk 35mm-look. I bruk er dette objektivet ein solid prestasjon: senter-skarpheit er veldig god heilt open, og ved f/4–f/5.6 er det sylskarpt over heile biletflata – og klarer lett å gjengi detaljane frå den nye 40MP-sensoren i normalt lys dpreview.com. Det gir bilete med ein behageleg, litt mjuk bokeh på f/2 for nære motiv. Men det finst nokre særpreg. DPReview fann at ved 40MP er objektivet “isn’t…edge-to-edge consistent as a top-notch 35mm equiv could be” dpreview.com, altså at hjørna kan vere litt mjukare, spesielt på vid opning eller i lite lys. Dei merka at piksel-skarpheita fell i dårlege lysforhold, truleg fordi objektivet mister litt kontrast på f/2 og IBIS + høg ISO kan gi litt mjukheit dpreview.com. Likevel, til dei fleste formål – gatefoto, reise, portrett – leverer objektivet crisp og karakterfulle bilete. Fuji si innebygde korrigering fjernar all vesentleg forvrenging eller kromatisk aberrasjon, og objektivet har eit innebygd 4-stopps ND-filter slik at du kan fotografere på f/2 i sterkt sollys dpreview.com. Nærfokus er mogleg ned til om lag 10 cm ved å bruke makromodus, sjølv om det blir litt mjukheit på aller nærmaste avstand. Ein testperson samanlikna X100VI-objektivet med Ricoh sitt og fann faktisk Ricoh skarpare på minimum fokus keithwee.com, men til gjengjeld er Fuji sitt objektiv raskare (f/2 mot f/2.8) og slepp inn meir lys og gir meir uskarp bakgrunn. Viktigast er at X100VI sitt 35mm-e brennvidde er ein glimrande allroundar: vid nok for miljøbilete og landskap, men framleis tett nok for portrett eller gatefoto utan for mykje forvrenging. For mange fotografar er 35mm den klassiske dokumentarbrennvidda, og dette objektivet treff det synsfeltet med Fuji sin signaturstil. Om du vil variere, tilbyr Fujifilm valfrie påskruings-konverteringsobjektiv: WCL-X100 II (gjer om til ~28mm ekvivalent) og TCL-X100 II (gjer om til ~50mm ekvivalent). X100VI kjenner desse att og brukar riktige korrigeringsprofilar i kameraet. Oppsummert er Fuji sitt objektiv ein well-balanced 35mm: ikkje klinisk perfekt, men i stand til å gi flotte resultat med litt av den Fuji-karakteren. Som ein brukar skreiv, “a substandard lens and autofocus” ville vore ein dealbreaker dpreview.com – heldigvis er X100VI-objektivet alt anna enn dårleg, sjølv om det ikkje er feilfritt heilt i ytterkantane.

Ricoh GR IIIx: Ricoh tok ein annan tilnærming: GR IIIx har eit 26,1mm f/2.8-objektiv, som tilsvarer eit 40mm synsfelt på APS-C petapixel.com petapixel.com. Den litt lengre enn klassiske brennvidda var Ricoh sitt svar til fotografar som syntest 28mm-objektivet på den vanlege GR III var for vidt. Eit 40mm-e-objektiv gir eit meir intimt, smalare perspektiv – flott for gateportrett, detaljar og scener der 28mm kan få med for mykje. Dette objektivet er eit av GR IIIx sine kronjuvelar. Fleire anmeldarar omtalar det som ekstremt skarpt: “begge objektiva (28 og 40mm) kan levere sylskarpe bilete med imponerande, mjuk bokeh”, skriv Wired wired.com. Faktisk får optikken til GR IIIx ros for minimal forvrenging og utmerka ytelse frå kant til kant. PetaPixel rapporterte “ingen tønneforvrenging eller kromatisk aberrasjon … kantane var reine og utan stygg vignettering” i eksempelbilete petapixel.com – ein imponerande prestasjon for eit så lite objektiv. På f/2.8 er det ikkje like lyssterkt som Fuji eller Leica, men f/2.8 på APS-C kan likevel gi litt bakgrunnsuskarpheit når du fotograferer nære motiv, og bokehen blir omtalt som behageleg mjuk wired.com. Ein fordel med litt mindre lyssterk blender: objektivet kan vere veldig kompakt og skarpt heilt ope. Brukarar fotograferer det ofte på f/2.8 med god samvit, medan Fuji-brukarar gjerne blender ned X100 til 2.8 eller 4 for maksimal skarpheit. GR IIIx har òg ein nyttig makromodus, med fokus heilt ned til 12cm. Anmeldarar likte denne allsidigheita, og sa det “legg til litt allsidigheit til ein allereie imponerande pakke” wired.com. Sidan det er eit 40mm, er det ikkje eit ekte makroobjektiv, men du kan fylle ramma med små objekt meir enn du kan med 28mm GR eller Fuji. Når det gjeld synsfelt: 40mm-ekvivalent ligg mellom dei tradisjonelle 35mm og 50mm-standardane, og mange synest det er ei “gullhår”-brennvidde – tettare utsnitt for gatefoto betyr mindre rot, og på reise kan du framleis fange landskap ved å ta eit steg tilbake. Det er verdt å merke seg at GR IIIx manglar innebygd søker, så du komponerer med LCD-skjermen eller kan feste ein valfri GV-3 mini optisk søker (som tilnærmar 40mm). Objektivet har ikkje OIS (stoler på kamerahuset sin IBIS), og ingen blenderlamellar for bokeh-form (det er ein bladlukkar-design). Men det fokuserer raskt og er veldig stille – flott for diskret fotografering. Ricoh tilbyr òg ein skrutilpassa adapter (GA-2) som lar deg bruke ein GT-2 telekonverter for å nå ~75mm ekvivalent petapixel.com for portrett – nyttig om du treng eit tettare utsnitt utan å ofre pikslar. Oppsummert er GR IIIx sitt 40mm f/2.8 alt om diskresjon og skarpheit. Du får ikkje ultragrunn dybdeskarpheit, men du fårfår pålitelege, skarpe bilete med minimal forvrenging. Det er eit objektiv som «held seg i bakgrunnen» og let deg fokusere på komposisjonen, noko som er akkurat det gatefotografar elskar med GR-serien.Leica Q3: Leica si Q-serie er kjend for linsene sine, og Q3 held fram den tradisjonen med eit 28mm f/1.7 Summilux ASPH-objektiv. Dette er ein fullformat 28mm som oppnår både høg lysstyrke (f/1.7 er ganske lyssterk) og framifrå optisk kvalitet. Han er i hovudsak uendra frå Q2: ein stabilisert 28mm med asfæriske element og innebygd makromodus (ned til 17cm). Ytinga er strålande: objektivet er ekstremt skarpt, sjølv på 60MP-sensoren. DPReview påpeika at Q3 sin 60MP-sensor “pressar endå meir ut av det allereie skarpe 28mm-objektivet” dpreview.com, noko som tyder på at objektivet aldri var flaskehalsen. Faktisk var ein grunn til at Leica ikkje auka oppløysinga frå Q2 til Q3 på 4 år truleg at Summiluxen kunne handtere det. På f/1.7 får du ekte bakgrunnsuskarpheit og motivseparasjon, uvanleg for ein vidvinkel – miljøportrett ser flotte ut med ein miks av skarpt motiv og mjuk bakgrunnsglød. Blendar du ned, er objektivet knivskarpt frå hjørne til hjørne. Leica sin farge og mikro-kontrast “pop” er tydeleg; bileta får ei nesten 3D-liknande gjengiving som Leica-fans elskar. Forvrenging er minimal for 28mm (kameraet korrigerer det vesle som er), og vignettering på full opning er moderat men kunstnarisk (og kan korrigerast om ein vil). Objektivet har òg optisk bildestabilisering (OIS), som hjelper når du held den høgoppløyste sensoren i handa. Summiluxen fokuserer internt og ganske raskt – sjølv om Q3 legg til fasebasert autofokus som dramatisk aukar farten (meir om det i AF-delen). Makromodus på Q3-objektivet blir aktivert via ein ring på objektivet, som flyttar element for å tillate fokusering så nær som 17cm. Det er flott for mat, små gjenstandar eller blomar – sjølv om dybdeskarpheita er syltynn på f/1.7 på den avstanden. Leica har gravert doble avstandsskalaer for normal og makro, noko som understrekar den fotografiske arven i denne objektivdesignen. Den einaste “ulempa” med Q3-objektivet er at den faste 28mm brennvidda kanskje ikkje passar for alle. Nokre fotografar synest 28mm er for vidt til kvardagsbruk eller portrett (du må gå ganske nær). Leica har løyst dette ved å tilby innbygd beskjering/zoom-funksjon (35, 50, 75, 90mm utsnitt) – i praksis byter du oppløysing mot fleksibilitet. Og nytt frå seint i 2024, har Leica til og med lansert ein Q3 43-variant med innebygd 43mm f/2-objektiv for dei som føretrekkjer ein meir normal brennvidde leicarumors.com. Eksistensen av Q3 43 (med eit APO-Summicron-objektiv) viser kor god den originale Q3 Summiluxen er: Leica våga ikkje bytte ut 28mm på hovudmodellen, dei laga ein eigen variant for eit anna publikum. I testar av Q3 43 blir det originale Q3-objektivet skildra som “super-skarpt” og allsidig med digital zoom adorama.com adorama.com. Kort sagt: Q3 sin 28mm f/1.7 er kanskje det beste objektivet som nokon gong er sett i eit kompaktkamera med fast objektiv. Det er vidt, lyssterkt og sylskarpt – ein draum for dokumentarfotografar og alle som elskar det vide miljøpreget. Om 28mm er din stil, vil Leicaen gje deg optisk yting i referanseklasse. Om ikkje, satsar Leica på at du brukar beskjæringsfunksjonen eller vurderer 43mm-versjonen.

Samanlikning: Desse linsene gir kvar sin distinkte fotograferingsstil. Fujien sin 35mm-e f/2 er ein fleksibel klassikar – moderat vid, med nok lysstyrke til å gjere bakgrunnen uskarp og ein hybrid søker som lar deg komponere bilete med eller utan parallakse. Han er flott til litt av alt, sjølv om ekstreme pixel-peepers kanskje finn grensene hans ved 40MP. Ricoh sin 40mm-e f/2.8 er tilpassa diskresjon og klarheit – eit smalare synsfelt som tvingar deg til å fokusere på motivet framfor scena, med utruleg skarpheit og minimal forvrenging. Det er den tregaste linsa her, men på gata fotograferer du ofte rundt f/5.6 uansett, og storleiken gjer han uslåeleg lommeklar. Leica sin 28mm f/1.7 er den vidaste og raskaste – perfekt for store oversiktsbilete og fotografering i lite lys utan blitz, og leverer den rikaste optiske kvaliteten (til ein viss storleik og pris). 28mm fangar meir i kvart bilete; det er spektakulært for bylandskap, gruppebilete eller dramatiske nærbilete med bakgrunn. Men om du føretrekk strammare utsnitt, kan du beskjere eller bruke Q3 43-varianten. Merk at alle tre linsene er faste – du zoomar med føtene (eller digitale utsnitt). Kvar produsent har tenkt gjennom alternative løysingar (Fujis konverterar, Ricohs teleadapter, Leicas beskjæringsmodus/variant) om du treng andre brennvidder. Til slutt: Vel kameraet med den brennvidda som passar visjonen din best: 28mm (Leica) for vidvinkla historieforteljing, 35mm (Fuji) for klassisk gate-/reisefotografering, eller 40mm (Ricoh) for eit litt meir intimt blikk på verda. Det finst ingen dårleg val – dei er alle så gode, berre ulike.

Design og bruk

Fujifilm X100VI – Klassisk sjarm med moderne justeringar: X100VI held fram Fuji si retro, rangefinder-inspirerte design. Ho ser nesten identisk ut med X100V ved første augekast – eit elegant, kompakt kamerahus med freste topp- og botnplater i aluminium, taktile hjul, og eit hybrid-søkarvindauge på framsida. Fujifilm veit at dei ikkje skal endre på eit vinnande konsept: “the good sense suggests that Fujifilm will keep doing the same” med X100-serieformelen provideocoalition.com. Faktisk er VI berre om lag 1–1,5 mm tjukkare enn V for å få plass til IBIS, ein forskjell “so negligible… it would be noticeable only on paper” provideocoalition.com jonasraskphotography.com. Alle dei kjende X100-funksjonane er med vidare: det dedikerte lukkarhjulet (med integrert ISO-ring du dreg opp), blenderhjulet på objektivet, eksponeringskompensasjons-hjulet, og ein bladlukkar som gjer det mogleg å bruke blitz ved høge lukkarhastigheiter. Byggekvaliteten er framifrå – solid og “premium” kjensle på ~478 g (med batteri). X100VI er ikkje heilt vêrforsegla rett ut av boksen; men, som X100V, kan ho vêrforseglast ved å feste ein adapterring og 49mm filter på objektivet dpreview.com. Mange brukarar gjer dette for å vere trygge mot støv og fukt. Eit av Fuji sine kronjuvelar er hybridsøkaren: ved å vippe ein spak på framsida, byter du mellom optisk søkar (OVF) og elektronisk søkar (EVF). OVF-en er ein omvendt Galileisk søkar med rammar – han gir ei ekte “rangefinder”-oppleving og eit lyst, forsinkingsfritt utsyn, komplett med parallax-korrigerande rammar. EVF-en (forbetra OLED 3,69M-punkts panel) er for presis komponering, fokus-sjekk og for å sjå eksponering i sanntid. Dette hybridsystemet er særprega og briljant – ingenting anna på marknaden har det, og det er ein hovudgrunn til å velje X100VI om du likar analog-stil fotografering. Fuji har til og med integrert ein elektronisk rangefinder-modus (lite EVF-overlegg medan du brukar OVF) for fokusassistanse. På baksida har Fuji gjort ei subtil, men velkomen endring: 3-tommars LCD-skjermen kan no vippast lenger, inkludert 45º nedover for bilete over hovudet jonasraskphotography.com (X100V-skjermen kunne berre vippast ca. 90º opp og 35º ned). Dette gjer VI meir allsidig for høg- eller lågkameravinklar utan å måtte ligge på bakken. Andre små ergonomiske justeringar: ein litt flytta slett/drive-knapp for lettare tilgang, ein Bluetooth-logo som viser betre tilkopling, og eit flytta stativfeste (på grunn av IBIS-enheita) jonasraskphotography.com. Heldigvis har X100VI framleis den same stramme, minimalistiske retro-estetikken – “all the beautiful design features from the X100V are unchanged” og ho er framleis “a refined and classic camera body” som er«beyond amazing» i design, slik Fujifilm sine designarar hadde tenkt jonasraskphotography.com jonasraskphotography.com. I handa kjennest kameraet balansert; det passar i ei jakkelomme (men er trangt i bukselommer). Fysiske kontrollar er det mange av, noko entusiastar elskar: blender-ring (1/3 steg-klikk), lukkarhjul, eksponeringskompensasjons-hjul, kommandohjul og tilpassbare funksjonsknappar. Trass i den tradisjonelle stilen, er X100VI brukarvennleg med eit moderne brukargrensesnitt på sin høgoppløyste LCD eller EVF. Det treff ein flott balanse mellom nostalgi og funksjonalitet. Brukarvenlege særpreg? Nokre meiner at fokusringen på objektivet er litt liten, og AF-joysticken frå X100V er framleis der for å velje fokuspunkt (noko som er bra). Menysystemet er omfattande, men logisk, og Fuji sin Q-meny gir rask tilgang til vanlege innstillingar. Alt i alt prioriterer X100VI sitt design «stil og evne» saman dpreview.com. Det «tilbyr ein verkeleg unik kombinasjon» av å vere eit vakkert objekt som òg er svært effektivt dpreview.com. Dette designet er ein stor del av appellen – som DPReview sa, mange alternativ kan matche spesifikasjonane, men «X100-serien appellerer til begge gruppene» av folk som bryr seg om utsjånad og dei som bryr seg om bildekvalitet dpreview.com. Eit atterhald: Tilgangen har vore eit problem. X100VI er så populær at den ofte er restordre over heile verda, og i USA var det til og med ein importpause på grunn av tollar techradar.com techradar.com. Det er ikkje ein designfeil i seg sjølv, men det seier noko om kor in-demand dette kameraet er.

Ricoh GR IIIx – Minimalistisk lommekamera for gatefoto: GR IIIx har ein heilt annan tilnærming – det handlar om diskresjon og bærbarheit. Kameraet er enkelt utforma (ein liten svart rektangulær kropp), med ei gripevennleg, teksturert overflate og nesten ingen pynt. Det er verkeleg lommesize med ~257 g og berre 4,3 tommar breitt – mange brukar det i bukselomma eller i ei lita veske utan problem petapixel.com petapixel.com. Dette diskrete designet er med vilje: “GR IIIx… vekkjer knapt merksemd med sitt 262g minimalistiske utseende”, som er akkurat det gatefotografar ønskjer keithwee.com. Faktisk seier Keith Wee at han elskar at det er “så lite påtrengande og enkelt at dei fleste motiv ikkje ein gong bryr seg om det” keithwee.com. Byggekvaliteten er solid til storleiken – ein ramme av magnesiumlegering gir det ein tett, kvalitetsfølelse sjølv om det er lite petapixel.com. Kontrollane er reduserte til det mest nødvendige: på toppen ein modusveljar, utløysarknapp og ein liten vipp for zoom (for digital beskjering eller menyar) som også fungerer som av/på rundt utløysaren. Det er òg ein toppknapp som som standard startar Wi-Fi. På baksida er det ein 3-tommars fast LCD (om lag 1,04M punkt) som er einaste innrammingsalternativ – ingen EVF her (men Ricoh sel valfrie optiske søkjarar til blitsskoen). Knappane inkluderer retningsknapp, ein “ADJ” (juster) hjul, og nokre funksjonsknappar. Grensesnittet er enkelt og svært tilpassbart. Ein unik kontroll er “Snap Focus”-systemet: du kan setje ein førehandsbestemt fokusavstand (til dømes 2m eller 5m, eller uendeleg) og med eit fullt trykk på utløysaren tek kameraet straks eit bilete på den fokusavstanden – du hoppar effektivt over autofokus. Det er genialt for gateaugeblick der du ikkje vil ha forsinking. Wired sin anmelder forklarte korleis han set “Full Press Snap” til 1,5m, så eit raskt trykk på utløysaren brukar den sonefokuseringa, medan eit halvt trykk framleis brukar autofokus – det beste frå begge verdar wired.com wired.com. Denne funksjonen oppsummerer GR sitt designfilosofi: prioritere rask, diskret fotografering. Ein annan populær eigenskap er GR sin raske oppstart: ~0,8 sekund og du er klar til å ta bilete petapixel.com. Menysystemet, sjølv om det ikkje er like stilig som Fuji sitt, er rett fram og hugsar siste posisjon, noko som gjer justeringar raskare.GR IIIx sin storleik fører med seg nokre kompromiss: det finst ingen fysisk modus for fokus (du vekslar mellom Snap/AF i menyane eller med snarvegar), og skjermen er fast (og kan vere vanskeleg å sjå i sterkt lys med mindre du skrur opp lysstyrken, noko som går ut over batteriet petapixel.com). Det er ingen innebygd blitz – Ricoh fjerna den frå GR II til III for å få plass til IBIS og ein større sensor, noko somme saknar keithwee.com. Også merkbart fråverande er vêrforseiling; faktisk “manglar Ricoh GR IIIx all form for vêr- og støvbeskyttelse”, og har dessverre ein historikk med støvpartiklar som snik seg inn på sensoren gjennom den inntrekkbare objektivmekanismen keithwee.com. Brukarar har tydd til tredjeparts pålimte filter eller små solblendar for å motverke støv keithwee.com. Det er ein pris for GR sitt samanfallbare objektivdesign – lommekomfort kjem på kostnad av eit forsegla hus. Ergonomisk er kameraet laga for éi hand; det har eit lite gummiert grep som er greitt, men med større hender held du det med tre fingrar. Heldigvis hjelper den lette vekta. Det er ein USB-C-port for lading eller tilkopling, og ein blitssko på toppen om du vil montere ekstern blitz eller søkjar. Ricoh har med vilje halde kameraet diskret – til og med oppstartlyden og utsjånaden er dempa slik at du kan fotografere umerka. GR-en si brukarvennlegheit skin for erfarne fotografar som set opp kameraet med favorittavstanden for snap og kan løfte, knipse og putte det i lomma på sekund. Nybyrjarar kan oppleve mangelen på zoom eller søkjar som avgrensande i starten, men kameraet sin enkelheit oppmuntrar faktisk til å fokusere på komposisjon og timing. Som ein ekspert oppsummerte, har GR-serien nådd “topp design” – Ricoh har funne det som fungerer og held seg til det keithwee.com. GR IIIx er verkeleg ei vidareutvikling av tiår med GR-filmkamera og tidlegare GR Digital: det er “perfekt uperfekt” – fjernar alt unødvendig for å skape eit reint verktøy for fotografering keithwee.com. På minussida betyr den minimalistiske tilnærminga at det ikkje er eit allsidig “alt-i-ett”-kamera – det utmerkar seg verkeleg i ein spesifikk brukssituasjon (kandidatar/stillbilete) og prøver ikkje på så mykje meir. Men innanfor si nisje er brukaropplevinga nesten kultaktig elska. Mange gatefotografar sver til GR fordi ingen andre kamera gir så høg bilet­kvalitet i ein så liten og stille kropp. Som ein omtale spøkte, gjer GR at “du kan dra det opp utan… å øydeleggje ei scene,” i motsetnad til eit stort kamera der alle legg merke til det wired.com.

Leica Q3 – Luksus møter nytte: Leica Q3 sitt design er eit studium i å blande klassisk Leica-DNA med moderne behov. Ho ser ut som ein miniaturisert Leica M-målsøkar, komplett med den ikoniske raude prikken og ein svært rein, geometrisk form. Huset er laga av materialar av høg kvalitet med utsøkt finish – det kjennest tett (734 g med batteri, vesentleg tyngre enn Fuji eller Ricoh) og solid som ein liten tank dpreview.com. Q3 held på det minimalistiske kontrolloppsettet Leica er kjend for: topplata har berre utløysarknappen (med av/på), eit innfelt tommelhjul, og ein treposisjonsbrytar for av/enkeltbilete/kontinuerleg opptak. Her er det ingen tradisjonell lukkarhastighets- eller ISO-dial (i motsetnad til Fuji); desse blir i staden styrt via baksida eller menyane, likt moderne speillause kamera. Lukkarhastigheit og blender kan styrast automatisk eller manuelt ved å stille inn ringane – objektivet har ein blenderring (med 1/3 EV-steg) og på toppen er det eit hjul, eller du brukar tommelhjulet bak for lukkar. På baksida har Q3 ein 3-tommars berøringsskjerm som, for første gong i Leicas historie, vippast (opp 90º, ned ca. 45º) dpreview.com. Dette var stort: “Q3 blir det første digitale Leica-kameraet med vippbar skjerm” dpreview.com. Det gir mykje praktisk nytte for fotografering frå hofta eller over hovudet, noko gatefotografar elskar. EVF-en er ein nydeleg 5,76M-punkts OLED med 0,79× forstørring – stor og skarp for komponering. I motsetnad til Fuji sin hybridfinnar, er Leica sin EVF heilt elektronisk, men ein av dei beste i klassen. Vêrforseglinga på Q3 er IP52 dpreview.com, som betyr at den er støvbestandig og tåler lett regn – ein fordel for reise og utandørs bruk. Når det gjeld handtering, er Q3 litt større i handa enn X100VI; den er ikkje lommetilpassa i vanlege klede, meir ein liten veske- eller skulderreimskamera. Det finst eit valfritt handgrep (som òg gir trådlaus lading) for dei som vil ha betre grep. Utan det har Q3 ein moderat tommelkvile, og du støttar vanlegvis med venstre hand under objektivet. Mange brukar ein tommelgrep i blitsskoen eller ein Leica-reim for tryggleik. Trass i vekta er den godt balansert, og kontrollane har den presise Leica-følelsen (rifla metallhjul, tilfredsstillande klikk på blenderringen, osv.). Brukargrensesnittet er spesielt enkelt – Leica sitt menysystem på Q3 er relativt sparsomt samanlikna med Fuji sine omfattande menyar. Det har ein hurtigmeny, og berøringsskjermen støttar gestar (som sveip i avspelingsmodus, osv.). Leica gir nokre få fysiske knappar (avspeling, FN, meny) som du kan tilpasse. Som standard er det ein snarvegsknapp som kan tilordnast til ting som digital zoom eller andre funksjonar. Når det gjeld “luksus”, har Q3 det absolutt: den utstrålar ein tidlaus stil med matt svart finish og inngravert merking. Men funksjon er ikkje ofra – som TechRadar påpeika, “held Q3 seg til [Leica si] minimalistiske arv, men har nokre av dei mest avanserte funksjonane… eg har sett i eit Leica”, og kallar det ein “omfattande oppgradering” over Q2 techradar.com. Faktisk klarte Leica å inkludere 8K-video, vippbar LCD, hybrid autofokus og ny tilkopling i eit kamera som framleis kjennest som ein klassisk Leica. Å bruke Q3 er ein fryd: autofokusen er no rask (ikkje lenger berre kontrastbasert tregheit), EVF og lukkar er responsive, og bladlukkaren er nesten lydlaus (pluss at du har eit elektronisk lukkar-alternativ for stille fotografering). Det er òg eit lett kamera å sonefokusere med – objektivet har dybdeskarpheitsskala, og nokre gatefotografar set det til manuell fokus og f/8 for umiddelbar fotografering (den klassiske Leica-måten). Ein ulempe er kostnadsangst – ein Leica i handa, spesielt til rundt $6000, kan gjere deg litt nervøs i røffe område. Det er ein tjuvemagnet om du ikkje er forsiktig. Men om du er komfortabel, er Q3 robust nok til å vere med deg kvar dag. I motsetnad til Fuji eller Ricoh har òg fastvare-oppdateringar på Leica gitt reelle forbetringar: til dømes la nyleg fastvare v3.1.1 til meir tilpassing for FN-knappen og forbetra autofokusytelse youtube.com, noko som viser Leicas vilje til å forbetre brukaropplevinga etter lansering. Q3 sin enkelheit kan vere eit tveegga sverd – om du elskar manuelle hjul, kan du sakne dei her. Men mange synest det enkle designet er forfriskande i ei tid med kamerahus fulle av knappar. Som The Verge påpeika, kjennest GR og X100 veldig ulike å bruke sjølv om dei har liknande mål theverge.com. Q3 vil passe inn som nærare eit tradisjonelt moderne kamera (som eit speillause), men med Leicas “less is more”-filosofi i botn.

Oppsummert, brukarvennlegheit samsvarer med kvar kamera sitt grunnprinsipp: X100VI handlar om oppleving – taktile kontrollar, ein vakker hybrid-søkar, og den retro kjensla kombinert med moderne teknologi. Det er svært tilfredsstillande å fotografere med om du likar å stille inn alt manuelt og ta deg tid til å komponere, men det kan òg handtere raske bilete i auto-modus. GR IIIx handlar om diskresjon og fokus – det er kameraet du gløymer at du har i lomma heilt til eit augeblikk dukkar opp, så fangar du det raskt utan at nokon merkar det. Det fjernar alt unødvendig slik at du kan konsentrere deg om å fange det avgjerande augeblikket. Leica Q3 handlar om perfeksjon og enkelheit – det er eit presisjonsinstrument som gir deg akkurat det du treng og ingenting overflødig, i ein luksuriøs innpakning. Det er det største og tyngste, men òg det mest kapable på papiret, og det gir ei fotoutleving mange omtalar som inspirerande (sjølv om det kanskje delvis er Leica-mystikken). Som ein ekspert sa spøkefullt, å samanlikne slike kamera handlar ofte om du føretrekkjer “diskresjon eller stil” theverge.com – Ricoh er diskret, Fuji er stilig, og Leica klarer å vere både eit stiluttrykk og relativt diskret (i alle fall samanlikna med eit speilreflekskamera med utskiftbar optikk).

Autofokus og ytelse

X100VI autofokus: Fujifilm har gitt X100VI eit etterlengta løft på AF-fronten ved å låne det hybride autofokussystemet frå dei nyaste X-serie-kameraa sine. Det brukar fasegjenkjenning på sensoren (som dekkjer eit stort område) kombinert med kontrastbasert fokus, og den nye X-Processor 5 gir raskare prosessering og AI-basert motivgjenkjenning. I teorien gjer dette X100VI til det raskaste X100-kameraet nokon gong, og Fuji påstår sjølv betre AF-hastigheit og presisjon. I praksis fann DPReview at AF er “eit av dei mest utvida områda på X100VI” – det inkluderer no motivgjenkjenningsmodusar (for ting som ansikt/auge, dyr, osb.) og følgjande AF i video dpreview.com, noko tidlegare modellar mangla. Dei peikar likevel på eit paradoks: det er framleis “eit av dei minst endra” aspekta når det gjeld grunnleggjande hastigheit dpreview.com. Med andre ord: sjølv om det er funksjonsrikt, er X100VI sin AF avgrensa av fysikken: fokusmotoren og blendarstega til objektivet kan berre gå så fort, og det er ikkje like lynraskt som til dømes eit proff sportskamera. DPReview sin dom: VI-en sin AF er “den beste og mest brukande i serien til no”, men “langt unna dei beste speillause kameraa i dag” dpreview.com. Det stemmer med brukaropplevingar – det er bra og påliteleg for vanleg fotografering, menneskeansikt og moderat action, men om du prøver å følgje eit raskt motiv eller ta serie av ein springande hund, kan det slite med å halde alle bileta i fokus. Likevel, samanlikna med X100V, er AF-C-følgjing betre og Eye-AF meir treffsikker. Autofokus i lite lys tener på den nye sensoren si betre følsamheit og at IBIS er på plass (mindre kamerarørsle hjelper kontrast-AF). Ein kommentar på DPReview-forumet kritiserte Fuji for å bruke same objektiv og fokusmotor, og kalla det “uinspirert” å setje inn 40MP utan å oppgradere AF meir dpreview.com. Men andre synest AF er heilt fin til det kameraet er meint for: gatefoto, reise, portrett – i praksis alt utanom raske sportar. I reell gatefoto-bruk fangar X100VI motiv raskt; det hjelper òg at du kan bruke OVF til å førehandsfokusere via avstandsskalaen (sonefokus om nødvendig). Ein fordel med Fuji sin AF er grensesnittet: den dedikerte brytaren for fokusmodus (enkelt, kontinuerleg, manuell) og AF-joysticken gjer det raskt å velje fokuspunkt. Når du brukar EVF, kan du òg trykke på skjermen for å fokusere. Kameraet har òg fokus peaking for manuell fokus og dei smarte Digital Split Image eller Digital Microprism-fokushjelpemidla (etterliknar gammal målsøkarfokusering). Så, sjølv om det ikkje er best i klassen, er autofokusen på X100VI solid. Ein firmware-oppdatering (v1.20) skal visstnok ha løfta det til “godt utan forbehold” for enkelte brukarar, ein sa det “kjennest som min Sony A6400” i AF-oppførsel reddit.com. Det er høg ros, og tyder på at Fuji finjusterer AF med oppdateringar. Serieopptak på X100VI er moderat med 8 bps (mekanisk) eller opp til 20 bps (elektronisk lukkar med litt beskjering). Det er nok for enkle actionsekvensar, men igjen, ikkje styrken til dette

GR IIIx Autofokus: Ricoh GR IIIx brukar òg eit hybrid-AF-system – det har kontrastbasert AF supplert med fasebaserte pikslar på sensoren. Ricoh reklamerer ikkje med mykje AI-funksjonar, men det har ansiktsgjenkjenning og til og med auge-gjenkjenning i GR III/IIIx-firmware petapixel.com. AF-en til GR er generelt god for statiske eller trege motiv, men har eit rykte for å vere litt vanskeleg under visse forhold. På sitt beste låser den raskt (Ricoh oppgir ca. 0,2 sekund under optimale forhold) og den er presis. Fordelen med det vesle objektivet til GR er svært lite fokus-pusting – det kan flytte fokus veldig raskt. Men låglys og scener med lite kontrast kan skape problem. Keith Wee nemner at hybrid-AF er “forbetra [over GR II], men pålitelegheita i låglys kan vere inkonsekvent” keithwee.com. I praksis: fotograferer du nattlege gatescener, kan du oppleve litt jakt eller tregare fokus. GR har ein AF-hjelpelampe som hjelper på nært hald. Det finst AF-modusar som pinpoint, 9-punkts auto, motivsporing (ikkje veldig avansert). Dei fleste GR-entusiastar omgår likevel ofte AF ved å bruke Snap Focus eller sonefokus. Snap Focus er i praksis Ricoh sitt hemmelege våpen for å fange avgjerande augneblink. Ved å førehandsinnstille fokusavstanden (t.d. 2,5 m som ved f/8 gir deg om lag 1,5 m til uendeleg i fokus), kan du ta bilete umiddelbart utan å vente på AF – i praksis null forsinking. Dette er fantastisk for gatefoto, og anmeldarar rosar det stadig: “Snap Focus let deg setje ein fokusavstand … frå 1 meter til uendeleg” og du kan tilordne det til full-nedtrykk av utløysaren petapixel.com. Wired si omtale forklarte korleis bruk av Snap (eller full-nedtrykk Snap-snarveg) redda mange bilete som elles ville gått tapt på grunn av AF-forsinking wired.com wired.com. Ironisk nok er altså ein av dei raskaste “AF”-metodane på GR ikkje AF i det heile, men førehandsfokus. Når GR IIIx brukar autofokus på vanleg måte, er det ganske stille og du kan bruke trykk-for-å-fokusere på baksideskjermen òg. Kontinuerleg AF (AF-C) på GR er enkel; det er ikkje laga for å spore motiv over biletflata eller for kontinuerlege seriebilete. Seriebiletfarten er uansett berre ~4 bps petapixel.com, så den er ikkje retta mot action. Likevel kan du fange rørsle ved å utnytte dybdeskarpheit eller Snap focus. For candid gatefoto synest mange dette er nok. Ein ting å merke seg: GR har ikkje søkjar og LCD-skjermen kan vere vanskeleg å sjå i sterkt sollys, noko som kan gjere det tregare å trykkfokusere eller sjekke fokus; somme brukar Snap focus frå hofta i slike forhold. Kameraet si ytingnår det gjeld bilete frå skot til skot, er det ganske raskt (minimal svartid, osb.), og det startar opp raskt som nemnt. Alt i alt, for sitt tiltenkte bruk (gatefotografering, raske bilete), er GR sitt fokuseringsopplegg godt tilpassa: bruk AF for statiske scener eller når djupna er grunn, men bruk Snap for alt som rører seg eller når du treng umiddelbarheit. Når det blir brukt slik, er GR eit av dei raskaste gatekameraa som finst. Men om ein venta seg moderne augefølgjande kontinuerleg AF på nivå med Sony – det er det ikkje. Som Ricoh sjølv kanskje ville sagt, “ber GR stolt sitt eksistensgrunnlag på ermet”: det er ikkje for sport eller fuglar, det er for å fange gatene keithwee.com.Leica Q3 Autofokus: Leica gjorde ei vesentleg forbetring i Q3 ved å leggje til fase-deteksjon AF for første gong i eit Q-kamera dpreview.com dpreview.com. Q2 og Q1 var berre avhengige av kontrastdeteksjon (og litt djupne-frå-defokus takka vere Leica/Panasonic), noko som kunne vere tregt, spesielt i lite lys. Q3 sin nye hybride AF (som Leica utvikla saman med Panasonic sitt L²-teknologipartnerskap) kombinerer PDAF-pikslar med kontrast og DFD, noko som gjer fokuseringa mykje raskare og meir påliteleg. Omtalar merka straks at AF ikkje lenger er ein svakheit: han kan følgje motiv rimeleg bra og treffer fokus i dei fleste situasjonar. DPReview lista “autofokus” blant forbetringane som gjer Q3 til ein solid oppgradering dpreview.com. I bruk fokuserer Q3 raskt på statiske motiv – nærmast umiddelbart i godt lys. Ansiktsgjenkjenning er tilgjengeleg og fungerer påliteleg for å fange ansiktet til motivet ditt (flott for gateportrett eller arrangement). Kontinuerleg AF og motivsporing er no mogleg for lettare rørsle; Q3 er ikkje retta mot sport, men du kan fange ein gåande person eller born som leikar med rimeleg suksessrate. Kameraet tek opp til 15 b/s (e-lukkar) eller 10 b/s (mekanisk), noko som er meir enn nok, og med PDAF kan det justere fokus mellom bileta betre enn Q2 kunne. Ein journalist merka at med den høgoppløyste sensoren var fokusnøyaktigheit viktig og dei “skulle gjerne hatt IBIS” òg techradar.com, men bortsett frå det er sjølve AF mykje betre. Faktisk har Leica inkludert ein “AF Tracking”-modus i tillegg til dei vanlege einskildpunkt-, felt- og ansiktsgjenkjenningsval. Auge-AF er òg støtta (sjølv om han kanskje ikkje er like “klistrande” som Sony sin). For mange Leica-brukarar som kjem frå manuellfokus-M-ar, var Q-serien sin AF allereie ein luksus – med Q3 er han no verkeleg moderne. Eit DPReview-sitat seier effektivt at Q3 sin “fase-deteksjon autofokus og 60MP sensor pressar endå meir ut av det allereie skarpe objektivet” dpreview.com, noko som betyr at fokus ikkje lenger er ein flaskehals for å utnytte sensorens skarpheit. Ein annan fin detalj: Q3 sitt objektivfokusring kan brukast når som helst for å overstyre AF umiddelbart (det er “fly-by-wire” men fint dempa). Så om AF skulle bomme, kan du korrigere manuelt. Det finst òg ein smart “AF Macro”-modus – når du er i makrofokusområde, tek AF-systemet omsyn til den endra fokusskalaen. Fokusering i makro kan jakte litt av og til på grunn av grunn DOF, men stort sett går det fint. I lite lys hjelper Q3 sin store sensor og raske objektiv AF, og PDAF sørgjer for at han ikkje “jaktar” like mykje som Q2 gjorde – han låser i mørke scener der Q2 kunne feile. Alt i alt er Q3 sin autofokus no på linje med det du ventar frå eit høgenda 2023-kamera: påliteleg og rask. Han har kanskje ikkje AI-motivgjenkjenning som nokre konkurrentar (utanom ansikt/auge, gjer han ikkje dyr eller køyretøy spesifikt), men for dei typiske bruksområda til eit 28mm-objektiv – menneskelege motiv og generelle scener – er det meir enn nok. Som Leica Rumors og andre peika på, er Q3 sitt AF-system ganske likt Panasonic Lumix S5II sitt (noko som er bra, sidan det systemet var eit stort steg opp frå tidlegare kontrast-baserte mmodellar) dpreview.com.

Yting utover autofokus: Ei kort merknad om andre ytelsesaspekt: Alle tre kamera har blendersluttarar i linsene sine (GR og Fuji har det definitivt; Leica sin oppfører seg som ein med blits-synk opp til 1/2000s). Dette betyr stille drift og moglegheit for å synkronisere blits ved høge hastigheiter, noko som er flott for utfyllingsblits. Fuji og Leica tilbyr òg elektroniske sluttarar opp til rundt 1/16 000, som gjer det mogleg å fotografere med open blender i sterkt lys utan ND-filter (Fuji har òg innebygd ND 4-steg, som er praktisk dpreview.com; Leica er avhengig av elektronisk sluttar over 1/2000; GR har innebygd 2-stegs ND). Oppstartstid: Fuji ~2 sekund (pluss linsa strekkjer seg litt for å opne det innebygde linse-dekselet); Ricoh ~0,8s (rask!); Leica ~1s. Bilete-til-bilete-hastigheit: alle er i praksis utan merkbar forseinking for enkeltbilete; buffer: Fuji kan buffre eit anstendig tal RAW-bilete spesielt om ein brukar sakte serieopptak, GR er ikkje meint for serieopptak så bufferen er liten (~10 RAW), Leica kan buffre rundt 8-10 RAW ved 10 bps. Sluttarfølelse: Fuji og Leica har tradisjonelle gjenga utløysarknappar (kjekt for å legge til mjuke utløysarar eller kabelutløysar), Ricoh sin utløysar er òg god men kanskje litt mindre og i flukt med huset.

Oppsummert (AF & ytelse): X100VI tilbyr kompetent autofokus som endeleg har fått auggjenkjenning og påliteleg sporing for uformell bruk, men det er ikkje eit sportskamera – tenk på det som raskt nok for gatefoto og familiestunder, med sjarmen av manuelle kontrollar om ein ønskjer det. GR IIIx vektlegg ein annan tilnærming – autofokusen er ok, men designen oppmuntrar til sonefokusering og Snap, noko som gjer det lynraskt for dei som brukar det slik (i kyndige hender er det ingenting som slår prefokus for fart). Leica Q3 fokuserer no slik eit moderne kamera skal: trygt, raskt og utan styr, noko som passar statusen som toppmodell; du vil ikkje miste eit bilete på grunn av AF-forsinking i normale situasjonar. I ein direkte konkurranse vil Q3 truleg finne fokus raskast, X100VI som nummer to, GR IIIx som nummer tre (i AF-modus). Men GR kan faktisk slå dei andre om ein brukar Snap Focus på rett avstand (sidan det i praksis er prefokusert og fangar bilete umiddelbart). Så kvar har sitt eige system for å oppnå skarpe resultat. Det viser korleis kvart merke meiner brukarane deira helst vil jobbe: Fuji og Leica forbetrar autofokus for å møte forventningar, Ricoh legg til rette for alternative metodar for å oppnå same resultat.

Videofunksjonar

Historisk har ingen av desse kameraa vore primært laga for video – dei er først og fremst verktøy for fotografar. Men i dei siste utgåvene har produsentane i aukande grad lagt til solide videofunksjonar, og eitt av dei har til og med teke steget inn i seriøs videoproduksjon.

Fujifilm X100VI Video: Fuji overraska oss ved å pakke betydelig videokraft inn i X100VI. Den kan ta opp 6.2K-video opptil 30p (fra et 1,23x beskjært område av sensoren) og nedskalerer høykvalitets 4K dpreview.com. I hovedsak arver X100VI videoalternativene fra Fujifilm X-T5 dpreview.com dpreview.com. Det betyr at du får 10-bit intern opptak, F-Log for flate profiler, og flere oppløsnings-/bildetallskombinasjoner: full bredde 4K ved 30p (linjeskippet), oversamplet 4K (fra 6.2K-beskjæring) opptil 30p for maksimal detalj, en litt beskjært 4K ved 50/60p, og 1080p opptil 120p sakte film dpreview.com adorama.com. Imponerende nok tilbyr X100VI også video-spesifikke AF-forbedringer, som motivsporing i videomodus (inkludert ansikts-/øyedeteksjon) – en første for X100-serien dpreview.com. DPReview bemerket at “X100VI tilbyr i hovedsak de samme videofunksjonene som X-T5” og fremhevet at den nå inkluderer AF-sporing som ikke er begrenset til kun visse motiver dpreview.com. I praksis kan du bruke X100VI til vlogging eller å fange høykvalitets b-roll. Den faste 23mm linsen (35mm eq) er litt trang for vlogging på armlengdes avstand, men flott for miljøbilder. Kameraet har innebygd mikrofon (stereo) og viktigst av alt en 2,5mm mikrofoninngang (som også fungerer som fjernutløserport) – du kan koble til en ekstern mikrofon med en adapter. Det mangler hodetelefonutgang, men du kan bruke USB-C-porten med en adapter for å overvåke lyd dpreview.com. Fuji har også inkludert sine filmsimuleringer for video, som er morsomt for kreative uttrykk (Provia, Eterna, osv.), og den innebygde ND-filteret kan brukes i video for å opprettholde større blenderåpninger i sterkt lys dpreview.com. Rolling shutter i 6.2K er til stede (24,9 ms avlesning – moderat) dpreview.com, men bruk av de beskjærte modusene kan minimere det. Når det er sagt, har de fleste X100-eiere historisk sett ikke brukt kameraet mye til video. DPReview kommenterte til og med “vi har ikke hørt om mange som bruker” X100-seriens video <a href=»https://www.dpreview.com/reviews/fujifilm-x100vi-review#:~:text=match%20at%20L794%20The%20X100,23x%20%28dpreview.com – det var meir eit reservealternativ. Med X100VI sine forbetringar, kan det endre seg for nokre. Innebygd stabilisering hjelper òg her: VI-en sin IBIS vil stabilisere handhalde video betydeleg (ein av kritikkane mot eldre X100-ar for video var at dei var ustøe). Fuji sitt kontrastfulle, detaljerte resultat kan vere nydeleg for uformelle filmar. Likevel finst det avgrensingar: ingen log-utgang til HDMI (kameraet har USB-C og Micro HDMI ut, og det kan sende ut ein rein 4K-strøm om nødvendig), og potensielle termiske problem om ein skulle presse 6.2K for lange klipp (sjølv om Fuji ikkje marknadsfører X100VI tungt for langvarig opptak, og ingen vifte sjølvsagt). Kameraet kan laste opp videofiler direkte til Frame.io-skya når det er tilkopla, eit pluss for rask deling dpreview.com dpreview.com. Oppsummert er X100VI overraskande kapabel for video – ein kan seie at “sterke videomoglegheiter” er blant fordelane dpreview.com. Det vil truleg ikkje erstatte eit dedikert videokamera for profesjonelle, men for hybridskyttarar eller dei gongene du vil ta opp eit kvalitetsfilmklipp utan eit anna kamera, leverer det.

Ricoh GR IIIx Video: Om Fuji er overraskande god på video, er Ricoh dessverre det motsette. GR IIIx er svært avgrensa når det gjeld videofunksjonalitet. Den går maks opp til 1080p (Full HD) ved 60fps petapixel.com. Det er ingen 4K, ingen høgbitrate-alternativ, og minimal kontroll (du kan ikkje justere mykje anna enn eksponeringskompensasjon eller grunninnstillingar). Ricoh sjølv har alltid marknadsført GR som eit stillskamera. Petapixel seier det rett ut: “hugs at den er avgrensa til 1080p… ingen 4K her. Ricoh legg ikkje skjul på at dette er eit stillbiletkamera” petapixel.com. Wired si vurdering var endå meir direkte: “Video… er knapt brukande. Ikkje planlegg å filme med denne. Lat som om den ikkje eingong kan ta opp video.” wired.com. Det sitatet oppsummerer det heile – WIRED gav GR III/IIIx 9/10 for stillbilete, men peika på video og batteri som svakheiter wired.com. Kvifor er det så ille? Nokre grunnar: 1080p-kvaliteten er middels etter dagens standard (mjuke detaljar samanlikna med 4K-kamera), det er ingen stabilisering dedikert for video (sjølv om IBIS kan hjelpe litt mot små ristingar, er det ikkje optimalisert for videopan), autofokus under video er treg og kan leite, og lyden er enkel (mono-mikrofon, ingen mikrofoninngang). I tillegg er det ingen HDMI-utgang for ekstern opptak. GR er verkeleg eit “ta-med-overalt-kamera for foto,” og video kjennest ut som ein avkryssingsfunksjon frå ei tidlegare tid. Du kan ta eit kjapt 1080/30-klipp i ein knipe, men om video er viktig, er ikkje GR IIIx det rette verktøyet. På den positive sida har GR IIIx den store sensoren, så 1080p ser ut som frå eit APS-C-kamera (du kan få litt grunn DOF). Og sidan den er lita, kan du i teorien bruke den til diskret filming. Men utan 4K og utan vridbar skjerm er kreativ videobruk svært avgrensa. Ricoh har nok rekna med at dei som kjøper ein GR anten ikkje bryr seg om video, eller har ein annan dings (mobil, osv.) til det. Det seier sitt at Ricoh sin eigen GR-marknadsføring nesten aldri nemner video. Så vi sluttar oss til Wired: videoen på GR IIIx er ein ettertanke – du bør ikkje ta det med i vurderinga. Treng du ein og annan videosnutt, kan den gjere det mest grunnleggjande, men definitivt “ikkje tru hypen” på dette området (faktisk, det er ingen hype – alle erkjenner videosvakheita).

Leica Q3 Video: Leica tok eit dristig steg ved å gi Q3 seriøse videoeigenskaper. Q3 kan ta opp 8K-video opp til 30p (både DCI og UHD 8K), og 4K opp til 60p, pluss ulike andre modusar dpreview.com adorama.com. Dette er eit stort steg frå Q2 som stoppa på 4K30. Q3 sine videospesifikasjonar er på nivå med mange hybride systemkamera: 10-bit 4:2:2-opptak, støtte for Apple ProRes 422 HQ (men avgrensa til 1080p 60 i ProRes) dpreview.com, og Leica sin L-Log-profil for flat video (ikkje eksplisitt nemnt i kjeldene våre, men Leica tilbyr vanlegvis log-profil via Leica Fotos-appen eller i kameraet for video). Kameraet har til og med eksterne moglegheiter: ein micro-HDMI-port lar deg sende video til opptakarar, og det kan levere 8K/30 10-bit ut eller mate ein ekstern skjerm dpreview.com dpreview.com. USB-C kan brukast til Power Delivery for å halde det lada, eller kople til ein iPhone (kanskje til og med for overvaking via appen). Leica framhevar funksjonar som “tethered shooting with Capture One/Lightroom” som kanskje gjeld meir for stillbilete, men viser profesjonell arbeidsflyt dpreview.com. I praksis gir Q3 vakker video: fullformat-utseende, Leica-fargar, og den skarpe Summilux-linsa gir rik video. Ved 8K er opptaka ekstremt detaljerte (men krev mykje lagring). Q3 introduserer òg eit interessant val kalla “Triple Resolution Technology” for stillbilete (60, 36, 18MP-modusar), og på same måte kan du velje lågare oppløysing for å betre dynamisk område eller redusere rolling shutter. Ein kan faktisk ta opp 4K supersampla frå 8K for topp kvalitet, eller bruke ein lågare oppløysingsmodus for raskare avlesing. Rolling shutter ved 8K vil vere merkbart om du panorerer raskt (vanleg for dei fleste 8K-kamera), men ved 4K er det truleg godt handtert, spesielt om du brukar nedskalerte modusar. Leica tilbyr òg EIS (elektronisk stabilisering) i video for å supplere den optiske linsestabilisatoren techradar.com. Som TechRadar påpeika, dei “skulle gjerne hatt IBIS” for så høg oppløysing, men dei nemner at kameraet i det minste har elektronisk og optisk stabilisering som “forhåpentlegvis… hjelper mot risting” techradar.com. Det er ikkje nemnt noko om tidsavgrensing i kjeldene; truleg vil termiske avgrensingar setje grense for 8K-opptakslengda (kanskje rundt 15-20 minutt om gongen) – vanleg for eit lite kamerahus. Q3 sin lyd: det har innebygde mikrofonar og viktigast, ein USB-C-lydgrensesnitt. Leica sel ein adapter (eller du kan bruke tredjeparts) for å kople til ein 3,5mm-mikrofon via USB-C. Ingen hodetelefonutgangdirekte, men du kan overvake gjennom HDMI eller muligens USB-C. Alt dette tyder på at Leica faktisk prøver å tiltrekke seg hybridfotografen som kanskje ønsker å lage høykvalitets video med en Leica med fast objektiv. Ein anmelder utbrøt at Q3 “ikkje berre er eit fotokamera. Det kan ta imponerande 8K-video… 8K30, 4K60 og 120fps på 1080” adorama.com, og kalla det “framtidssikra… med produksjonskvalitet i 8K” adorama.com. Det er litt av ein vri – “Leica” og “8K-video” i same setning var uventa for berre nokre år sidan! Sjølvsagt bør eit kamera til 6 000 dollar vere allsidig. Samanlikna med X100VI sin sterke, men varmeavgrensa 6K, er Q3 sin 8K endå meir banebrytande, men i praksis vil mange bruke den utmerka 4K-en. I mellomtida held GR IIIx seg heilt unna videofesten.

Samandrag: For videofotografar er rangeringa klar: Leica Q3 leiar med høgoppløyst, profesjonell videokvalitet som faktisk kan brukast til seriøse prosjekt eller i det minste innhaldsproduksjon på høgt nivå dpreview.com techradar.com. Fujifilm X100VI er ein overraskande sterk nummer to – den tilbyr 6.2K/4K, 10-bit og Fuji sin fargevitskap i eit lite kamerahus, ideelt for hybrid bruk eller kreativ filmskaping når du vil ha det unike preget frå ein 35mm-linse og eit retro kamerahus (nokre vil kanskje bruke det til reisevloggar eller dokumentar-B-roll) dpreview.com dpreview.com. Ricoh GR IIIx, derimot, ligg langt bak – det er i praksis eit reint stillbiletkamera med symbolsk 1080p-video petapixel.com wired.com. Dersom videobruk er viktig for deg, vil du truleg utelukke GR eller planlegge å supplere med eit anna kamera for videoarbeid. Det er interessant korleis desse kameraa spenner frå “lat som det ikkje kan ta opp video” wired.com til “set standarden for premium kompaktvideo”. Dette skiljet kan faktisk gjere valet enklare: til dømes kan gatefotografar som ikkje bryr seg om video velje GR utan dårleg samvit, medan ein reisebloggar som vil filme klipp kanskje heller vil gå for Fuji eller Leica.

Tilkobling og programvarefunksjonar

I dagens digitale arbeidsflyt kan tilkopling og programvare vere like viktig som råspesifikasjonar. Slik held dei tre kandidatane deg tilkopla, og dette er dei unike programvarefunksjonane dei tilbyr:

Fujifilm X100VI-tilkopling: Fuji har forbetra tilkoplinga si dei siste åra. X100VI kjem med innebygd Wi-Fi og Bluetooth, og er fullt kompatibel med Fujifilms nye X App (som erstattar den eldre Camera Remote-appen). Omtalar fann smarttelefon-tilkoplinga “påliteleg” – DPReview påpeika spesielt at “kamera-til-sky og smarttelefon-app [var] begge pålitelege” i deira testing dpreview.com. X100VI er faktisk det første Fujifilm-kameraet som kan laste opp bilete og video direkte til Adobe sin Frame.io-skytjeneste når det er para med ein telefon eller Wi-Fi – ein framtidsretta funksjon for umiddelbar backup eller deling med samarbeidspartnarar dpreview.com. Dette kan vere nyttig for profesjonelle arbeidsflytar eller reisande som vil ha bilete automatisk overført til skyen. Med appen kan du også gjere vanlege ting som fjernstyring, live view-fotografering og trådlaus overføring av bilete (inkludert RAW no, og raskare enn før). Bluetooth hjelper til med å halde ein konstant lågstraumstilkobling, slik at du kan geomerke bilete frå GPS-en på telefonen din og få kameraet til å sende JPEG-ar automatisk til telefonen medan du fotograferer, om du ønskjer det. Når det gjeld portar, har X100VI ein USB-C-port (støttar lading, data og til og med lyd ut med adapter) og ein micro-HDMI. USB-C gjer det også mogleg å kople til ein datamaskin for Fuji sin X-Acquire eller webcam-funksjon om nødvendig, og du kan bruke kameraet som eit høgkvalitets webkamera (Fujifilm har webkamera-programvare). For blitz eller tilbehør har det ein standard blitssko. Fuji sine programvarefunksjonar i kameraet er rike: i tillegg til dei kjende filmsimuleringane (som er programvaremagi som simulerer ulike Fujifilm-filmtypar), finst det funksjonar som RAW-konvertering i kameraet, avanserte filter (leiketøyskamera, miniatyreffekt, osv.), og panorama. Ein artig modus Fuji har er Digital Teleconverter: ved å bruke den høge oppløysinga på sensoren, kan du stille kameraet til å beskjere til 50mm eller 70mm tilsvarande utsnitt og få ut ein JPEG som er oppskalert (X100VI kan kanskje gjere endå meir med 40MP, kanskje 2x og 4x digitale telemodusar, sjølv om det vanlegvis var 50/70 på 26MP med lågare oppløysing). Det er ikkje optisk kvalitet som ekte konverterar, men nyttig om du vil ha eit tettare utsnitt raskt utan å beskjere manuelt seinare. Ein annan programvaretriks: Multieksponeringsmodus for kreativ lagdeling av bilete. Og vi må ikkje gløyme at Fuji sine menyar gir mykje tilpassing (Q-meny, eigne oppsett osv.). Fuji-kamera støttar også blitskommandørmodus med EF-X8 (følgjer ikkje med) eller nyare blitsar, men sidan X100VI ikkje har innebygd blits (X100T var sist med innebygd), treng du ein ekstern blits for å trigge. Alt i alt gir Fuji ein godt samansett tilkoplingspakke: enkel paring og overføring, fjernstyring av kamera, og til og med direkte opplasting til sky – noko verken Ricoh eller Leica gjer som standard dpreview.com dpreview.com. Appen deira har historisk vore eit svakt punkt, men den nye X App har fått mykje betre mottaking for stabilitet.

Ricoh GR IIIx-tilkopling: GR IIIx har også Wi-Fi (802.11n) og Bluetooth LE. Den fungerer med Ricoh sin Image Sync mobilapp for biletoverføring og fjernstyring. Brukarane har likevel blanda erfaringar med Ricoh-appen – den er funksjonell, men ikkje like raffinert som hos enkelte konkurrentar. Du kan overføre JPEG og til og med RAW (DNG) om du har tolmod. Bluetooth kan brukast til å synkronisere tid og stad automatisk, og til å vekkje kameraet for raske overføringar. Ein kjekk funksjon: du kan setje opp GR til å automatisk sende ein resized JPEG til telefonen din for kvart bilete (for rask deling på sosiale medium). For fjernutløysing gir appen enkel live view og opptak – nyttig om du vil setje GR på eit lite stativ for selfie eller gruppebilete (men med den vidvinklede 40mm-linsa må du kanskje ta eit steg tilbake). Fysisk har GR IIIx ein USB-C-port som har fleire funksjonar: den ladar batteriet internt (GR var tidleg ute med USB-C-lading; Wired skreiv at den var “foran kurven” i 2019 med det wired.com), og kan brukast som datatilkopling til PC eller telefon (nokre brukar dette for raskare overføring enn Wi-Fi). USB-C-porten kan òg brukast som hodetelefonutgang eller analog video ut med rette adapterar (men med maks 1080p video er dette mindre relevant). Kameraet manglar heilt HDMI-utgang. Når det gjeld programvarefunksjonar, har Ricoh GR-serien ein kultstatus for sin “Snap Focus” (omtalt tidlegare) og for sine JPEG “Image Control”-forval. Ricoh tilbyr fleire film-inspirerte forval (Positive Film, Retro, Monotone, Bleach Bypass, osv.), og du kan justere kontrast, fargetone, korn, osv., og til og med lagre eigne forval. Det finst eit miljø som deler GR-“oppskrifter” (liknande Fuji sine filmsim-oppskrifter) for å få bestemte uttrykk wired.com. GR IIIx har òg RAW-framkalling i kameraet og nokre redigeringsverktøy (beskjering, rotering, osv.). Spesiell nemning: GR IIIx har “Horizon Leveling” med gyro – den kan automatisk rette opp små skeivheiter i kameraet. Den har òg intervallopptak for timelapse (men igjen berre 1080p om du vil ha video). Eit merkbart fråvær på tilkoplingssida: GR IIIx kan ikkje sende direkte til sky eller brukast som avansert webkamera. Det er ein enklare reiskap på det området. Og sidan mange GR-brukarar fotograferer på gata og raskt vil dele på sosiale medium, kan appens pålitelegheit – eller mangel på det – vere frustrerande. Men når du først har fått kontakt, går JPEG-overføring greitt. På plussida har GR internminne (2 GB i GR IIIx, og den kommande GR IV får heile 53 GB innebygd theverge.com theverge.com). Med internminne kan du ta bilete sjølv utan SD-kort og seinare overføre via USB eller Wi-Fi. Dette er ein fin backup om du gløymer kortet. Men 2 GB blir fort fullt (om lag 40 RAW eller eit par hundre JPEG). Kommande GR IV aukar dette mykje, noko som viser at Ricoh vil satse på betre tilkopling (kanskje til og med utan behov for telefon om ein kan plugge inn direkte eller bruke filhandsamar på telefon). Men slik det er no, er GR IIIx-tilkoplinga praktisk – den er der om du treng ho,men mange GR-puristar behandlar nesten kameraet som eit filmkamera, og lastar ned bilete heime etter fotograferinga i staden for å overføre dei undervegs.Leica Q3-tilkopling: Q3 er ganske avansert når det gjeld tilkopling. Han har tobandes Wi-Fi og Bluetooth og fungerer med Leica sin FOTOS-app. Leica FOTOS gjer det mogleg å fjernstyre, vise bilete, laste ned RAW eller JPG, og til og med oppdatere fastvare. Q3 introduserte ein svært interessant funksjon: du kan kople han direkte til ein iPhone via USB-C til Lightning (eller USB-C), og Leica FOTOS-appen vil kjenne han att for rask, kablet overføring – og gjer telefonen til eit stort minnekort eller fjernskjerm for kameraet dpreview.com. Dette er flott for journalistar eller alle som vil ha umiddelbare bilete i full oppløysing på telefonen (utan å vere avhengig av til tider ustabil trådlaus overføring). Med USB 3.1 Gen2 går overføringane raskt. Q3 sin Wi-Fi er òg forbetra samanlikna med Q2, og du kan til og med bruke han til tethered shooting til ein datamaskin (fungerer med Capture One eller Lightroom) – Leica har lagt til denne moglegheita, noko studiophotografar vil setje pris på dpreview.com. Også unikt: Q3 har valfri Wireless Charging Grip; dette tilbehøret gjev Qi trådlaus lading når du legg kameraet på ein ladestasjon dpreview.com. Sjølv om det handlar meir om straum, er det ein tilkoplingskomfort – du slepp å plugge i kablar for å lade (Leica elskar dei små luksusdetaljane sine). Grepet kan òg gje ein Ethernet-port for kablet nettverk. Q3 sine portar: USB-C (PD-støtte, data, lyd), Micro-HDMI (for eksterne skjermar/opptakarar), hot shoe (for blitz eller adapter). Programvaremessig held Leica det enkelt, men det er nokre merkbare funksjonar: Q3 har in-camera perspective control – ved å bruke gyroar og linseinformasjon kan han automatisk rette opp konvergerande vertikalar i JPEG-ar (nyttig for arkitektur) dpreview.com. Han har òg ein smart dynamic range-modus som kan løfte skuggar intelligent. Det er ingen leikne filmsimuleringar som hos Fuji; Leica reknar med at du fargegraderer sjølv eller fotograferer i RAW. Men JPEG-ar rett frå kamera har eit behageleg, nøytralt men rikt uttrykk som mange likar. Fastvareoppdateringar har lagt til ting som tilpassbare FN-knappfunksjonar (Q3 sin fastvare 3.0 la til moglegheita for å tildele senterhjultrykk til å veksle manuelle fokus-hjelpemiddel, noko brukarane bad om youtube.com). Q3 sin “Multi-field”-målar har òg eit høglysvektet alternativ for å bevare høglys, ein fin programvaredetalj for vanskeleg lys. Han inkluderer focus bracketing om du vil fokusstacke seinare. Ein skulle kanskje ikkje tru det, men Leica har omfamna tilkopling så mykje at dei tilbyr integrasjon med Adobe Lightroom via FOTOS-appen: du kan synkronisere bilete direkte til Lightroom Mobile om du koplar saman kontoane. Konseptet med Q3 er moderne arbeidsflyt, trass i det klassiske huset. The Verge kontrasterte humoristisk at “the GR cameras… carve a niche among street photographers who value compact size and affordable prices compared to a Fujifilm X100 or Leica Q” theverge.com – som antyder at Q-en er for dei med større lommebok. Den større lommeboka gir deg kanskje òg ein meir sømlaus teknologiintegrasjon. Eit lite skår i gleda: Q3 har ikkje ein multibildes høgoppløysingsmodus eller nokon reknebasert nattmodus (nokon konkurrentar har det). Men med 60MP, kven treng sensor-shift-triksing? Eit notat til: Leicas meny tilbyr “Triple Resolution” råopptak (60/36/18MP) – ikkje akkurat tilkopling, men ein programvarefunksjon for å handtere filstorleik og fart om nødvendig adorama.com. Til dømes kan du setje 18MP-modus om du veit du berre skal dele på nett og vil ha små filer, eller 36MP som eit mellomsteg. Det påverkar òg kor raskt bilete blir overført (mindre = raskare).

Samandrag: Tilkopling er eit område der Fuji og Leica utmerkar seg, medan Ricoh ligg litt etter. X100VI med den nye appen og til og med skytintegrasjon viser tydeleg at dei tek moderne behov på alvor (Fuji-brukarar kan no dele enklare og til og med jobbe med samarbeid i skyen) dpreview.com. Leica Q3, som passar til sin premiumstatus, tilbyr proff tilkopling: tethering, kablet tilkopling til telefon, og ein ganske robust app (FOTOS) dpreview.com. Ricoh GR IIIx har det mest grunnleggjande, men er veldig enkel – den får bilete over til telefonen din og lar deg fjernstyre utløysaren, men utan særleg avanserte funksjonar eller fart, og appen er ikkje spesielt polert. Når det gjeld programvarefunksjonar, har Fuji dei mest omfattande valmoglegheitene i kameraet (filmsimuleringar, multieksponering, osb.), Ricoh har nokre unike (Snap Focus, eigne biletprofilar, intervall), og Leica held det minimalt men effektivt (perspektivkontroll, høgoppløyst handtering). Ein kan seie at Fuji sin tilnærming er full av funksjonar og moro, Ricoh sin er strømlinjeforma og spesialisert, og Leica sin er fokusert på kvalitet og essensielle verktøy. Om du verdset enkel deling og kreative modusar, eller føretrekkjer ein tilnærming utan distraksjonar, kan dette påverke kva du likar best.

Batteritid og straum

Ulempa med kompaktkamera er ofte batteritida, og her ser vi store skilnader:

Fujifilm X100VI-batteri: X100VI brukar Fuji NP-W126S-batteriet – eit velprøvd 7,2V, 1260mAh-batteri brukt i mange X-serie-modellar. Med tanke på at X100VI har ny IBIS og 40MP sensor, kunne ein venta kortare batteritid, men i praksis gir det framleis grei batterilevetid. Faktisk lista DPReview “grei batterilevetid” som eit pluss for kameraet dpreview.com. Offisielle CIPA-tal er ikkje eksplisitt nemnde i kjeldene våre, men frå DPReview sin Q3-samanlikningstabell ser det ut til at X100V (liknande bygg) var oppgitt til om lag 420 bilete (truleg med OVF) eller 350 bilete (EVF) per lading dpreview.com. X100VI, som brukar litt meir straum, får kanskje rundt 350 (OVF) / 300 (EVF) ved vanleg bruk. I praksis får mange brukarar ein heil dag med vanleg fotografering på eitt batteri (til dømes 200–300 bilete med litt bildegjennomgang). Brukar du mykje EVF, Wi-Fi eller video, går det fortare tomt. Heldigvis har X100-serien USB-C-lading, så du kan lade frå ein powerbank undervegs – noko som er vanleg no. Mange har òg med eit ekstra NP-W126S (dei er små). Det er verdt å merke seg at Fuji ikkje gjekk over til det større NP-W235 (frå X-T4), truleg for å halde storleiken nede. Men NP-W126S er lett tilgjengeleg og ikkje for dyrt (det finst òg tredjepartsalternativ). X100VI sin hybride søkjar hjelper òg på – å bruke den optiske søkjaren trekkjer mykje mindre straum enn EVF, så du kan spare batteri ved å bruke OVF når du kan. DPReview-tabellen tyder faktisk på 350 bilete CIPA som truleg var EVF-tala, og 420 med OVF dpreview.com. Å slå av funksjonar som kontinuerleg Bluetooth eller bruke flymodus kan òg forlenge batteritida. Alt i alt er det ingen som klagar på batteriet til X100VI – det er “greitt” og som forventa, om ikkje spektakulært. Med tanke på alt det gjer (40MP, IBIS, høgoppløyst EVF), er det faktisk ganske effektivt.

Ricoh GR IIIx-batteri: GR IIIx kjem dessverre til kort på dette området. Han brukar eit lite DB-110-batteri (om lag 1350mAh, men berre 3,6V, så det tilsvarar i praksis omtrent halvparten av watt-timane til Fuji sitt batteri). CIPA-verdien er beskjedne om lag 200 bilete per lading keithwee.com dpreview.com. Mange brukarar rapporterer at dei får 150–200 bilete, av og til endå færre om dei brukar mykje avspeling eller Wi-Fi. Wired sin testperson merka seg «Eg fekk om lag 150 bilete, og færre i lite lys når IBIS jobbar hardare» wired.com. Det stemmer med Keith Wee sin kommentar om at «200 bilete per lading [er] stusseleg etter 2025-standard», og at Ricoh verkeleg bør forbetre batteritida i neste modell keithwee.com. Ricoh har altså halde på dette vesle batteriet for å halde kameraet lommesize, men det er eit irritasjonsmoment. GR er definitivt eit kamera du bør ha ekstra batteri til om du skal vere ute ein heil dag. Heldigvis kan du lade via USB-C, så du kan bruke ein powerbank mellom øktene; nokre har òg batteribankar eller etuier som kan lade det på farten. Eit triks: GR kan køyre (og til og med ta bilete) medan det er plugga i USB-strøm, så ein USB-bank kan fungere som ekstern batteri – men då mistar du litt av portabiliteten. Ein annan detalj: batteriindikatoren til GR fell ofte brått – folk ser at han viser fullt, så halvfullt, så plutseleg raudt; Wired åtvara «ver førebudd: GR III går frå éin strek til blinkande raudt fort» wired.com. Så det er lurt å bytte batteri tidleg. Komande GR IV kan kanskje løyse dette, sidan «batteriteknologi finst for høgare kapasitet» som Keith nemnde, men for IIIx er det slik det er. På den lyse sida: om du berre skal på ein kort fototur (ein time eller to), held kanskje 150 bilete. Men for reisedagar eller arrangement må du ha med ekstra. Mange GR-brukarar slår ganske enkelt av kameraet etter nokre få bilete for å spare straum (oppstarten er så rask at det går fint). Det finst òg ein «Auto-off»-innstilling du kan korte ned. IBIS og sensorreinhald (støvristing) brukar òg straum. Alt i alt er batteritida ein av dei største ulempene med GR IIIx. Amateur Photographer sin test spøkte med at GR kan brukast med USB-strøm for å bøte på den «beskjedne 200-bilete batteritida» amateurphotographer.com. Det er eit kompromiss du gjer for den vesle storleiken.

Leica Q3-batteri: Leica Q3 bruker eit nytt BP-SCL6 litium-ion-batteri, vurdert til 15,8 Wh (om lag 7,4V, 2100mAh). Leica oppgir same CIPA 350 bilete-rating som Q2 hadde dpreview.com. I teksten til DPReview: «det nye batteriet kjem med ein CIPA-rating på 350, same som Q2… Men det er ikkje uvanleg å få dobbelt så mange bilete som CIPA-ratinga, avhengig av bruk. 350 er rimeleg og bør komfortabelt gi ein dags fotografering.» dpreview.com. Så, i praktisk bruk opplever mange Q2/Q3-eigarar at dei kan få 700+ bilete om dei ikkje brukar EVF mykje eller ser gjennom bileta ofte. Om du brukar EVF for kvart bilete og ofte vurderer bileta, kan du vente rundt 300-400 bilete, noko som stemmer med ratinga. Q3 sitt batterisystem er ganske fint: det vert sett inn i grepet på kameraet som eit magasin – ingen batteriluke, det vert forsegla direkte (som hjelper med vêrforsegling). Du berre trykker det inn og ein lås festar det. For å ta det ut, trykk og det sprett ut eit stykke (likt som på SL- og TL-serien til Leica). Denne utforminga gjer at du kan bytte batteri raskt og utan ekstra lukemekanisme. Leica-batteri er dyre (om lag $250 stykket), men dei held godt på straumen og har god levetid. Q3 støttar òg USB-C Power Delivery, som betyr at du kan bruke kameraet eller lade det via USB frå ei kraftig strømkjelde. Det valfrie trådlaust ladande grepet gjer det til og med mogleg å lade batteriet i kameraet berre ved å setje det på ein ladeplate – det er luksuriøs komfort (men tregare; talet frå DPReview var ~190 minutt for full trådlaus lading) dpreview.com. Q3 er fullformat og har ein strøykrevjande sensor/prosessor, men klarer likevel gjennomsnittleg batterilevetid – delvis takka vere eit fysisk stort batteri (Leica hadde plass i grepet). Det er tyngre, ja, men du slepp i det minste å bytte ofte. For ein dagstur er eitt ekstra batteri vanlegvis nok som forsikring. Om du filmar mykje 8K-video, vil sjølvsagt batteriet gå tomt mykje raskare (8K kan tømme batteriet på under ein time med kontinuerleg bruk). Men for fotografering er 350+ bilete komfortabelt. Det er på linje med X100V og truleg litt betre enn X100VI med EVF. Q3 sin EVF og LCD er høgoppløyste og brukar meir straum, men batteriet kompenserer. Så sjølv om Leica ikkje leiar på reint tal bilete, er det solid i si klasse, spesielt samanlikna med GR.

Strømstyring: Alle kamera tillèt å slå av visse funksjonar for å spare straum: t.d. lågare skjermlysstyrke, kortare auto-av-tid, osb. Leica-sensoren på 60MP kan bruke meir straum, men prosessoren skalerer truleg ned når det ikkje trengst. Fuji sin IBIS kan redusere batteritida litt samanlikna med X100V, men tydelegvis ikkje for mykje sidan brukarane synest det er greitt. Ricoh sin strategi for GR IV er truleg eit litt større batteri (ryktet seier same batteri, men kanskje betre effektivitet, pluss moglegheit for å bruke batterihaldar? Ikkje sikkert).

Rask samanlikning: Leica Q3 ~350 bilete (CIPA), Fuji X100VI ~350 (CIPA), Ricoh GR IIIx ~200 (CIPA) dpreview.com dpreview.com. I praktisk bruk kan Q3 og Fuji strekkje seg til 500+ om du er konservativ; GR kan kanskje nå 250 med nøysam straumsparing. Men om du fotograferer aggressivt (mykje serieopptak, kontinuerleg fokus, Wi-Fi på), kan Q3 og Fuji falle til kanskje 250-300, og GR til tosifra bilete. Det er tydeleg at GR skil seg ut. Som Keith Wee sa det, “for a camera costing > $1000, battery tech exists for more capacity”, og antydar at det er litt skuffande keithwee.com. Så, om du misliker å bere med deg ekstra batteri, kan GR vere frustrerande. Fuji-eigarar har ofte med eitt ekstra og klarer seg fint; Leica-eigarar har kanskje med eitt ekstra (men til Leica-prisar er det ikkje alle som gjer det!).

Eit moment til: Alle tre batteria er utskiftbare – ingen av desse har innebygd batteri slik somme kompaktkamera har (noko som er bra for levetida). I tillegg kan alle ladast via USB i kameraet. GR sitt einaste lyspunkt er at USB-C-lading er rask – du kan lade til 100% på om lag 2 timar, og berre 15 minutt lading gir ein god prosent tilbake takka vere låg kapasitet. Fuji si USB-lading er òg praktisk, spesielt om du har andre USB-C-dingsar og vil samle ladinga. Leica si trådlause lading er treg, men kablet PD kan lade ganske raskt (truleg ~2,5 timar for full lading).

Oppsummert: Batteritid er eit pluss for X100VI (grei og betre enn eldre X100F som hadde dårlegare vurderingar), eit minus for GR IIIx (ofte nemnt i omtalar wired.com keithwee.com), og nøytral/grei for Leica Q3 (bra med tanke på sensorstorleiken, men ved mykje bruk treng du uansett eit ekstra).

Tilbehør og utviding

Alle desse kameraa, sidan dei er kompaktkamera med fast optikk, har eit avgrensa (men merkbart) utval av tilbehør for å forbetre eller tilpasse fotograferingsopplevinga.

Fujifilm X100VI-tilbehør: X100-serien har eit rikt utval av tilbehør, både offisielt og frå tredjepart, sidan ho er så populær. Nokre viktige:

• Konverteringslinser: Fujifilms offisielle WCL-X100 II (vidvinkelkonverteringslinse) og TCL-X100 II (telekonverteringslinse) er populære. WCL gir en 0,8× vidvinkelfaktor (gjør om 23mm-objektivet til ~19mm, altså ~28mm fullformat-ekvivalent), og TCL er ~1,4× (gir ~33mm, altså ~50mm ekvivalent) petapixel.com. På X100VI sin 40MP-sensor vil disse fortsatt gi bilder med høy oppløsning, og kameraet kan auto-gjenkjenne dem (via magneter) og bruke riktige korreksjoner slik at resultatet blir utmerket. De gjør i praksis X100 til et 3-i-1 prime-kamera (28mm, 35mm, 50mm ekv). For reise er dette fantastisk. Merk at de gir litt ekstra størrelse og vekt, men de skrus på (49mm gjenger når du fjerner ringen) og er ganske raske å feste.
• Filteradapter & værforsegling: Som nevnt, for å gjøre X100 (inkludert VI) helt værforseglet, trenger du adapterring og et beskyttelsesfilter. Fuji selger AR-X100 adapterring (den skrus på objektivet etter at pynteringen er fjernet, og gir standard 49mm filtergjenger) dpreview.com. Legg til et godt 49mm UV-filter og voila, objektivet er beskyttet og forseglet. Mange brukere gjør dette fra dag én. Tredjepartsprodusenter lager også rimeligere adapterringer og til og med integrerte solblenderadaptere.
• Solblendere: Fuji har en ventilert metallblender (LH-X100) som skrus på adapterringen, hjelper mot strølys og gir et klassisk utseende. Det finnes mange tredjepartsblendere (noen har også adapterfunksjon). En solblender gir også ekstra støtbeskyttelse.
• Reimer og grep: Selv om X100VI er kompakt, foretrekker noen et grep for bedre hold. Fujifilms MHG-X100 grep festes under og gir plass til lillefingeren samt Arca-swiss-skinne. Det finnes også tommelgrep som skyves inn i blitsskoen (Match Technical, Lensmate, osv.) for å gi tommelstøtte og bedre stabilitet med én hånd. Skinn-halvvesker er også populære for stil og beskyttelse.
• Ekstern blits: X100VI mangler innebygd blits (X100V hadde heller ikke det), men har en bladlukker som synker blits opp til 1/2000s. Mange Strobist-fotografer elsker X100 for dette. Fujis egen EF-X20 miniblits eller EF-20 blits kan brukes i blitsskoen for utfyllingslys. Profoto og Godox lager også TTL-blitser for Fuji. Blitsskoen kan også trigge trådløse blitssystemer. Det finnes også en synkterminal (via blitssko-adapter) om nødvendig.
• Søker-tilbehør: Ikke mye nødvendig siden den har innebygd søker, men noen setter på en myk utløserknapp (siden den har gjenger for gammeldags kabelutløser). Også diopterlinser eller påklistrede forstørrelsesglass om nødvendig, men den har innebygd diopterjustering.
• Batterier og ladere: Fuji inkluderer en enkel USB-lader; mange kjøper den dedikerte BC-W126-laderen eller tredjeparts dobbeltladere. Ekstra NP-W126S-batterier (ofte holder det med ett eller to ekstra).
• Diverse: X100-serien har til og med morosame tilbehøyr som Instax-skrivar-kompatibilitet (send bilete til Instax Share-skrivar for umiddelbare utskrifter). Det finst òg eit undervasshus (tredjeparts) for X100, sjølv om det ikkje er vanleg. Nokre folk monterer filter som ND eller polariseringsfilter ved å bruke adapterringen – nyttig sidan det er fast optikk. Også gråfilter kan haldast for hand om nødvendig, osb.

Alt i alt kan X100VI utstyrast ganske mykje – vidvinkel-/telekonverterar gir deg i praksis fleire brennvidder, og ulike grep og solblendar tilpassar handteringa. Det er eit modent system på den måten.

Ricoh GR IIIx-tilbehøyr: Ricoh held det minimalistisk, men det finst nokre merkbare tillegg:

• GW-4 og GT-2-konverterar: Faktisk er vidvinkelkonverteren GW-4 (21mm-konverter) for GR III (28mm-modellen). For GR IIIx (40mm) introduserte Ricoh GT-2 Tele Conversion Lens, som utvidar brennvidda til om lag 75mm ekvivalent petapixel.com. For å feste den treng du GA-2 Lens Adapter, som låser seg på framsida av GR (erstattar ein ring). Med GT-2 på får du meir rekkevidde til portrett; bilet­kvaliteten skal vere god (kameraet har ein beskjæringsmodus som hjelper, men det er optisk konvertering). Merk: Det finst ingen vidvinkelkonverter for GR IIIx (sidan 40mm til vidvinkel ville vore ein tung adapter; om du vil ha vidvinkel, brukar du 28mm GR III med GW-4).
• Ekstern søker (OVF): GR IIIx kan bruke Ricoh GV-3 mini optisk søker som skyvast inn i blitsskoen petapixel.com. Dette er ein enkel ramsesøker for 40mm synsfelt. Han har rammelinjer og nokre paralaksemerke. Han kommuniserer ikkje med kameraet (ingen info-overlegg), berre glas å sjå gjennom. Nokre gateskutarar elskar han fordi dei kan fotografere med kameraet ved auga i sterkt lys, og det sparar batteri (LCD av). Det finst òg den eldre GV-1 (for 28/21mm rammer) som ikkje passar 40mm så godt. Tredjeparts-OVF-ar (som Voigtländer 40mm-søkar) kan òg fungere.
• Solblendar/beskyttar: GR-objektiva er berykta for å vere sårbare for støv. Tilbehøyr som Squarehood (eit tredjepartsprodukt) gir ein liten solblendar som òg let deg feste UV-filter over objektivopninga utan vignettering. JJC lagar òg ein limring + filter-løysing. Desse reduserer ikkje berre strølys, men beskyt òg mot støvinntrenging ved å dekke gapet rundt det inntrekkbare objektivet keithwee.com keithwee.com. Sterkt tilrådd for GR.
• Etui og reimar: Ricoh sel GC-11 lær-etui som dekkjer kameraet, men som kan fjernast raskt. Halsreimar eller handleddsreimar (GR har ei løkke for handleddsreim, og mange brukar ei lita handleddsreim for tryggleik). Det finst òg «GR Neck Strap» og andre merkealternativ. Ei handleddsreim passar GR sidan du ofte brukar det med éi hand.
• Batteri/lading: Ekstra DB-110-batteri er eit must; Ricoh sel dei, eller du kan få tredjepartsbatteri. Det finst ein BJ-11 ekstern lader (sidan kameraet berre inkluderer USB-kabel). Mange brukar berre USB, men om du vil lade eitt medan du fotograferer med eit anna, er ekstern lader nyttig.
• Diverse: GR har ikkje innebygd blitz, men har ein blitzsko. Du kan feste ein liten blitz eller radioutløysar. Ein liten sko-montert blitz som Nikon SB-300 eller ein kvar manuell blitz kan fungere (ikkje TTL, sidan GR ikkje støttar P-TTL; det kan støtte enkel blitssynk). Det finst òg eit interessant tilbehøyr: nokre har brukt makroringlys med GA-1-adapter på eldre GR for nærbilete. GR har få offisielle tilbehøyr samanlikna med Fuji/Leica, men tredjepartar har fylt hola: t.d. tommelgrep (nokre lagar små limbare), skjermbeskyttarar og til og med kroppsskinn (for å tilpasse utsjånaden – populært i Japan).
• Undervatn? Ikkje eigentleg, ingen offisiell undervatnshus. Nokre entusiastar har improvisert med dykkarposar, men det er ikkje noko for GR.

I hovudsak kan GR IIIx tilpassast med tilbehøyr for å bøte på manglane: legg til søkjar om du vil ha det, legg til objektivadapter for å få 75mm rekkevidde, og legg til vern for objektivet. Det er ikkje like mykje eit systemkamera som Fuji eller Leica, men det viktigaste finst.

Leica Q3-tilbehøyr: Leica tilbyr ei rekkje premium (ofte dyre) tilbehøyr for Q-serien:

• Alternativ objektivdeksel / solblendar: Q3 har med solblendar i eska (Leica gjer vanlegvis det). Om ikkje, sel dei ein metallblendar. Objektivdekslet kan òg bytast ut med tredjeparts automatisk opnande deksel (nokre laga for Q for å opne når objektivet går ut i makro, men sidan Q-objektivet ikkje trekkjer seg inn, gløym det). Det finst fine påtrekksdeksel i lær, osv.
• Handgrep: Leica HG-Q3 Handgrip skrur du fast i botnen og gir eit solid grep for høgre hand. Det kan òg montere den runde Leica fingerløkken (som på Leica SL) for ekstra sikkert grep. Dette grepet er òg det som gjer trådlaus lading mogleg (det finst ein versjon med kontaktar for det).
• Tommelstøtte: Leica lagar ein Thumb Support som du skyv inn i blitsskoen, og som gir støtte for tommelen og hjelper å halde kameraet stødig. Det er eit populært tilbehøyr for M- og Q-brukarar. Det er dyrt, men maskinert messing som passar til kamerahuset.
• Reimar og etui: Leicas lærhalsreim (ofte inkludert) er fin, men mange oppgraderer til fletta lærreimar eller Henry’s-reimar. Halv-etui i lær (Leica lagar eit halv-etui som dekkjer botn og sider, med opning for batteri/kort). Desse etuia kjem i fargar (brun, svart, osv.). Dei vernar og gir litt meir grep.
• Ekstra batteri & lader: Q3-batteriet er dyrt, men du kan få eit. Leicas lader kan lade to samtidig om du kjøper eit ekstra, trur eg. Det finst òg bil-lader.
• Blits: Q3 har ein blitssko, men ingen innebygd blits. Leica tilbyr SF40 eller SF60 blitsar (samarbeidsmerka, eigentleg Nissin-blitsar) for TTL-blits på Q. Dei fleste Leica Q-brukarar er ikkje store blitsbrukarar, men det er tilgjengeleg for utfyllingslys eller kreativ lyssetting. Sentrallukkaren gjer det mogleg med høghastigheitssynk opp til 1/2000, noko som er flott for utfyllingsblits i dagslys (akkurat som Fuji).
• Filter: Q3-objektivet har standard filtergjengar (49mm). Mange vil bruke UV- eller klarfilter for å beskytte det vakre glaset. Også ND-filter om ein skal ta lange eksponeringar, sjølv om kameraet har innebygd 3-stegs ND (Q2 hadde det, truleg har Q3 det òg? Ikkje eksplisitt sagt, men sannsynleg sidan Q og Q2 hadde innebygd ND). For video kan ein bruke variabelt ND for å halde lukkaren på 180 grader.
• Anna: Q3 har no HDMI- og USB-portar, noko som opnar for ting som eksterne skjermar eller mikrofonar. Så SmallRig kan ha eit bur eller brakett for Q3 om nokon vil rigge det for video (ikkje vanleg, men mogleg). Også Leica Q3 43-varianten kan ha eigne tilbehøyr (truleg det same, bortsett frå at filterstorleiken på objektivet kanskje er annleis om noko).
• Begrensa utgåver: Ikkje akkurat tilbehøyr, men Leica lagar ofte spesialutgåver av Q-modellar (som ulik lakk eller grepstruktur). Dei endrar ikkje funksjon, men er samlarobjekt.

Ein unik ting: Sidan Leica Q-serien har fast objektiv, kan ein tenkje «ingen objektivfatning? ingen moro?» – men Leica vart kreative og tilbyr no ein eigen variant med eit anna objektiv (Q3 43 med 43mm APO-objektiv) leicarumors.com. Det er ikkje eit utskiftbart tilbehøyr, det er eit anna kamera, men det liknar på om Fuji skulle tilbydd ein annan X100 med ei anna brennvidde (noko Fuji ikkje gjer, dei går heller for konverteringsobjektiv). Så Leica sin måte å «tilpasse» brennvidda på, er å selje deg eit nytt dyrt kamera, heh.

Fellesskap/DIY: Det finst ein liten industri rundt alt: t.d. spesiallagde mjuke utløysarar for Fuji og Leica (sidan begge har gjenga utløysarknapp). Folk brukar òg gamle kabelutløysarar med Fuji for lange eksponeringar (sjølv om det òg har elektronisk utløysing via app). For GR 3D-printar folk små gripeutvidingar eller moddar for å halde filter.

Alt i alt:

• X100VI har eit levande økosystem – vid-/telekonverterar for å utvide synsfeltet, mange spesialtilpassa grep, solblendarar osv., som gjer det svært tilpassingsdyktig. Som DPReview påpeika, treng X100V/VI eigentleg ein adapter for vêrforsegling dpreview.com, som i praksis er eit tilbehøyr.
• GR IIIx er meir spartansk, men viktige tilbehøyr finst for å overvinne avgrensingane (teleobjektiv, søkjar og måtar å redusere støv-/batteriproblem). Det er berre ikkje like omfattande som Fuji sitt utval.
• Den Leica Q3 som er premium har alle dei luksuriøse tilbehøra du forventar: fint utforma grep, etui, og dei grunnleggjande fotografiske tilbehøra ein treng (filter, blitz). Ingen konverterar fordi den Summilux står åleine – Leica forventar at du beskjærer digitalt eller kjøper eit anna kamera for eit anna bildevinkel. Men det den har, er av høg kvalitet.

Ein kan òg vurdere kostnaden for tilbehør: Fuji sine vid-/telekonverterar kostar eit par hundre kvar (men mykje billegare enn å kjøpe fleire kamera eller objektiv om det var ILC). Ricoh sin GT-2 er kanskje $250 pluss adapter $50. Leica sitt tommelgrep eller etui kan vere $200-300 kvar fordi Leica-prising. Så å utstyre ein Leica kan fort bli dyrt (men om du har kjøpt eit kamera til $6k, er du truleg mindre prissensitiv på eit grep til $250).

Oppsummert er utvidbarheit best på Fuji X100VI (fleire brennvidder og full systemstøtte), moderat på Leica Q3 (mange kvalitetsforbetrande tillegg, men ikkje endring av hovudobjektiv), og avgrensa på Ricoh GR IIIx (nokre få viktige tillegg, men forblir eit minimalistisk verktøy).

Pris og verdi for pengane

Her skil det seg vesentleg:

Fujifilm X100VI: Ved lansering (2024) var X100VI prisa til rundt $1,599 USD (kun kamerahus) theverge.com. Dette er ein premiumpris for eit kompaktkamera, om lag $200 meir enn X100V sin debutpris. Er det verdt det? Med tanke på at det er eit unikt kapabelt kamera – 40MP APS-C, flott objektiv, hybrid søker – vil mange seie ja. DPReview gav det ein Gold Award og påpeikte at det er “eit utmerka kamera” med få reelle alternativ dpreview.com. Dei åtvara likevel mot å betale meir enn $1599 til griske videreseljarar, sidan verdien minkar om du betaler fleire hundre meir dpreview.com. Og faktisk, på grunn av knappheit, sette nokre videreseljarar opp prisen. Men til utsalspris er det konkurransedyktig: Det er mykje billegare enn Leica, og for det det tilbyr, finst det ikkje noko anna nytt kamera som gjer det same (dei einaste andre nye APS-C kompaktkamera med fast optikk er Ricoh sine, som er billegare men mykje enklare). Alternative oppsett (som eit speillausekamera med utskiftbar optikk og 35mm-objektiv) i fullformat-verda kan lett koste $2000+. Til dømes, ein Sony a7C II (~$2200 med kit) + 35mm-objektiv ($500) er dyrare og større dpreview.com. X100VI sin byggekvalitet og bildekvalitet rivaliserer kamera i $2000-klassen. Så value-wise, det er høgt for entusiastar som set pris på den hybride naturen. Sjølvsagt, $1600 er mykje meir enn ein mobil eller eit nybyrjarkamera, så det er retta mot seriøse hobbyfotografar eller proffar som sekundærkamera. Men med tanke på kultstatusen, held bruktprisen seg høg (den eldre X100V vart framleis selt nær nypris brukt, på grunn av etterspurnad). Mark Wilson i TechRadar påpeikte at nokre Fuji-fans reagerer på at andre Fuji-modellar ikkje er vêrforsegla til $1700 techradar.com, men i X100 sitt tilfelle kan ein få delvis vêrforsegling med ein adapter til $50 – dei fleste aksepterer det. Fuji auka nokre prisar i 2025 på objektiv og kamerahus (Verge hadde ein artikkel om “raising prices up to $800” på enkelte modellar theverge.com), men X100VI ligg truleg framleis rundt $1600 ny. Så, X100VI er expensive but delivers a unique combination, og er dermed kanskje ein good value for det det er (om du brukar funksjonane). Samanlikna med å bruke ~$1000 på ein GR og mangle EVF/andre funksjonar, kan dei ekstra $600 vere verdt det for mange.
• Ricoh GR IIIx: GR IIIx kom på marknaden for om lag $999 USD (og blir ofte selt for rundt $949-$1,049 avhengig av kit eller utgåve). Det er den rimelegaste av dei tre. Når det er sagt, kan $1000 for eit lite kamera utan EVF, utan zoom og med enkel video verke dyrt for dei uinnvidde. Men i samanheng med høgkvalitets kompaktkamera er det eigentleg rimeleg. Som Wired sa det: “at the time of writing, there is no other camera this small with an APS-C sensor” wired.com – så du betaler litt for den miniaturiseringa og kvaliteten. GR er nesten ein eigen kategori. Om du vurderer alternativ: X100VI (dyrare), fullformat Sony RX1R II (utgått, kosta $3300), eller til og med ein smarttelefon (ikkje samanliknbar sensorstorleik) – GR står åleine. Så verdien kjem an på behovet ditt for eit lommekamera med høg bildekvalitet. For gatefotografar seier mange at det er verdt kvar ei krone fordi det gir bilete dei ikkje ville fått med eit større kamera. Det kan òg potensielt spare deg for å kjøpe både eit premiumpunkt-og-skytt-kamera og eit APS-C ILC – det kombinerer desse litt. Likevel kan ulemper som dårleg batteri og manglande EVF redusere verdikjensla for nokre. Keith Wee peika på at i 2025 kjennest GR sitt batteri og manglande vêrforseiling gammaldags for eit kamera til over $1000 keithwee.com keithwee.com. Så ein kan hevde at GR IIIx er litt overprisa i forhold til funksjonar, men du betaler for konseptet. Når GR IIIx blir samanlikna med brukte prisar på X100V (som har skote i vêret), fann nokre det som eit “kupp” fordi du i det minste kunne få det nær veiledande pris. Det er òg billegare enn mange smarttelefonar no (toppmodellar kostar $1000+, sjølv om dei gjer meir). GR sin valuta for pengane er god om du faktisk utnyttar styrkane (diskret, høg bildekvalitet). Om nokon berre vil ha eit enkelt kompaktkamera, kan eit $500 point-and-shoot vere nok, men det vil ha ein liten sensor. Så Ricoh har ein nisje: “super-compact size and fairly affordable price compared to an X100 or Leica Q” theverge.com – som The Verge påpeika, det kostar ein brøkdel av Leica. Så samanlikna med konkurrentar, ja, GR er det beste kjøpet. Det er til og med billegare enn Fuji sin X-E4 med objektiv, osv. Så eg vil seie at GR IIIx er god verdi for eit spesialisert verktøy, men som eit generelt kamera kan manglane gjere at nokre føler det ikkje er det. Den rykta GR IV som kjem, om den får fleire funksjonar og kanskje kostar litt meir, kan endre reknestykket litt (om GR IV kjem til, sei, $1200, kan IIIx falle i pris eller bli eit rimelegare alternativ). Men per no, rundt $1000, er det inngangsbilletten til APS-C i lomma di.
Leica Q3: Q3 er i ein heilt annan prisklasse – $5,995 USD ved lansering dpreview.com. Det er nesten 6K, og avgrensa rabattar (Leica har sjeldan rabattar). Den prisen er $200 meir enn Q2 sin lanseringspris, men kan seiast å vere rettferdiggjort av dei nye funksjonane (60MP, vippeskjerm, PDAF, 8K video). Leica planlegg å selje Q2 og Q3 side om side ei stund, men til slutt blir Q3 hovudmodellen. Så, er Q3 verd $6000? For eit visst publikum, absolutt ja. For andre, er det “kameraet eg ville kjøpt om eg var rik,” som TechRadar skreiv det techradar.com. Dei kommenterte til og med at dei forventa at det skulle koste meir med tanke på alle forbetringane og Leica sin prisstrategi, og konkluderte “den prisen er relativt god verdi… for ein Leica”, og peika på at eit M11-hus er 50% dyrare utan objektiv techradar.com. Faktisk, om du samanliknar med å bygge ein liknande pakke: Leica M11 ($9000) + 28mm Summilux ($7-8k) = ca. $15k. Q3 gir deg den kombinasjonen (med autofokus og stabilisering og EVF) for $6k techradar.com. Så innanfor Leica-verda, er Q3 nesten eit kupp – du får mykje Leica-kvalitet for ein brøkdel av prisen på eit M-system. Samanlikn også med mellomformat Leica S eller SL2 med 28mm-objektiv – mykje dyrare. Mange Leica-entusiastar ser på Q som inngangsporten eller den praktiske Leicaen: fast objektiv, men alt inkludert. Frå eit reint ytelsesperspektiv kan ein hevde at ein Sony RX1R II (då den var tilgjengeleg) kosta $3300 – men det var 42MP, ingen innebygd EVF (hadde pop-up EVF), og eit tregare objektiv (35mm f/2). Q3 til $6k er dobbelt så mykje, men det er Leica-nivå på bygg og objektiv, osv. Ein meir direkte konkurrent no kan vere Sony RX1R III om den kjem. Det går rykte om at Sony har gjenoppliva RX1-linja – om ein RX1R III kjem med 61MP og eit 35mm f/2 til dømes $3900 (berre spekulasjon), vil det underby Leica kraftig og tilby liknande bildekvalitet. Men Leica satsar på dei som vil ha merket, objektivkarakteren og den alt-i-ett-enkelheita. For folk flest er $6000 ekstremt bratt for eit kamera med fast objektiv. Men Leica har inga problem med å selje ut Q-modellar – etterspurnaden er høg fordi rike hobbyfotografar, samlarar og nokre proffar elskar dei. Og som påpeikt, samanlikna med å kjøpe eit fullformat-hus og eit premiumobjektiv, kan Q3 til og med verke rimeleg. Ein annan vinkel: Ekstrafunksjonar som 8K video, 3 oppløysingsmodusar, trådlaus lading – desse døyver smellen ved å seie “hei, det er dyrt, men sjå alt det kan.” Også levetid: Leica støttar kameraa sine lenger, og dei held seg godt i bruktmarknaden (ein brukt Q2 går framleis for ca. $4k+). Så verdifallet er mindre enn for eit massemarknadskamera. Det kan vere ein del av verdivurderinga.
• X100VI (~$1600) – Premium mellomprisklasse, men gitt dei unike funksjonane og ytinga, blir den rekna som verdt det av entusiastar og anmeldarar dpreview.com. Den er billegare enn å setje saman eit ILC-kit for liknande bruk, og tilfredsheita er høg. Verdi for pengane er god om du utnyttar den hybride naturen og bilet­kvaliteten; berre styr unna overprisede seljarar dpreview.com.
• Ricoh GR IIIx (~$1000) – Det rimelege valet her, sjølv om det framleis ikkje er billeg totalt sett. Verdien ligg i å levere APS-C-kvalitet i eit verkeleg lommekamera – noko ingen andre gjer til den prisen. Om det er akkurat det du treng, er det eit godt kjøp. Om du samanliknar spesifikasjonar med andre, kan det verke mangelfullt for prisen. Men den smale målgruppa forsvarar prisen. Det blir ofte tilrådd som eit andre­kamera for situasjonar der du ikkje kan bere med deg eit stort kamera – den nytta kan vere uvurderleg for nokre.
• Leica Q3 ($6000) – Utvilsamt dyrt i absolutte tal, men samanlikna med Leicas vanlege prisnivå og pakken med eit framifrå objektiv + høgteknologisk kamerahus, er det faktisk ein av dei betre “verdi”-Leicaene techradar.com. The Verge nemner at GR og X100 er “rimelege samanlikna med ein Leica Q” theverge.com – du kan faktisk kjøpe 5 eller 6 GR for éin Q3. Så verdi for pengane i vanleg forstand er låg – du betaler for luksus. Men for dei som set pris på Leica-handverk, gir Q3 mykje og kan erstatte fleire kameratypar. Som TechRadar påpeika, for den som har råd, “set Q3 standarden” og er den dei ville valt om pris ikkje var eit tema techradar.com. Verdirekneskapen inkluderer også immaterielle faktorar som Leica-opplevinga, eigarglede, osb.

Til sjuande og sist rettar desse seg mot ulike budsjettsegment. I ideelle bruksområde (neste avsnitt), samsvarar ofte prisen med brukarprofilen:

• GR IIIx appellerer til seriøse entusiastar eller proffar som eit lommekamera i tillegg – den lågare prisen gjer det tilgjengeleg som eit andre­kamera eller for dei som prioriterer diskresjon framfor luksusutstyr.
• X100VI er for entusiasten eller proffen som vil ha eit høgkvalitets hovudkamera i kompakt format – middels pris, men høg tilfredsheit, ofte det einaste kameraet du treng for hobbybruk.
• Leica Q3 rettar seg mot den kresne brukaren – kanskje ein profesjonell som vil bruke det mykje (og dermed kan forsvare prisen), eller ein luksuskjøpar/entusiast som berre vil ha det beste og har råd til det.

Eitt aspekt til: videresal/verdi etter bruk. Leica vinn her (lågaste verdifall i prosent), Fuji nest (X100V-ar vart selde brukt for meir enn nypris – noko som er sjeldan, men viser etterspurnaden), Ricoh fell kanskje litt om han er mykje brukt, men held seg likevel greitt sidan det alltid er etterspurnad etter brukte GR-ar blant studentar eller gatefotografar med lågare budsjett.

Fordelar og ulemper

La oss bryte ned dei viktigaste fordelane og ulempene med kvar kamera for å gjere det tydeleg:

Fujifilm X100VI – Fordelar:

• Utmerka bilet­kvalitet: Høgoppløyseleg 40MP APS-C-sensor med vakre Fuji-fargar og skarpe resultat dpreview.com dpreview.com. Flott dynamisk omfang og god ytelse i lite lys for APS-C.
• Allsidig 35mm f/2-objektiv: Gir skarpe bilete og fin bokeh på f/2, med minimal forvrenging. Perfekt brennvidde til allsidig bruk. Valfrie konverterar utvidar det til 28mm eller 50mm ekvivalent, som gir meir fleksibilitet petapixel.com.
• Hybrid-søkar: Unik kombinasjon av OVF/EVF gir det beste frå begge verdener – optisk klarheit og elektronisk informasjonslag jonasraskphotography.com jonasraskphotography.com. Opplevinga av å bruke han er utan sidestykke for rangefinder-stil.
• Taktil, retro kontrollar & byggekvalitet: Vakkert bygd med metallhus, dedikerte hjul for lukkarhastigheit, blender, ISO (dra-ring), og eksponeringskompensasjon. Dette er eit kamera som inspirerer til bruk – “ein verkeleg unik kombinasjon av stil og evne” dpreview.com.
• Kompakt og stille: Ganske lite til å vere det det er; kan berast i ei frakkelomme. Bladlukkar er nærast lydlaus og gir høghastig synk for blitz (opp til ~1/2000s). Flott for spontane bilete.
• Forbetra autofokus: Beste AF til no i X100-serien, med motivgjenkjenning og påliteleg ytelse i dei fleste situasjonar dpreview.com. AI-modusar hjelper å følgje ansikt/auge/osv.
• Innebygd bildestabilisering (IBIS): Ein første for X100 – opptil 6 steg stabilisering dpreview.com. Hjelper i lite lys og for mjukare video.
• Sterke videofunksjonar: 6.2K 10-bit video, 4K opp til 60p, med filmsimuleringar og sporing AF dpreview.com dpreview.com. Mikrofoninngang og USB-lydutgang tilgjengeleg – uvanleg robust for eit kompaktkamera med fast optikk.
• Påliteleg tilkopling: Wi-Fi/Bluetooth med den nye Fuji X-appen fungerer smidig; i tillegg første Fuji som kan laste opp direkte til Frame.io-skya dpreview.com dpreview.com. Praktisk USB-C-lading/tilkopling.
• Filmsimuleringar & JPEG-ar: Fuji sine kjende filmutseender (Velvia, Acros, Classic Chrome, nye Reala, osv.) gir flotte resultat rett frå kamera – ein stor morofaktor og tidsbesparande for mange provideocoalition.com.
• Utvidbar & tilpassbar: Stort utval av tilbehør (konverterar, filter, solblendarar, grep), og djupt tilpassbare innstillingar (eigne profilar, Q-meny, osv.). Du kan enkelt tilpasse det til din stil.
• Høg anerkjenning: Gullpris frå DPReview, og generelt strålande omtalar – rekna som eit av dei beste premium kompaktkamera, punktum dpreview.com.

Fujifilm X100VI – Ulemper:

• Stor etterspurnad, låg tilgjenge: Vanskeleg å få tak i (restordre), av og til til over pris på bruktmarknaden. I nokre regionar (USA) til og med stansa bestillingar grunna tollar techradar.com. Potensiell ventetid eller høgare pris.
• Dyrt for eit kompaktkamera: $1599 er ein solid investering. Konkurrerande ILC-sett kan ein få for liknande pris (sjølv om dei kanskje ikkje er like godt integrerte). Om du ikkje brukar dei unike funksjonane, kan prisen kjennast urettferdig.
• Avgrensingar med objektivet: 23mm f/2, sjølv om det er veldig bra, er ikkje feilfritt på 40MP-sensoren – skarpheita i kantane og ytinga på full opning i lite lys er litt kompromittert dpreview.com. Nokre brukarar påpeikar at det er same objektiv som før (ingen oppgradering), så det blir strekt til grensa for å løyse 40MP dpreview.com. F/2 er òg berre middels raskt for grunn djupneskarpheit (fullformatkamera kan gi meir uskarp bakgrunn).
• Ikkje lommekamera i buksa: Det er kompakt, men ikkje verkeleg lommesize som ein GR. Med tilbehøyr (solblender eller konverterar) er det eit jakke- eller veske-kamera. Så ikkje like alltid-med-deg som mindre kamera.
• Autofokus ikkje i toppklassen: Sjølv om det er forbetra, er AF framleis bak dei raskaste speillause kamera. Rørlege motiv kan vere utfordrande dpreview.com. Kan av og til bomme på fokus i veldig lite lys eller ved svært raske rørsler. Fokuseringsmotoren i objektivet er ikkje den raskaste.
• Ingen intern zoom/utskiftbart objektiv: Du er låst til ~35mm synsfelt med mindre du brukar digital beskjering eller konverterar. Nokre vil sakne zoom-fleksibilitet (men det er typisk for denne kategorien).
• Ingen innebygd blitz: I motsetnad til tidlegare X100-modellar, har VI (og V) fjerna den vesle pop-up-blitzen. Ekstern blitz eller ein liten hot-shoe-blitz trengst for opplysing.
• God, men ikkje uavgrensa batteri: Batteritid på ~350 bilete er grei, men ikkje eksepsjonell. Brukar du EVF mykje eller filmar video, bør du ha eit ekstra batteri. Konkurrerande ILC-ar med større batteri (som X-T5) vil vare lenger.
• Vêrforsegling krev tilbehøyr: Rett ut av boksen er det ikkje heilt forsegla. Du treng filteradapter og filter for å forsegle objektiveininga dpreview.com, noko som kostar ekstra ~$50-100. Utan dette er det noko beskytta, men ikkje garantert mot støv/vatn i objektivmekanismen.
• Ingen vari-vinkel skjerm: Det har vippeskjerm (opp/ned), men ikkje fullstendig leddskjerm. Vloggarar eller dei som vil ha skjerm framover kan ikkje det (liten innvending for dei fleste).
• Kompleks grensesnitt for nybyrjarar: Mengda av hjul og val kan overvelde nybyrjarar som er vane med kompaktkamera eller mobil. Det finst ein auto-modus, men for å utnytte det fullt ut må du lære deg kontrollane.
• Ladar ikkje inkludert: Eg trur Fuji kanskje ikkje inkluderer ekstern ladar (dei forventar at du ladar i kamera via USB). Om det stemmer, ser nokre på det som ein ulempe fordi du ikkje kan lade eitt batteri medan du brukar eit anna utan å kjøpe ladar.
• Ingen IBIS-modusbrytar: IBIS er alltid på (bortsett frå kanskje ved panorering) – det finst ingen enkel måte å slå av/på med brytar, du må inn i menyen. IBIS betyr òg eit gyro-liknande element inni, som nokre fryktar kan bli eit svakt punkt på sikt (ingen rapporterte problem, berre ein tanke).

Mange av desse ulempene er relativt små eller innebygde kompromiss. Alt i alt er X100VI godt balansert, men det er greitt å vere klar over at det ikkje er ein magisk enhjørning – den har sine grenser.

Ricoh GR IIIx – Fordelar:

• Ultrakompakt & Lett: Ekte lommekamera (passar i bukselomme eller lita veske) på ~257g petapixel.com. Du kan ha APS-C-bildekvalitet bokstaveleg talt overalt, når som helst, utan volum. Denne diskrete faktoren er stor – det er eit kamera du har med deg når andre blir liggande igjen.
• Diskret design: Ser ut som eit lite kompaktkamera, veldig umerkeleg. Flott for candid gatefoto – motivet skjønar ofte ikkje at det er eit seriøst kamera keithwee.com. Lukkaren er stille. Det ropar ikkje “fotograf”, noko som gjer at du glir inn i mengda.
• Skarp 40mm-ekvivalent linse: 26,1mm f/2.8-linsa er usedvanleg skarp, sjølv på full opning wired.com. Leverer knivskarpe bilete, minimal forvrenging/aberrasjonar petapixel.com. Og 40mm synsfelt er flott for portrett og å isolere motiv samanlikna med breiare 28mm – mange synest det er ein meir “forteljande” brennvidde.
• Stor APS-C-sensor (24MP): Gir utmerka biletkvalitet – “skarpe, kontrastrike, detaljerte bilete” på nivå med større kamera wired.com. Reint høg ISO-ytelse opp til 3200 eller 6400 for svart-kvitt eller små utskrifter. Dynamikkområdet er solid. Du får DSLR-kvalitet i eit kompaktkamera.
• Gatefotofunksjonar: Signatur Snap Focus-modus lar deg førehandsfokusere slik at du kan ta bilete umiddelbart utan autofokus-forsinking – uvurderleg for raske gateaugeblick wired.com. Har òg innebygd ND-filter for lengre lukkartid og kreative bilete (uskarp rørsle i dagslys) wired.com. Rask 0,8s oppstart og minimal lukkarforsinking betyr at det alltid er klart.
• IBIS (3-akset): Stabilisering i ein så liten kropp hjelper mykje – du kan handhalde ved lågare lukkartider (~1/8 eller 1/4) for å unngå å auke ISO i lite lys macfilos.com. Hjelper òg med å halde bileta stødig sidan kameraet er så lett (utsett for risting). Det er ikkje vanleg å ha IBIS i eit lommekamera.
• Enkle, effektive kontrollar: Brukargrensesnittet er oversiktleg og svært tilpassbart. Du kan tilordne ADJ-spaken og Fn-knappen til viktige innstillingar. Mange anmeldarar rosar GR-menyoppsettet og rask tilgang når det er konfigurert wired.com. Det er designa av fotografar for fotografar, med fokus på essensielle funksjonar. Evna til å veksle mellom AF og Snap, eller bruke Full Press Snap, gjer det svært effektivt i praksis wired.com.
• Makrofunksjon: Kan fokusere ned til ~12 cm i makromodus, slik at du kjem overraskande nær for detaljbilete eller mat, osv. Kombinert med det skarpe objektivet gir det flotte makroaktige bilete (med litt mjukheit i hjørna kanskje, men brukbart).
• Flotte JPEG-ar og tilpassing: Rike JPEG-ar rett frå kamera med Ricoh sine bileteprofilar – t.d. den høgkontraste S/H er populær for gatefoto, “Positive Film” for fargerikdom keithwee.com. Og du kan finjustere desse eller laste inn “oppskrifter” frå brukarmiljøet for å etterlikne Fuji-filmutseende wired.com. RAW-framkalling i kamera er òg praktisk.
• Byggekvalitet & kjensle: Solid magnesiumkropp kjennest godt bygd og profesjonell, trass i den vesle storleiken petapixel.com. Den matte overflata og det enkle grepet har ein viss funksjonell kulskap. Det er “perfekt uperfekt” og appellerer til dei som likar funksjonell, minimalistisk design keithwee.com.
• Pris (relativt): Til ~$1000 er det mykje billegare enn X100 eller Leica, og gjer det til eit verdival for å få stor sensor i eit kompakt kamera. Det senkar terskelen for gateentusiastar eller reisande som vil ha høg kvalitet utan stor investering.
• Trådlaus tilkopling & USB-C: Lett å overføre bilete via Wi-Fi/Bluetooth om nødvendig, og praktisk USB-C-lading (ingen grunn til å ta med lader, lad kvar som helst) wired.com. Kameraet kan òg ladast/drivast av powerbank medan du tek timelapse eller lange økter.
• Tilgjengeleg tilbehør til objektiv: Om du treng meir allsidig bruk, gir telekonverteren (75mm) meir nytte til portrett, og valfri søkjar gir fleire innrammingsval petapixel.com petapixel.com. Ikkje like fleksibel som zoom, men noko utviding er mogleg.
• Kultfavoritt (Inspirasjon): Det er noko udefinerbart – GR har “sjel” for mange gatefotografar. Å bruke han oppmuntrar ofte til meir spontan fotografering. Som Wired påpeika, ropar han ikkje “rik turist” og folk oppfører seg naturleg rundt han wired.com. Dette kan gi meir autentiske bilete. Kameraet har ein dedikert tilhengjarskare som utvekslar tips og inspirerer til kreativitet, noko som kan vere inspirerande å vere del av.
• Firmware-oppdateringar: Ricoh har gitt ut firmware som legg til nye “Image Control”-profilar og Snap-fokusavstandar, osb., over tid. Dei støttar kameraet med justeringar (ikkje like omfattande som Fuji, men noko).
• Konseptets varigheit: GR-serien har vist seg tidlaus – det er eit kamera mange har i årevis. Det er så unikt at sjølv om teknologien går vidare, har ein GR frå nokre år tilbake framleis spesiell verdi på grunn av formfaktor og objektivkvalitet. Så det er eit utstyr du kanskje brukar lenger enn du trur.

Ricoh GR IIIx – Ulemper:

• Dårleg batteritid: Utan tvil den største ulempa – ~200 bilete per lading (ofte mindre) er “stusseleg” keithwee.com. Mange brukarar rapporterer rundt 150 bilete i reell bruk wired.com. Du må ha med ekstra batteri eller powerbank. Dette kan vere upraktisk, spesielt på reise eller lange gateøkter. Hyppig lading er ein del av GR-livet.
• Ingen innebygd søkjar: Du komponerer berre på bakskjermen (med mindre du kjøper ekstern OVF). I sterkt sollys kan skjermen vere vanskeleg å sjå (sjølv om du kan auke lysstyrken). Manglande EVF kan vere avgjerande for nokre som ikkje likar å komponere med utstrekt arm heile tida.
• Ikkje vêr-/støvtett: Eit velkjent problem – GR er ikkje forsegla, og linsemekanismen kan suge støv inn på sensoren over tid keithwee.com. Mange har opplevd støvflekker (som då krev grundig sensorvask eller retusjering i etterkant). Det er ein openbar glipp som tredjeparts-løysingar prøver å fikse (med limfiltre eller solblendarar) keithwee.com. Det betyr òg at du må vere forsiktig i regn eller på stranda – han er ikkje vurdert for fukt eller partiklar.
• AF kan streve i lite lys: Den hybride AF-en er ikkje på Sony-nivå – han kan leite eller feile i dårlege lysforhold eller på motiv med lite kontrast keithwee.com. Han fungerer fint i dagslys, men om natta må du ofte stole på Snap focus eller sonefokusering, sidan AF kan vere ustabil. Kontinuerleg AF-sporing er òg svak – ikkje for motiv som beveger seg raskare enn gange.
• Avgrensa brennvidde (ingen zoom eller utskiftbar optikk): Du er låst til 40mm ekv. Om det ikkje passar til motivet, må du “zoome med føtene” eller vere uheldig. Det er mogleg å miste eit bilete fordi du trengde breiare eller smalare utsnitt (sjølv om GR-filosofien er å vere kreativ innanfor éi brennvidde).
• Maksimal blender f/2.8: I ein verd av f/1.4-objektiv er f/2.8 på APS-C moderat. Du får litt bokeh på nære motiv, men det er ikkje eit låglysmonster eller portrettmaskin for bakgrunnsuskarpheit. Kombinert med ingen blitz krev innandørs fotografering høgare ISO eller bruk av IBIS for å senke lukkartida, noko som har avgrensingar med bevegelege motiv. GR IIIx ofrar lysstyrke for kompakt storleik.
• Enkel video: Som nemnt, berre 1080p-video, ingen 4K, ingen ekstra funksjonar. Videokvalitet og funksjonar ligg langt bak – i praksis “knapt brukande” wired.com. Om du vil drive med seriøs video, er ikkje GR verktøyet.
• Ingen innebygd blitz: GR III-serien fjerna den innebygde blitzen som eldre GR-ar hadde keithwee.com. Sjølv om mange gatefotografar ikkje brukar blitz, var det praktisk for rask utfylling eller kreativ blitzfotografering om natta. No må du montere ekstern blitz, noko som er tungvint på eit så lite kamera.
• Brukarvenlege særpreg: Sjølv om éi-handsbruk er flott, er nokre kontrollpunkt små (som firevegs-knappen) og det er ingen framre dreiehjul (berre bakre ADJ-brytar). Nokre har funne menysystemet for fokuspunkt mindre intuitivt (ingen joystick). Dette er småting som vanlegvis kan løysast ved å tilpasse kontrollane etter eige ønske.
• Dyre tilbehør & få Ricoh-oppdateringar: Dei offisielle tilbehøra (adapter, søkjar) aukar prisen (OVF kan koste rundt $250, telekonverter liknande). Ricoh er heller ikkje like aggressive på programvareforbetringar eller lansering av nye funksjonar som Fujifilm – GR får nokre oppdateringar, så blir det stort sett ståande. Og sjølvsagt, Ricoh sitt ettermarknadsnettverk er mindre enn dei store merka om du treng reparasjon.
• Ergonomi for store hender: Har du store hender, kan kameraet kjennast litt trongt. Grepet er lite, så dei med store hender eller lange fingrar synest ikkje det er supertrygt. Ein handleddsreim er eit must for å unngå å miste det. Det er heller ikkje samsvar mellom stativfeste og objektiv (det er utanfor senter) – betyr berre noko om du skal sy saman panoramabilder.
• Nærfokus-ytelse: På makroavstandar (under ~0,2 m) er objektivet skarpt i midten, men kantane blir mjuke og det kan vere feltkrumming. Det er framleis eit pluss at det kan fokusere nært, men kvaliteten på minimum fokusavstand vil kanskje ikkje imponere samanlikna med eit dedikert makroobjektiv. Og i makromodus blir autofokusen merkbart tregare.
• Ingen vippeskjerm: Skjermen er fast, så rare vinklar (frå livet eller over hovudet) krev gjetting eller bruk av OVF. Ikkje ein stor ulempe sidan kameraet er lite nok til å vinkle sjølv, men verdt å nemne.
• Konkurranse frå mobiltelefonar: Dette er ein meir generell ulempe – mobilkamera blir betre med databehandlingstriks, og sjølv om dei ikkje kan matche APS-C-bildefilene, vil nokre lure på kvifor ein skal bere på eit kamera til $1000 når ein god mobil gjer mykje. GR sitt svar er mykje betre råfiler og kreativ kontroll, men for dei som berre knipsar, ser dei kanskje ikkje skilnaden og vel heller mobilen for enkelheit.

Trass i ulempene, dei som elskar GR, elskar det verkeleg, og aksepterer svakheitene som prisen for eit så unikt kamera. Men for ein potensiell kjøpar bør desse ulempene, spesielt batteri og støv, vurderast nøye.

Leica Q3 – Fordelar:

• Fantastisk bildekvalitet: Fullformat 60MP sensor saman med ein legendarisk Summilux 28mm f/1.7 ASPH-optikk – resultata er imponerande dpreview.com dpreview.com. Du får høgoppløyste, dynamiske filer som i nokre tilfelle kan konkurrere med mellomformat. Objektivet er ekstremt skarpt og gir vakker gjengiving; kombinert med 60MP kan du beskjere mykje (derfor Leica sine mange beskjæringsmodusar) og likevel ha brukbare bilete. Yting i lite lys er òg svært god, takka vere stor sensor og lyssterk optikk.
• Leica-objektivkarakter: Den 28mm Summilux har den “Leica-looken” – kremete bokeh, utmerka mikro-kontrast og ein signaturgjengiving som kresne auge set pris på. Han har òg makrofunksjon for nærbilete. I praksis får du ein $5k+ M-mount-optikk (om han fanst for M, ville han kosta det) bygd inn.
• Byggje- og designkvalitet i toppklasse: Solid som ein tank med magnesium/aluminium-kropp, vêrforsegla til IP52 dpreview.com. Det kjennest som eit presisjonsinstrument. Taktil kontrollar (blenderring på objektivet, fint dempa manuell fokusring med avstandsskala, osb.). Designet er minimalistisk og tidlaust, noko mange finn inspirerande å bruke. Kameraet er òg laga i Tyskland med høge kvalitetsstandardar – noko Leica-entusiastar set pris på.
• Høgoppløyst EVF og no vippbar berøringsskjerm: Den 5,76M-punkts EVF-en er stor og skarp – å komponere gjennom den er ein fryd, på linje med ein proff speillaus søker dpreview.com. Den nye vippbare 3” LCD-en gir stor fleksibilitet for låge eller høge vinklar som tidlegare Q-modellar ikkje hadde dpreview.com. Grensesnittet via berøringsskjerm er intuitivt. Det er Leicas første vippeskjerm, og dei har fått det til utan å ofre mykje av vêrforseglinga.
• Fasedetekterande autofokus: Eit tidsskifte for Leica-kompaktar – Q3 sin AF er rask og trygg med PDAF, endeleg på nivå med andre moderne kamera dpreview.com dpreview.com. Den har ansikts-/augedeteksjon og følgjer motiv, så du kan stole på den for flyktige augeblikk, i motsetnad til eldre Leica Q eller M (manuell fokus). For gatefoto eller arrangement er dette stort – du får Leica-biletkvalitet med nesten Sony-nivå på autofokus-pålitelegheit (kanskje ikkje heilt Sony, men eit enormt framsteg).
• 8K-video & sterk totalytelse: Q3 er ikkje berre for stillbilete; den tilbyr seriøs 8K30 og 4K60-video med 10-bit, noko som nesten er uhøyrt i kompaktkamera med fast optikk dpreview.com adorama.com. Om nødvendig kan Q3 brukast som hybridkamera for profesjonell videoproduksjon (med ProRes-støtte òg). Den har fokussporing i video og kan sende signal til ekstern opptakar. Denne allsidigheita er eit pluss for dei som vil filme til dømes dokumentar eller b-roll i tillegg til foto – eitt kamera kan gjere begge delar i svært høg kvalitet.
• Utmerka ergonomi for klassen: Den er litt større og tyngre enn Fuji, men fordelen er godt grep, stabil handtering og stort batteri. Kontrollane er få, men godt plasserte. Mange set pris på enkelheita: mindre å fikle med, meir fokus på fotografering. Brukargrensesnittet er òg blitt betre (Leica-menyen er rein og ikkje overlessa).
• Tilkobling og Tethering: Q3 er framtidsretta med USB-C-tethering (til og med til iPhone) dpreview.com, trådlaus lading og ein god app. Han passar sømløst inn i både enkle smarttelefon-arbeidsflytar og profesjonelle tethered-oppsett. Den fleksibiliteten gir meirverdi – han kan vere eit sofistikert studiokamera eller eit reisekamera som sender bilete til mobilen din utan problem.
• Høghastigheitsfotografering: Opptil 15 bps seriebilete om nødvendig (e-lukkar) – bra for å fange actionsekvensar, noko tidlegare Q ikkje kunne gjere like raskt. Kombinert med betre autofokus kan du fange moderat action (ikkje sportstelefoto, men born som leikar, gateaugeblick).
• Bladlukkar og synk: Som Fuji har han bladlukkar i objektivet (pluss elektronisk). Du kan synkronisere blitz på høge hastigheiter (1/2000s eller der omkring) og han er nesten lydlaus. Perfekt for blitzfotografering i dagslys eller stille miljø.
• Crop-modusar i kamera (35,50,75,90mm): Gir deg fleksible innrammingsval og kameraet lagar JPEG-ar med redusert oppløysing (t.d. 90mm gir ~6MP) dpreview.com. Sjølv om du kan beskjere i etterkant, er det nyttig å ha rammer i EVF for desse brennviddene – det er som å ha fire primar (28,35,50,75,90) i eitt. Med 60MP er 35mm-cropen framleis ~39MP, noko som er meir enn nok for dei fleste dpreview.com.
• Langsiktig verdi og støtte: Leica held seg ofte godt i verdi (om du nokon gong vil selje) og Leica gir langvarig service. Historisk har Leica òg gitt ut firmware som av og til legg til funksjonar (t.d. fekk Q2 firmware for betre autofokus, osv.). Q3 som nyaste modell vil bli støtta i mange år. Og sidan det er ein Leica, er han bygd for å vare lenge. Så det er litt eit investeringsobjekt; nokon vil kanskje kalle det eit arvestykke (sjølv om den digitale tidsalderen gjer det vanskelegare).
• Merkevareprestisje og oppleving: For dei som bryr seg, det er ein Leica – det gir ei kjensle av arv og eigarskap. Mange eigarar føler òg at ein Leica får dei til å fotografere meir bevisst og nyte prosessen. Det er ein grunn til at Leica har lojale fans: opplevinga er verkeleg behageleg, frå lukkarlyden til kjensla av fokusringen, alt er premium.
• Relativt “rimeleg” for Leica: Som nemnt, i Leica-verda er $5995 nesten eit kupp for det du får techradar.com. Det senkar terskelen for å kome inn i Leica-kvalitet (ingen objektivkjøp nødvendig, osv.). Så det tiltrekkjer til og med fotografar som elles ikkje ville kjøpt eit M-system på grunn av kompleksitet eller pris.
• Medfølgjande tilbehør: Leica inkluderer ofte fine ting som solblendar, ein kvalitetsreim, osv., i eska – mindre smågebyr samanlikna med andre (ikkje alltid, men vanlegvis får du med solblendar, noko Fuji og Ricoh til dømes ikkje inkluderer).

Leica Q3 – Ulemper:

• Ekstremt høg pris: $6000 for berre huset gjer at det er uoppnåeleg for mange fotografar. Du betaler mykje ekstra for den raude prikken og det den står for. Ein kunne ha satt saman eit svært kompetent oppsett (eller fleire) for dei pengane i andre system. Så strengt tatt er det ikkje «valuta for pengane» i tradisjonell forstand – du betaler for luksus.
• Fast 28mm synsfelt passar ikkje alle: 28mm er ganske vidt. Ikkje alle likar det som hovudbrennvidde – det kan vere utfordrande for portrett (kan forvrenge ansiktstrekk på nært hald) og kan få med meir bakgrunn enn ønska. Beskjering hjelper, men du mistar oppløysing når du beskjærer (t.d. gir 50mm crop ~19MP, 90mm gir ~6MP dpreview.com). Nokre skulle ønske det var 35mm eller 50mm i staden til kvardagsbruk (derfor har Leica laga Q3 43-varianten for dei som vil ha normalobjektiv). Om 28mm ikkje er din stil, er kanskje ikkje Q3 det heller.
• Stor og tung (til kompakt å vere): På ~743g med batteri dpreview.com, er det over 1,6 pund – tyngre enn enkelte speillause med pannekakeobjektiv. Den får plass i ei jakke, men ikkje i bukselomma. Med objektivet som stikk ut, er den ikkje flat. Så portabiliteten er avgrensa til veske eller reim. Reisande som er vane med kompaktkamera kan synest den er klumpete. Den er definitivt ikkje diskret som ein GR – den er synleg og ser ut som eit seriøst kamera (Leica-designet skil seg òg ut).
• Ingen utskiftbare objektiv: Opplagt, men verdt å nemne – du er låst til 28mm (eller beskjering i sensoren). I motsetnad til eit ILC, kan du ikkje tilpasse eller montere eit anna objektiv. Om objektivet blir skada, må du sende kameraet til service. Og om du ønskjer variasjon i brennvidde med full oppløysing, treng du eit anna kamera (som Leica si løysing med å kanskje selje deg ein Q3-43 eller ein Q med anna objektiv i framtida).
• Ingen innebygd bildestabilisering (IBIS): Q3 er avhengig av optisk stabilisering i objektivet. Sjølv om det fungerer (kanskje ~3 steg), er det ikkje like bra som moderne 5-aksers IBIS som kan gi 5-8 steg. For 60MP-detaljar hadde IBIS vore fint for å redusere kameraristing ytterlegare. På video betyr mangelen på IBIS at du må stole på elektronisk stabilisering, som beskjærer biletet litt og kanskje ikkje er like mjuk. Så i lite lys må du kanskje auke ISO eitt steg meir enn med eit IBIS-kamera, eller vere litt meir nøye med teknikken.
• Høgt straumforbruk med 60MP + EVF: Batteriet er oppgitt til 350 bilete, som er greitt, men om du brukar EVF mykje, og filmar eller brukar Wi-Fi, kan det hende du må bytte batteri tidlegare. Det er ikkje spesielt strømgjerrig. Ekstra batteri er dyre ($$) og det trådlause ladegrepet, sjølv om det er stilig, ladar sakte. I praksis får du grei batteritid, men ikkje som ein DSLR som kan ta 1000 bilete.
• Dyre tilbehøyr: Leicas offisielle tilbehøyr som tommelstøtte, handgrep, etui, til og med objektivlokk kan vere svært dyre (t.d. $150 for tommelstøtte, $300 for halvetui i skinn, osv.). Dei er ofte vakkert laga, men aukar den allereie høge prisen. Til og med ekstra batteri kostar rundt $250. Om du går for alt, kan du fort bruke ytterlegare $1000 berre på tilbehøyr.
• Avgrensa nærgrense utan makromodus: Utan å bruke makro (som er ein manuell brytar på objektivet), kan ikkje objektivet fokusere veldig nært (eg trur standard minimum er 30 cm, makro gir deg ned til 17 cm). Og i makromodus går det automatisk til f/2.8 (Q2 gjorde dette) for å oppretthalde kvaliteten. Så om du vil ha grunn djupneskarpheit på eit nært motiv, kan det hende det blender ned og du mistar litt uskarp bakgrunn. Lite problem, men nokre makrofotografar kan synest det ikkje er like praktisk som eit dedikert makroobjektiv.
• Potensielt overdriven oppløysing: 60MP-filer er store (~90MB RAW). Det betyr meir lagringsplass, lengre redigeringstid om datamaskina di er eldre, og meir belastning om du tek seriebilete. Om du ikkje treng den oppløysinga, kan du ta bilete i 36MP- eller 18MP-modus for å spare plass adorama.com – men då kan ein spørje seg kvifor ein betaler for 60MP om ein ikkje brukar det. Det er eit minus berre fordi det krev god teknikk (for å unngå uskarpheit frå små rørsler) og god lagrings-/arbeidsflyt.
• Ingen variantar med annan brennvidde (bortsett frå å kjøpe Q3-43): Om du likar Q-konseptet men vil ha 35 eller 50mm objektiv, lar ikkje Leica deg byte – du må vurdere ein eigen Q3 med 43mm objektiv som er rykta/annonsert. Det er eit nytt kjøp til omtrent same pris leicarumors.com. Så du kan ende opp som nokre som eig både ein Q2 (28mm) og Q2 Monochrom eller noko for variasjon – dyr hobby.
• Tryggleik/tjuveri-uro: Ein Leica kan tiltrekke uønskt merksemd. Den raude prikken er kjend. I nokre miljø er det litt som å gå med ein dyr klokke – du må vere merksam på tryggleiken. Nokre brukar tape over prikken for å vere diskret. Det er eit minus i den forstand at du kanskje ikkje føler deg like avslappa med han i visse område, i motsetnad til ein sliten Ricoh eller ein meir anonym Fuji.
• Tilgjenge og venteliste: Leica har ofte stor etterspurnad i starten. Avhengig av region kan du måtte vente eller førehandsbestille for å få ein Q3. Han er ikkje like masseprodusert som til dømes ein Sony, så tilgangen kan vere avgrensa (sjølv om Q er ein populær serie, har dei nok planlagt lager). Men likevel, ikkje Amazon Prime-levering neste dag i starten.
• Mykje djupneskarpheit på 28mm: Naturleg nok har 28mm f/1.7 på moderate avstandar ganske stor djupneskarpheit samanlikna med tele. Gatefotografar kan oppleve at sjølv på f/1.7, er mykje i fokus utover nokre meter. Dette er eit pluss for nokre (lettare sonefokusering), men eit minus om du venta deg fullformat-bokeh. Du får uskarp bakgrunn på nære motiv, men miljøbilete vil framleis vise mykje av scena tydeleg. Det er berre fysikken til vidvinkel.
• Ingen AF-modus for dyr/køyretøy: Ikkje så viktig, men nokre toppkamera har no motivgjenkjenning for dyr, bilar osv. Q3 har ansikt/auge for folk, men ikkje den utvida lista som til dømes Sony A7R V har. Kanskje Leica legg til meir via programvare, men dei fokuserer på kjernebruk (som for ein 28mm stort sett er folk og generelt).
• Menyen er relativt enkel: Dette er vanlegvis eit pluss, men nokre kan synest det er avgrensande med mangel på eigne kurver, avanserte bracketing-modusar, osv., dersom dei likar å justere mykje i kameraet. Leica held det minimalistisk (t.d. ingen innebygde spesielle filter eller HDR-modusar utover det mest grunnleggjande). Det er spartansk med vilje – om du vil ha eit sveitsisk lommekniv-funksjonssett, passar Fuji betre for deg.

Verdi vs. pris (igjen): Ein stor ulempe er «du kunne fått eit heilt kit for den prisen» – t.d. i staden for Q3, kunne ein kjøpt ein Nikon Z7II ($3000) + 28mm f/1.8 ($700) + kanskje ein 50mm òg + ein liten Ricoh GR til lomma – alt for rundt $6k. Så Q3 si alt-i-ett-løysing og Leica-kvalitetar må rettferdiggjere det i eige hovud. For ein Leica-målgruppe gjer det ofte det. For nokon som berre er ute etter fullformat-kvalitet, er alternativa billegare, men ikkje like integrerte.

Dette er dei viktigaste fordelane og ulempene. Oppsummert: X100VI: godt balansert, hovudulempene er tilgjenge og at han ikkje er verkeleg lommekamerastor. GR IIIx: portabilitetskonge med kompromiss på batteri/AF. Leica Q3: ytelses-/luksuskongen med pris og storleik som dei største ulempene.

Ideelle bruksområde for kvar kamera

Gitt deira ulike eigenskapar, skin kvart kamera i visse situasjonar og for visse typar fotografar:

Fujifilm X100VI – Ideell for:

• Gate- og dokumentarfotografar: X100VI sin 35mm-ekvivalent og diskrete bruk er perfekt for å fange livet på gata. Du kan fotografere frå hofta med OVF eller bruke vippeskjermen for diskrete vinklar. Kameraet sin nesten lydlause lukkar og kompakte form vekkjer lite merksemd. Ein fotograf som vandrar i urbane miljø eller gjennom travle marknader vil setje pris på kombinasjonen av smidighet og bildekvalitet. Klassiske kontrollar tiltalar òg dei som kjem frå analoge målsøkarar – det er som ein moderne følgjesvein for gatefotografen. Som ein ekspert sa, X100-serien «appellerer til begge grupper» av fotografar – dei som verdset stil og dei som verdset funksjon dpreview.com – og gatefoto krev ofte begge delar. X100VI sin raske bruk og kjappe autofokus (og moglegheit for å førehandsinnstille sonefokus med manuell fokus og avstandsskala synleg i OVF) gjer at du ikkje mistar spontane augeblikk. Med vêrbeskyttelse (når forsegla) tåler han ulike utandørsforhold – lett regn, støvete gater (med filter på) – nyttig for gate-/dokumentarfoto som ikkje stoppar for vêr. Kort sagt, for den vandrande observatøren av kvardagslivet er X100VI nesten ideell.
• Reisefotografar & Kvardagstinging: Om du vil ha eitt kamera for å dokumentere reisene dine, frå storslåtte landskap til mat og portrett av nye vener, er X100VI eit sterkt val. 35mm er ei allsidig brennvidde som kan handtere litt av alt. Den høge oppløysinga gir deg rom til å beskjere om du ikkje kan “zoome med føtene.” Den relativt vesle storleiken gjer at det ikkje vil tynge deg ned på fotturar eller byvandringar (det får plass i ei jakkelomme, eller enkelt i ei lita veske). Reisande har òg nytte av den innebygde ND-filteret når dei fotograferer i sterkt sollys eller vil ta lange eksponeringar av fossefall. Filmsimuleringane lar deg lage distinkte uttrykk for reiseskildringane dine utan ekstra redigering – tenk classic chrome for ein gammal bystemning, eller Velvia for levande landskap. I tillegg betyr X100VI sine videomoglegheiter at du kan fange høgkvalitets reisevloggar eller klipp utan eit eige videokamera. Og den nye X App-tilkoplinga lar deg overføre bilete til telefonen din enkelt, slik at du kan dele reisa di nesten i sanntid. Mange meiner ein X100 er det perfekte reisekameraet fordi det oppmuntrar deg til å engasjere deg i omgivnadene (utan å styre med fleire objektiv) og gir fantastiske bilete frå dag til natt.
• Miljøportrett & Livsstilsfotografering: X100VI er glimrande til å fange folk i kontekst – til dømes eit portrett av ein person i butikken sin, eller eit par på kafé. 35mm-objektivet gir eit forteljande perspektiv – du får med både motivet og kjensla av staden. Den raske f/2-blenderen kan gjere bakgrunnen uskarp nok til å framheve personen, men likevel vise miljøet. Fotografer som tek livsstilsbilete, uformelle portrett eller dokumenterer vener og familie i kvardagslege situasjonar, vil setje pris på resultatet frå X100VI. Hudtonar blir vakre med Fuji sin fargeprofil, spesielt med simuleringar som Astia eller Classic Chrome. Kameraet sitt diskrete design gjer at motivet føler seg meir avslappa; det verkar ikkje like skremmande som eit stort speilreflekskamera. I tillegg kan blitsbrukarar dra nytte av bladlukka for å ta kreative portrett med utfyllingsblits i dagslys – synkronisering opp til 1/1000 eller 1/2000 på f/2 i sol er mogleg med blits, noko som er unikt for bladlukker. Dette er flott for miljøportrett der du kanskje vil mørkne ein lys bakgrunn og lyse opp motivet forsiktig.
• Hybridskyttarar (Stills+Video): Nokon som hovudsakleg tek bilete, men òg treng video av god kvalitet av og til (til dømes ein journalist, bloggar eller lærar), vil finne X100VI som eit praktisk hybridverktøy. Du kan fange augneblinken i stillbilete og raskt bytte til video for å ta opp eit intervju eller ein b-roll-klipp i 4K. Det at den gjer 10-bit 4K og har intern ND hjelper for videokreativitet dpreview.com. Til dømes kan ein bryllaupsfotograf bruke den til bak-scenen-bilete og òg ta nokre kunstneriske videoklipp for kunden. Ein dokumentarfotograf kan setje pris på å kunne filme ei kort scene og ta stillbilete med det same vesle kameraet, spesielt i sensitive situasjonar der eit større oppsett ville vore påtrengande.
• Lærande fotografar & rangefinder-entusiastar: På grunn av dei analoge-liknande kontrollane og hybrid-søkaren, er X100VI flott for dei som vil lære fotografiets grunnprinsipp eller kjem frå rangefinder-bakgrunn. Kameraet tvingar deg (på ein god måte) til å tenkje på komposisjon og innstillingar i staden for å berre knipse i veg. Hybrid-søkaren lærer deg å føreseie (OVF med rammelinjer) og gir deg også umiddelbar tilbakemelding (EVF). Fotografi-studentar kan verkeleg utvikle seg med det – det er ikkje utskiftbart, men den avgrensinga fører ofte til kreativitet, sidan du lærer å “sjå” i 35mm-perspektiv og bevege deg sjølv for innramming. Det er tilgjevande nok (flotte JPEG-ar om du ikkje vil redigere RAW enno), men tilbyr også full manuell kontroll og høgt bilettak for å vekse inn i. Rangefinder-tradisjonalistar som kanskje ikkje vil gå fullt ut på Leica, set pris på X100 sin liknande stil – nokre kallar det faktisk “fattigmanns-Leica” i brukserfaring (med den ekstra bonusen av moderne autofokus og teknologi).
• Event- & gate-motefotografar: X100VI kan brukast til arrangement eller gate-mote der du vil ha eit kompakt kamera for å ta spontane bilete av folk. Den raske blitssynkroniseringa betyr at for gate-stil kan ein feste på ein liten blitz og ta portrett i dagslys med det særprega uttrykket (liknande det nokre motefotografar gjer med mellomformat + bladlukkar). For innandørs arrangement hjelper f/2 og IBIS i lite lys, og storleiken på kameraet gjer at du lett kan manøvrere i folkemengder. For full profesjonell dekning av arrangement vil du nok ønskje fleire brennvidder; men som eit tilleggskamera eller for personlege bilete under arrangement, er det herleg.

Kven passar ikkje X100VI for? Sports-/villmarksfotografar – det faste, relativt vide objektivet og moderat autofokus passar ikkje til desse formåla. Dei som treng ekstrem tele eller ultravidvinkel – sjå andre stader, eller aksepter at konverterar likevel ikkje kjem over 50mm ekv. Om du absolutt mislikar EVF eller fokusskjermar, ironisk nok tilbyr X100 OVF, men om du strengt vil ha optisk TTL-søkar til ei kvar tid med høg nøyaktigheit, er kanskje ein DSLR eller rangefinder meir din stil. Men for dei fleste frå hobby til seriøs fotografering, passar X100VI godt, spesielt om du set pris på form og oppleving i tillegg til resultat.

Ricoh GR IIIx – Ideell for:

• Hardcore gatefotografar (særleg dei som set pris på å vere diskrete): GR-serien har lenge vore ein kultfavoritt for gatefoto. GR IIIx, med sitt 40mm-e objektiv, er ideell for fotografar som vil kome nær, men ikkje for nær. Fotografar som går i byar dagleg og vil ha eit kamera alltid i handa (eller lomma) vil finne GR uslåeleg. Du kan fange spontane augneblink utan at folk reagerer, sidan kameraet er praktisk talt usynleg. Snap Focus på ein førehandsinnstilt avstand (til dømes 2m på f/8) gjer det til eit dødeleg gateverktøy – du berre rammar inn og trykker, og veit at dybdeskarpda dekker motivet – ingen forseinking, ingen AF nødvendig. Det trivst i raske miljø der kvar forseinking betyr eit tapt bilete. Også, diskresjonen kan ikkje overdrivast – som ein artikkel sa, du kan ta det fram og ingen endrar åtferd wired.com. Dette er gull verdt for å fange autentisitet. I tillegg gir høgkontrast svart-kvitt JPEG-modus rå, galleri-klare gatebilete rett frå kameraet, noko mange gatefotografar elskar for den klassiske stilen. Om du er typen som vandrar i byens smug, tek t-banen, eller besøker demonstrasjonar og vil dokumentere utan å skremme, er GR IIIx truleg det ideelle kameraet.
• Kvardag/kameradagbok-fotografar: Det beste kameraet er det du har med deg. GR IIIx kan bokstaveleg talt vere med deg heile tida – i lomma på veg til jobb, på pulten på kontoret for tilfeldige augneblink, i handa når du er ute til lunsj. Folk som gjer “eit bilete om dagen”-prosjekt eller likar å dokumentere kvardagen visuelt, finn GR frigjerande. Det er raskare å gjere klart enn ein mobil (når du først har bestemt deg for å bere det), og bildekvaliteten er mykje betre. Frå ein fin scene på veg heim, til ein interessant framand, til eit spontant portrett av ein ven under middagen – GR er alltid klar. Sidan det er så lite, treng du ikkje kameraveske – det får plass i ei jakke eller til og med i dongeribuksa (trangt, men mogleg). Det passar difor òg for ultralett reise. Backpackarar, syklistar eller minimalistar som ikkje vil ha noko tungt – GR gir deg høgaste bildekvalitet i minste format. Det er òg flott for å dokumentere utan å tiltrekke merksemd; du kan vere turist utan “stor-kamera-turist”-looken, noko som potensielt gjer deg tryggare mot tjuveri og òg gjer det lettare å fange spontane reisebilete.
• Kandidportrett og sosialfotografering: 40mm ekvivalent bildevinkel er veldig fin for menneske – litt tettare enn 28mm, som kan forvrenge ansikt, men framleis vid nok til å få med omgjevnadene. GR IIIx kan brukast til å ta uformelle portrett av vener eller framande i sosiale settingar, utan å skremme dei. Folk assosierer det ofte ikkje med eit “proffkamera”, så dei poserer ikkje stivt, og du får meir naturlege uttrykk. Er du på ei lita samling, ein middag, eller går rundt med nokon, kan du fange ekte augneblink. Sidan det ikkje er vippeskjerm, held du det ofte i brysthøgd eller brukar LCD-skjermen vanleg – noko som er fint for eitt eller to personar. IBIS hjelper deg å få skarpe resultat sjølv med éi hand. Det er spesielt bra for gateportrett – t.d. å spørje interessante folk om eit kjapt bilete; kameraet er så lite at det kjennest samarbeidsvillig, ikkje påtrengande. 40mm-perspektivet er meir flatterande for ansikt enn vidvinkel, og på f/2.8 tett på kan du få litt bakgrunnsuskarpheit for å isolere motivet.
• Reise (Ultralett/Utmark): For turgåarar, syklistar eller eventyrreisande som ønskjer betre bilete enn frå mobilen, men med absolutt minimal vekt, er GR ein draum. Landskap fanga med 24MP APS-C-sensoren har mykje meir dynamisk omfang og detalj enn mobilbilete, spesielt i utfordrande lys (soloppgang, solnedgang). GR IIIx sin 40mm kan vere litt smal for store, vide landskap; nokon vil kanskje føretrekke GR III (28mm) til det. Men for generell reise kan 40mm fange landskap ved å ta eit steg tilbake, og det er betre for detaljar eller portrett enn 28mm. I tillegg er GR sin konstruksjon, sjølv om den ikkje er offisielt vêrforsegla, ganske robust fysisk (magnesiumlegering). Mange fotografar tek den med til avsidesliggande stader der kvart gram tel. Dei kan beskytte den i ein ziplock-pose om det regnar mykje, men elles er den robust nok for stiar. Batteriet kan ladast opp med ein powerbank om natta i teltet. Og på stader der det kan kjennast risikabelt eller tiltrekke uønska merksemd å dra fram eit større kamera (til dømes visse marknader eller togstasjonar), er GR diskret.
• Filmkamerasubstitutt for analog-entusiastar: GR appellerer ofte til dei som brukte kompakte filmkamera eller målsøkjarkamera tidlegare. Det har fast optikk som mange klassiske filmkompaktar, og resultatet (særleg JPEG-profilar som Positive Film) kan etterlikne filmstemning wired.com. For fotografar som vaks opp med til dømes ein Rollei 35 eller Contax T3, er GR som ein digital etterfølgjar – lommekamera med seriøs bildekvalitet. Mange analoge gatefotografar har ein GR i veska når dei ikkje vil bruke film, eller når dei treng høgare ISO enn film klarer. Det kjennest rett og slett reint – fast optikk, enkle kontrollar – minner om enklare filmkamera, men med moderne komfort.
• Fotografar som set diskresjon høgast: Fotojournalistar eller dokumentaristar i sensitive miljø (t.d. dokumenterer kvardagsliv i eit restriktivt regime, eller fangar stille augeblikk i eit religiøst område) kan velje GR for nærmast usynleg bruk og stille bladlukkar. Moglegheita til å slå av alle lydar, sleppe å løfte kamera til auga (som ofte vekkjer merksemd), og til og med slå av AF-hjelpelampa, gjer at du kan fotografere umerka der eit større kamera ville blitt sett på som påtrengande. Det har vore tilfelle der konfliktfotografar eller krigskorrespondentar har hatt med ein GR som sekundærkamera for lågprofilbilete. Det er òg nyttig for museumsfotografering eller stader der det er “ingen store kamera”-reglar (nokre stader tillèt små kamera, men ikkje ILC – GR kan gli under radaren der).

Kort oppsummert: GR IIIx er ideell for fotografen som prioriterer berrebarheit og diskresjon over alt anna, og som er villig til å jobbe innanfor avgrensinga med éin brennvidde. Det er for dei som verdset å fange det autentiske augeblikket framfor teknisk perfeksjon (sjølv om GR sine resultat er teknisk utmerka, handlar styrken eigentleg om å fange det andre kan gå glipp av fordi kameraet låg i veska eller skremde motivet).

Kven er det ikkje ideelt for? Alle som ofte treng ulike brennvidder (dyreliv, sport, tele – det går ikkje; vide interiør/arkitektur – 40mm kan bli for trangt; dei vil føretrekke GR III eller anna). Ikkje bra for video i det heile. Ikkje bra for dei som mislikar å bruke LCD for å komponere (nokre må ha søkaren til auga, og GR har ikkje innebygd). Om du fotograferer lange arrangement utan å lade, vil batteriet frustrere deg.

Men for dei bruksområda den er meint for, seier mange at når du først har fått eit forhold til ein GR, er det vanskeleg å leve utan, fordi det endrar korleis du fotograferer kvardagslivet.

Leica Q3 – Ideell for:

• Profesjonelle fotografar (eller seriøse entusiastar) som ønskjer eit kompakt sekundærkamera: Mange profesjonelle (bryllaup, portrett, dokumentar) brukar ein Leica Q (Q2 eller Q3) som eit gå-rundt-kamera eller til personlege prosjekt. Q3 gir bilete i proff kvalitet i ein enklare pakke enn hovudutstyret deira. Til dømes kan ein bryllaupsfotograf bruke det til spontane bilete under mingling eller detaljbilete med vidvinkel, som eit supplement til hovudutstyret. Ein studiportrettfotograf kan bruke det til miljøportrett på location der dei ønskjer Leica-uttrykket og høg oppløysing, men utan å bytte objektiv. Q3 er god nok til å levere resultat i kunde-kvalitet – 60MP kan til og med brukast til store print eller eksklusivt redaksjonelt arbeid. Fargane og objektivkvaliteten held standarden for magasinarbeid, osv. For profesjonelle som reiser, er det ein lettelse å berre ta med ein Q i staden for DSLR og objektiv på fridagar. Det er òg eit samtaleemne – å ta portrett med ein Leica gjer ofte at motivet får ei viss positiv innstilling (nokre kjenner att merket og blir entusiastiske, andre ser berre eit stilig retro-kamera og slappar meir av enn om du kjem med ein diger tele). Så profesjonelle som kan forsvare kostnaden vil finne Q3 som eit ekstremt kapabelt verktøy som ikkje kompromissar på kvalitet, men gjer arbeidsflyten enklare (ingen sensorstøv frå objektivbytte, ingen bekymring for kva objektiv du skal bruke – berre zoom med beina eller beskjær i etterkant).
• Reise- og dokumentarfotografar (med budsjett): For nokon som jobbar med eit dokumentarprosjekt eller seriøs reisefotografering (som eit oppdrag for NatGeo eller eit personleg prosjekt på tvers av land), tilbyr Q3 ein fantastisk balanse: fullformat-kvalitet, solid byggekvalitet og enkelheit med eitt kamera. Den er vêrforsegla for tøffe forhold, og batteriet held til ein dags fotografering. 28mm-objektivet er flott for forteljande oversiktsbilete og miljøportrett; og beskjering til 35 eller 50 gir standard utsnitt om nødvendig dpreview.com. Den gode ISO-ytelsen og f/1.7-blenderen gjer det mogleg å fotografere i svakt tilgjengeleg lys – perfekt for innandørsbilete eller nattlege gatebilete. Ein dokumentarfotograf kan stole på Q3 sitt meir diskrete format (samanlikna med ein stor DSLR med 24-70) for å bevege seg i folkemengder eller sensitive område. Sidan Q3 har sentrallukker, er den òg stillegåande – ein fordel for dokumentar i stille omgjevnader (kyrkjer, seremoniar, område med lydsensitive dyr). 60MP-oppløysinga er nyttig om du berre kjem “så nær” – du kan beskjere i etterkant for strammare komposisjon om nødvendig. I tillegg tåler den robuste byggekvaliteten litt røff behandling i kameraveska på reise. I praksis er Q3 ei ideell løysing for reise med eitt kamera, om 28mm passar for ditt uttrykk og du har budsjettet. Mange reisefotografar elskar Q-serien for evna til å fange rike, publiserbare bilete utan å drasse på fleire objektiv.
• Portrett- og motefotografar (miljø/editorial): Sjølv om ein vanlegvis ville brukt lengre objektiv for tette portrett, utmerkar Leica Q3 seg til heilfigur- eller halvfigurportrett i kontekst – tenk redaksjonelle moteshoot på location, eller portrettseriar av folk i heimane eller på arbeidsplassane deira. 28mm kan gi slående miljøportrett som gir ei kjensle av både subjekt og stad. Objektivet si gjengiving og grunne DOF på f/1.7 (når du er rimeleg nær) kan skape vakker separasjon og stemningsfull bakgrunn. For mote kan den vide linsa framheve miljø eller posering på ein kunstnarisk måte (Bruce Gilden-stil miljømote eller gate-mote). Q3 sin enorme detaljrikdom betyr at du kan beskjere til tettare utsnitt om nødvendig. Og for dei fotografane som set pris på dei unike eigenskapane til Leica-glass (mikrokontrast, bokeh, osv.), skuffar ikkje Summilux. Dei raske synk-hastigheitene gjer det mogleg å bruke blitz kreativt utandørs. Ved redaksjonelt arbeid sørgjer motivsporing og høg oppløysing for høg treffprosent sjølv med rørsle i motivet. Q3 er kanskje ikkje førstevalet for hovudportrett eller klassiske portrett, men for stiliserte portrett med kontekst eller gruppeportrett i miljø, er den fantastisk.
• Bryllaups- og eventfotografar (dokumentarisk stil): Ein viss nisje av bryllaupsfotografar brukar rangefinders/Leica for uttrykket og arbeidsmåten. Q3 kan vere eit flott verktøy for ein bryllaupsfotograf som føretrekk ein fotojournalistisk tilnærming – fange breie scener av lokalet, stemninga i folkemengda, og spontane bilete av gjestene. Den er stille, så under kyrkjelege seremonier eller talar vil den ikkje forstyrre. IBIS hadde vore fint i svært lite lys, men objektivets OIS gir eit par steg. 28mm er svært nyttig på dansegolvet eller for store familiebilete der du vil ha med heile scena. Og med 60MP kan ein til og med ta eitt stort gruppebilete og seinare digitalt zoome inn på individuelle uttrykk. Det integrerte systemet betyr òg mindre styr – bra når augneblinkane er flyktige på arrangement. Mange eventfotografar ville ikkje stole på berre ein 28mm; Q3 vil sannsynlegvis vere eit supplement til eit anna kamera med lengre objektiv. Men nokre har fotografert heile små bryllaup berre med ein Q (særleg om det er eit stilval). Fargegjengivinga og det dynamiske omfanget hjelper i vanskeleg innandørslys (Q3-sensoren har truleg flott dynamisk omfang, om den liknar M11). Kundar klarer ofte ikkje å setje ord på det, men bilete frå ein Leica har ein viss «pop» – som kan løfte eventbilete.
• Entusiastiske “Leica-elskarar” og kunstfotografar: Det finst ein gruppe fotoentusiastar som rett og slett elskar Leica for arven, byggekvaliteten og resultatet. Dei er kanskje ikkje proffar, men dei tek faget på alvor og har ressursar. For dei er Q3 eit ideelt kvardagskamera – det er enklare enn ein M (ingen objektivbytte eller manuell fokus), men har likevel Leica-DNA. Dei kan bruke det til kunstprosjekt, gatefoto (om dei er komfortable med 28mm; nokre føretrekk 35 eller 50 og ventar kanskje på andre Q-variantar). Monokrome konverteringar frå Leica-filer får ofte skryt – desse fotografane gjer gjerne mykje S/H. Dei kan òg nytte Q3 sin trippeloppløysing for å spare plass til kvardagsbilete (18MP-modus til snaps, 60MP til seriøst arbeid). I praksis er det ideelt for den som vil ha Leica-opplevinga utan styr – du slår på og fotograferer, og veit at resultata blir glimrande, noko som gjer at du kan fokusere på komposisjon og augeblikk. Dette kan vere svært frigjerande for kunstfotografar som vil redusere variablar. Og med Q3 si avanserte tilkopling kan ein entusiast enkelt dele høgkvalitetsbilete til sosiale medium eller vener raskt, noko som tiltalar dei som kombinerer kjærleik til klassisk foto med moderne deling.
• Videografar/Innhaldsskaparar (med ein stilpreferanse): Eg ville ikkje valt Q3 som hovudkamera for film, men det finst ein del skaparar som elskar ein viss estetikk (kanskje Leica sin farge- og objektivkarakter) i videoane sine. Ein reisevloggar som er oppteken av kvalitet kan bruke Q3 for vakkert detaljert 4K-opptak av stadar og tilfeldige scener (sjølv om 28mm kan vere for trongt for selfies – men dei kan bruke ein liten gimbal eller selfiestang for å kompensere for manglande IBIS om nødvendig, og vippeskjermen hjelper for enkelte vinklar). Q3 sin 8K kan òg brukast til spektakulære timelapse eller videopanoreringar med moglegheit for panorering/innzooming i etterkant. Så for ein innhaldsskapar som ikkje har noko imot manuell jobbing og ønskjer eit unikt uttrykk, kan Q3 faktisk fungere som både foto- og filmkamera i eitt, noko som på ein måte rettferdiggjer investeringa.

Alt i alt er Leica Q3 ideell for dei som krev biletoppnåing i toppklasse, solid byggekvalitet og ei enkel brukaroppleving, og som har budsjett til å kjøpe det. Det er perfekt for fotografar som synest det er tungvint å bere med seg fleire objektiv, men som likevel ønskjer kreativ fleksibilitet (som dei får gjennom beskjering og høg oppløysing). Det passar òg for dei som rett og slett elskar forma og kjensla av eit klassisk kamera, men treng/ønskjer moderne yting – det byggjer i grunnen bru mellom gammaldags tankegang og ny teknologi.

Ikkje ideell for: sport/dyreliv (28mm, nei; sjølv om det kan brukast som fjernstyrt vidvinkel bak eit mål, men det finst billegare løysingar), for dei som treng tele (tydelegvis ikkje), eller dei med avgrensa budsjett der prisen heller kunne finansiert fleire objektiv eller sjølve reisa. Også for dei som absolutt må ha ein OVF (nokre filmfotografar klarer ikkje EVF – sjølv om Q3 sin EVF er flott, er det framleis ein EVF).

Oppsummert, om ein ser for seg tre fotografar:

• X100VI-brukaren er den kreative entusiasten eller proffen som set pris på ein kombinasjon av klassisk handtering og moderne teknologi for å fange ulike motiv spontant, spesielt på reise eller på gata.
• GR IIIx-brukaren er den diskrete observatøren som vil gli gjennom verda og fange augneblink utan å bli sett – ofte ein gatefotopurist eller ein kvardagsdokumentarist som prioriterer å bere minst mogleg utstyr.
• Leica Q3-brukaren er den kresne fotografen som ikkje vil gå på kompromiss med bilet- eller byggekvalitet, men som ønskjer det enkelt – ofte ein som driv med seriøst arbeid (personleg eller profesjonelt) og som set pris på Leica sin filosofi om å sjå og fange det avgjerande augeblikket med eit vakkert verktøy.

Dette er dei områda der kvart kamera verkeleg utmerkar seg, og grunnen til at dei har så lidenskapelege tilhengjarar.

Siste nytt og framtidsutsikter

Det er viktig å halde seg oppdatert, og alle desse modellane har litt utviklande nyheiter og rykte rundt seg:

Fujifilm X100VI – Siste nytt & rykter: X100VI blei offisielt lansert rundt tidleg 2024 og, per midten av 2025, er det framleis Fuji sin nyaste i X100-serien. Ein merkbar aktuell hendelse var lager-mangel og ein spesiell situasjon i USA: rykter hevda at Fujifilm bad forhandlarar om å stoppe nye bestillingar av X100VI (og nokre andre modellar) på grunn av toll-problem techradar.com techradar.com. Dette betydde at det i USA, i april 2025, kunne vere “ekte umogleg å kjøpe ny” techradar.com. FujiRumors indikerte at ein toll på 145 % på kinesisk-produserte einingar var årsaka techradar.com. Det er ein stor sak for amerikanske kjøparar, sjølv om det kanskje berre er mellombels. For Fuji førte dette til spekulasjonar: planlegg dei å flytte produksjonen, eller kanskje til og med ein X100VII tidlegare enn vanleg? Vanlegvis har X100-modellar hatt omlag 4-års syklus. Ryktemølla er stille om ein X100VII enno (2028 kanskje om ein følgjer mønsteret? Men om VI kom i 2024, kan VII kome rundt 2027/28). Akkurat no er Fuji sitt fokus å levere VI til ivrige kundar. På firmware-fronten har Fuji kome med nokre oppdateringar: til dømes, firmware 1.20 forbetra autofokus merkbart ifølge brukar-rapportar reddit.com, og firmware 1.31 i juli 2025 retta småfeil fujifilm-x.com. Fuji er flinke til å legge til funksjonar via firmware av og til – det er håp om at dei kan aktivere ting som nye filmsimuleringar eller små AF-forbetringar gjennom oppdateringar, slik ein har sett på andre modellar. Også verdt å merke seg: i større Fuji-nytt har kamerapriser sakte auka; ein rapport frå august 2025 sa at Fuji aukar prisane på nokre modellar med opp til $800 theverge.com (mellomformat og nokre objektiv, truleg). Sjølve X100VI kan få ein prisjustering, eller i det minste, på grunn av knappheit, halde høg verdi. Når det gjeld tilbehør eller integrasjonar, ingenting stort nytt – men tredjepartsstøtta er framleis sterk (t.d. selskap som lagar nye etui eller filterfester).

Om framtidige utviklingar, ikkje direkte X100, men Fuji viste faktisk fram eit konseptkamera i “X100-stil” med tilt-EVF (det såkalla “X Half”-konseptet provideocoalition.com), men det er meir ei kuriositet. Det viktigaste ryktet å følgje med på er om tollsituasjonen i USA blir løyst, slik at X100VI blir lett tilgjengeleg igjen – noko som ville vore gode nyheiter for fans i USA som har måtta ty til bruktmarknaden eller import. Gitt Fuji si historie, kan vi kanskje forvente ein X100VI “Black”-utgåve dersom den første var sølv, osv., men sidan dei siste X100-modellane kjem i både svart og sølv frå starten av, er det ikkje relevant. Éi positiv nyheit: trass i mangel, er Fuji heilt klart klar over at X100-serien er ei pengemaskin – så dei aukar truleg produksjonen (nokre rykte seier Fuji prøver å “auke produksjonen og gi folk det dei vil ha” forbes.com). Faktisk spøkte ein analytikar i Forbes med at Fuji burde “auke produksjonen av X100VI endå meir og gi folk det dei vil ha” forbes.com. Så framtidsutsiktene: X100VI kjem til å vere svært ettertrakta i 2025; har du ein, bør du halde på den (eller du kan selje til overpris!). Mot slutten av 2025 eller 2026 ventar eg at Fuji kanskje slepp ein variant eller i det minste ein stor firmware-oppdatering med noko som ny filmsimulering (t.d. om dei utviklar ein ny simulering som Nostalgic Neg., kan det hende den kjem til X100VI). Men det finst ikkje noko konkret rykte om ein etterfølgjar enno – VI-en bør få ein lang levetid.

Ricoh GR-serien – Siste nytt & GR IV-kunngjering: Store nyheiter sommaren 2025 for Ricoh-fans: Ricoh har offisielt kunngjort at GR IV er under utvikling, og den er venta lansert hausten 2025 ricohgr.eu. Dette er direkte relevant fordi det viser Ricoh sitt engasjement for å halde fram med GR-serien, og gir òg ein forsmak på forbetringar. Ifølgje den offisielle utviklingskunngjeringa (mai 2025) ricohgr.eu og dekning i The Verge theverge.com theverge.com:

• GR IV vil framleis følgje GR-designet (lommekamera, ingen EVF, osv.), “nært opp til designet til GR III” theverge.com.
• Han vil behalde eit 28mm f/2.8-objektiv (for hovud-GR IV; truleg kjem det ein GR IVx seinare med 40mm, men i starten er det berre 28mm-modellen som er annonsert) theverge.com.
• Sensoren får eit moderat løft: 26MP APS-C-sensor (opp frå 24MP) theverge.com.
• 5-aksers stabilisering erstattar 3-aksers – skal betre handhalden fotografering i lite lys theverge.com.
• Objektivet er nytt og omdesigna 28mm: 7 element med eit ekstra asfærisk, lovar endå betre skarpheit og korrigeringar theverge.com. Sannsynlegvis for å betre hjørneskarpheit eller aberrasjonar.
• Ansikts-/augegjenkjenning AF er nemnt, noko som tyder på betre AF-sporing theverge.com.
• Ei stor overrasking: 53GB innebygd lagring på GR IV theverge.com. Det er mykje – meint for å kunne ta bilete utan SD-kort eller ha backup. (GR III hadde berre 2GB internminne).
• Men GR IV går over til microSD frå full SD theverge.com – kanskje av plassomsyn. Nokon likar det kanskje ikkje, men det gjer kameraet litt mindre eller gir plass til internminnet.
• Utvendig er knappane litt endra – 4-veis snurredial er fjerna til fordel for ein enklare D-pad osv., truleg for ergonomien theverge.com.
• Same ingen EVF, berre bakre LCD som før (sjølv om kanskje forbetra LCD? The Verge spesifiserer ikkje oppløysing, men ein ventar kanskje høgare oppløysing eller same 3”).
• Dei seier eksplisitt at ein variant med Highlight Diffusion Filter (HDF) kjem etter vinteren 2025 theverge.com – noko som tyder på at spesialutgåver (som GR IIIx “Urban” eller “HDF”-variantar) framleis er ein strategi.
• Pris ikkje annonsert enno, men sannsynlegvis blir den høgare enn GR III ved lansering ($899, kanskje $999). The Verge seier ingen pris enno, men venta hausten 2025 theverge.com.

Så, korleis påverkar dette GR IIIx? For det første nemner dei at GR III (28mm) blir lagt ned innan juli 2025, men GR IIIx “held fram inntil vidare” theverge.com. Det tyder:

• GR IIIx (40mm) blir ikkje umiddelbart erstatta. Kanskje lanserer Ricoh ein GR IVx (40mm-versjon) seinare, kanskje i 2026, eller avhengig av etterspurnad. Historisk kom GR IIIx ca. 2 år etter GR III. Så kanskje GR IVx i 2027? Eller om etterspurnaden er sterk, kanskje tidlegare.
• Det betyr at gjennom seinhausten 2025 og inn i 2026, er GR IIIx framleis den gjeldande 40mm-modellen. Så alle som vil ha den brennvidda vil framleis kjøpe IIIx, og Ricoh vil truleg halde fram produksjonen.
• Kanskje kan Ricoh også introdusere ei fastvareoppdatering for GR IIIx for å legge til nokre like funksjonar (kanskje dei kan gi den ein HDF-filtermodus eller små forbetringar) – sjølv om ingenting er annonsert, berre spekulasjonar. Om dei gjer det, vil det forlenge levetida.
• Forbetringane i GR IV (raskare AF, betre IBIS, ny sensor) vil auke forventningane til ein framtidig GR IVx 40mm-versjon. Så nokre GR-fans vil kanskje vente med å kjøpe GR IIIx no, i håp om at ein “GR IVx” kjem. Men sidan tidslinja er ukjend, vil mange likevel gå for dagens GR IIIx om dei vil ha 40mm og lommeformat no. Om noko, kan Ricoh si stadfesting av GR-linja si framtid auke tilliten til å investere i økosystemet (som å kjøpe søkaren eller adapter) fordi du veit at ein ny generasjon vil kome som kan bruke dei òg.

Additionally, spesialutgåver: Keith Wee sin omtale nemnde GR IIIx HDF-utgåva med innebygd høglys-diffusjonsfiltereffekt keithwee.com – desse variantane appellerer til samlarar. Ricoh opplyste om ein GR IV HDF etter vinteren 2025 theverge.com, så dei vil halde fram med avgrensa opplag. I mellomtida hadde GR IIIx ein “Urban Edition” med unik finish tidlegare. Det er mogleg Ricoh kan lage ein spesiell GR IIIx-variant til for å få i gang litt sals mot slutten av syklusen (kanskje ein annan farge eller pakke). Ingen rykte, men dei har laga sølvfarga GR III-ar osv.

Når det gjeld fastvare, kom det nyleg fastvare for GR III/IIIx (versjon 1.70 seint i 2022, med nye biletkontrollprofilar og liknande). Om det har kome mindre fastvareoppdateringar i 2024/2025, har det truleg berre vore feilrettingar. No som GR IV er annonsert, får truleg ikkje GR IIIx fleire store nye funksjonar.

Leica Q-serien – siste utvikling og kva som kjem: Leica Q3 er heilt ny (lansert mai 2023). Dette har skjedd sidan då:

• Fastvareoppdateringar: Leica har vore aktive med å oppdatere Q3. Fastvare 3.0.0 (truleg sleppt tidleg i 2024) forbetra AF (iAF-ytelse) l-camera-forum.com. Så kom fastvare 3.1.1 (juli 2024) som gjorde det mogleg å tilpasse midtre FN-knapp (for fokusmodus-byt, som brukarane bad om) youtube.com og andre justeringar, rapportert på RedDotForum leicarumors.com. Leica kjem òg ofte med kompatibilitetsoppdateringar (som å sikre god tilkopling til Leica FOTOS-appen). Så Leica støttar Q3 godt.
• Nye variantar: Den store – Leica lanserte ein Q3 43 med eit 43mm f/2 Summicron-objektiv seint i 2024 leicarumors.com photorumors.com. Dette vart ryktast i august 2024 og annonsert i september 2024 leicarumors.com photorumors.com. Q3 43 har same sensor og funksjonar, berre eit anna brennviddeobjektiv. For potensielle kjøparar betyr dette at ein no kan velje: Q3 med 28mm/1.7 eller Q3-43 med 43mm/2. Om ein likar 35-50mm perspektiv, kan 43 vere meir freistande. Det objektivet er APO-design, truleg ekstremt skarpt med minimal aberrasjon adorama.com adorama.com. Leica framhevar at det “speilar det menneskelege auge-perspektivet” adorama.com. Så Q3-linja veks – kanskje ein Q3 Monochrom neste? Faktisk:
• Monochrom-rykter: Det var spekulasjonar om ein Q3 Monochrom (slik Q2 hadde ein Monochrom-versjon) kanskje ~15 månader etter Q3 (som ville vere rundt august 2024 eller seinare). Men LeicaRumors sa i midten av 2024 “No Leica Q3 Monochrom for now”, og antyda at Q3 43 kan vere grunnen (altså at dei prioriterte ein ny brennvidde-variant) leicarumors.com leicarumors.com. Ein annan Macfilos-artikkel gjetta at Q3 Monochrom kunne kome Q1 2025 macfilos.com, men sidan vi er i slutten av 2025 no, om den ikkje alt er ute, kanskje 2026. Leicas mønster: M11 Monochrom kom ~1,3 år etter M11. Q2 Mono var ~1,5 år etter Q2. Om Q3Mono var liknande, kanskje seint 2024/tidleg 2025, men det har vi passert. Kanskje infoen LR-admin antyda (dårlege nyheiter om det, ikkje komfortabel med å dele) leicarumors.com betyr at dei kanskje har lagt det på is ei stund.
• Avgrensa utgåver: Leica elskar spesialutgåver. Vi har allereie sett ein Q3 “Ghost”-utgåve (grå finish, osv., truleg kjem eller har kome sidan dei gjorde ein Q2 Ghost). Leica har òg gitt ut Q2 i ulike avgrensa sett (Daniel Craig x Greg Williams, Monochrom Stealth, osv.). Så sannsynlegvis vil vi i 2025/26 sjå Q3-spesialutgåver for å halde interessa oppe. Desse er stort sett kosmetiske (fargar, graveringar), ikkje ny teknologi, men dei er nyheiter i Leica-miljøet.
• Tilbehørsnytt: Leica har oppdatert Leica FOTOS-appen for å integrere betre med Q3 (som kablet tilkopling for iPhone, osv.). Også tredjepartar som Profoto har lagt til kompatibilitet slik at Q3 kan trigge blitzane deira med TTL, trur eg. Leica har òg gitt ut fastvare som aktiverer Pixel-bin-modusar (trippel oppløysing har vore der frå starten). Mogleg som kjem: kanskje støtte for Content Authenticity (CAI) – Leica har vore med i det initiativet for å kryptografisk signere bilete for autentisitet – dei annonserte det for M11 via fastvare, kanskje Q3 òg snart. Lite, men interessant for fotojournalistar.
• Framtidig Q4: Det er truleg langt unna (om 4-årssyklusen held, Q4 i 2027). Nokre Youtubarar clickbaitar om “Q4 ikkje snart, ikkje vent” youtube.com. Den generelle oppfatninga: Q3 blir verande ei stund. Det er ingen konkurrent som tvingar fram rask oppdatering (Sony sin RX1R III kunne pressa Leica om den kom, men den er ikkje ute enno – berre rykte om at Sony har gjenoppliva RX1-linja).
• Likevel, teikn på at Leica deler Q-linja i fleire: eksistensen av Q3 43 tyder kanskje at dei vil veksle mellom utgjevingar: t.d. Q3 28 og 43 no, kanskje Q3 Monochrom neste, så ein Q4 (28mm) ikkje før 2027. Kanskje ein Q3 43 Monochrom kan kome om den vanlege 43 sel godt.
• Fastvareroadmap: Q2 fekk store fastvareoppdateringar som la til funksjonar som perspektivkontroll osv. Q3 kom med desse frå starten. Leica kan framleis forbetre autofokus via fastvare eller legge til mindre funksjonar. Dei har allereie fiksa tilpassing av knappar etter brukarprotest – så dei lyttar.

I verdi- og interesse-tidslinja er Q3 framleis heit og ny. Leica har indirekte auka prisen ved å bunte (som at første lager berre har pakkar med grep, osv.). Men i det minste er den tilgjengeleg – ingen nemning om Q3-mangel. Faktisk var etterspurnaden høg i starten, men Leica planla å produsere den parallelt med Q2 til Q2 var utseld dpreview.com.

Oppsummert (Trendar): Vi ser:

• Fuji held fram X100-linja sterkt, sjølv om det er leveringsproblem. Ingen ny modell venta med det første, men dei som følgjer nøye med vil sjå korleis dei handterer distribusjon og om det kjem ei spesialutgåve midt i syklusen (som ein grafittutgåve eller noko – sjølv om siste var X100F brun).
• Ricoh satsar vidare på GR: at GR IV er offisiell er stort. Det viser at linja lever, noko som er flott sidan nokre frykta Ricoh ville stoppe. Vi får ein ny GR å vurdere om nokre månader (med truleg endå betre bilete). Og vi ventar ein GR IVx om eit år eller to, som betyr at 40mm-varianten òg vil få oppdatert sensor/AF/IBIS etter kvart.
Leica utvidar Q til eit mini-system: fleire faste brennvidder, mogleg Monochrom. Dette gir brukarane valmoglegheiter slik systemkamera gjer, men ved å bytte ut heile kameraet, noko som er ein veldig Leica-løysing (og dyrt for oss, lønnsamt for dei). For Q3-eigarar kan dei vurdere om dei skal legge til ein Q3-43 eller byte til den, avhengig av preferanse. Men uansett, Leica Q er framleis svært relevant i luksuskompakt-marknaden – og ingen andre merke har kome med ein direkte konkurrent med fullformat, EVF, osv., bortsett frå den gamle Sonyen som kanskje dukkar opp igjen.Ein bør òg nemne: Konkurransen utviklar seg: Om Sony slepp ein RX1R III (rykta seier 61MP, same sensor som Q3, med mogleg betre autofokus), kan det bli eit interessant alternativ (særleg om prisen er lågare, t.d. $4500). Om den får ein 35mm f/1.8 Zeiss-optikk, plasserer det seg mellom Leica sine 28 og 43. Det ryktet eller faktisk TechRadar-artikkelen listar ein RX1R III lansert (den vart faktisk lansert i oktober 2023 etter eit tiår utan oppdateringar). Så ja, Sony RX1R III vart lansert omtrent samtidig som Q3 med ein 35mm f/2-optikk. Det er truleg no Q3 sin hovudrival – den er ein del billegare (trur rundt $3900), men manglar Leica si vêrforsegling og nokre andre finessar (og Sony-merket har ikkje same status som Leica). Det betyr at Leica i framtida kanskje må skjerpe seg for å skilje seg ut (sjølv om mange kjøper Leica for merket/utseendet uansett).I APS-C-verda er det ingen andre som lagar premium kompaktkamera med stor sensor utanom Fuji og Ricoh. Canon sin G1X-serie er død, Nikon kom aldri, Sony RX100 har liten sensor. Så Fuji og Ricoh eig den entusiast-kompaktmarknaden, sjølv om dei rettar seg mot ulike smakar.Dermed, utsiktene: X100VI vil halde fram med å vere populær gjennom 2025; følg med på om Fuji USA får løyst tollproblema (slik at amerikanske kjøparar kan få tak i den normalt). Om du planlegg å kjøpe, er det lurt å sikre seg når den er tilgjengeleg, sidan det er usikkert.GR IIIx er framleis eit godt kjøp no om du vil ha 40mm kompakt. Når GR IV (28mm) kjem, kan teknologikyndige brukarar presse Ricoh til å lage ein GR IVx. Om du kan vente eit par år på ein GR IVx, kan du få betre autofokus og sensor i 40mm-format. Men om du treng det no, er GR IIIx det einaste alternativet. Samstundes blir det truleg rabattar på GR III (28mm) når GR IV kjem, men GR IIIx held nok prisen sidan den held fram.Leica Q3 er det fremste i si nisje og vil vere det i overskueleg framtid. Om noko, kan Leica bruke Q3-plattforma til å eksperimentere (kanskje ein Q3 Monochrom i 2026 med 47MP mono-sensor eller 60MP mono, kven veit). For Q-eigarar: hald deg oppdatert på programvare og nyt kameraet.Per no finst det ingen truverdige rykte om ein X100VII, GR IVx eller Leica Q4 med det første – tidslinja tyder på at desse ligg lenger fram i tid. Dei truverdige rykta som slo til i denne perioden var GR IV-lanseringa og Leica Q3 43-lanseringa, som vi har dekka. Det er ei spennande tid: mot slutten av 2025 får GR-brukarar ein ny leike (GR IV 28mm), X100-fans får forhåpentlegvis lettare tilgang, og Leica-brukarar har fleire faste objektivval (28 eller 43) i toppklassen.

Det dekker hovuddetaljane som vart spurde om. No går eg vidare med å ferdigstille den strukturerte artikkelen. dpreview.com dpreview.com provideocoalition.com dpreview.com dpreview.com petapixel.com ricohgr.eu wired.com keithwee.com wired.com keithwee.com keithwee.com dpreview.com dpreview.com techradar.com dpreview.com dpreview.com dpreview.com adorama.com dpreview.com dpreview.com dpreview.com dpreview.com techradar.com dpreview.com dpreview.com dpreview.com wired.com wired.com wired.com keithwee.com dpreview.com provideocoalition.com dpreview.com wired.com dpreview.com dpreview.com dpreview.com dpreview.com keithwee.com dpreview.com dpreview.com petapixel.com dpreview.com petapixel.com shopmoment.com wired.com wired.com petapixel.com keithwee.com wired.com petapixel.com petapixel.com petapixel.com dpreview.com dpreview.com dpreview.com dpreview.com dpreview.com techradar.com dpreview.com techradar.com dpreview.com dpreview.com wired.com petapixel.com keithwee.com dpreview.com macfilos.com provideocoalition.com jonasraskphotography.com jonasraskphotography.com jonasraskphotography.com jonasraskphotography.com jonasraskphotography.com jonasraskphotography.com jonasraskphotography.com provideocoalition.com jonasraskphotography.com jonasraskphotography.com dpreview.com dpreview.com provideocoalition.com dpreview.com provideocoalition.com jonasraskphotography.com jonasraskphotography.com dpreview.com dpreview.com provideocoalition.com keithwee.com petapixel.com keithwee.com petapixel.com wired.com petapixel.com keithwee.com theverge.com dpreview.com techradar.com dpreview.com dpreview.com dpreview.com dpreview.com theverge.com jonasraskphotography.com dpreview.com keithwee.com wired.com techradar.com dpreview.com dpreview.com petapixel.com dpreview.com dpreview.com dpreview.com reddit.com dpreview.com petapixel.com dpreview.com petapixel.com wired.com keithwee.com wired.com wired.com keithwee.com dpreview.com dpreview.com dpreview.com dpreview.com l-camera-forum.com dpreview.com dpreview.com theverge.com theverge.com dpreview.com keithwee.com wired.com dpreview.com dpreview.com dpreview.com dpreview.com dpreview.com petapixel.com dpreview.com dpreview.com dpreview.com dpreview.com dpreview.com dpreview.com dpreview.com dpreview.com dpreview.com dpreview.com petapixel.com wired.com petapixel.com dpreview.com adorama.com dpreview.com techradar.com dpreview.com petapixel.com dpreview.com dpreview.com adorama.com petapixel.com wired.com

Kampen om dei premium kompaktkameraa: Fujifilm X100VI vs Ricoh GR IIIx vs Leica Q3 – Kven er den ultimate gatefotografen?

Introduksjon

I ei tid der smarttelefonar og store systemkamera dominerer, held eit trekløver av høgkvalitets kompaktkamera entusiasmen oppe blant fotopuristar: Fujifilm sin X100VI, Ricoh sin GR IIIx, og Leica sin Q3. Desse kameraa med fast optikk har fått kultstatus fordi dei gjer gate- og reisefotografering til ein fryd. Alle har stor sensor i eit lite hus, men med sin eigen stil: Fuji kombinerer retro rangefinder-sjarm med moderne teknologi, Ricoh leverer APS-C-kvalitet bokstaveleg talt i lomma di, og Leica byr på fullformat-luksus og legendarisk optikk.

I denne grundige samanlikninga set vi desse tre opp mot kvarandre på alle viktige område: techradar.combiletkvalitet, objektivytelse, design og brukervennlegheit, autofokus, videofunksjonar, tilkopling, batteritid, programvaretriks og tilgjengeleg tilbehør. Vi går gjennom pris og verdi, peikar på fordelar og ulemper, og foreslår kven dei passar best for. For å gjere det ekstra interessant, har vi med ekspertkommentarar frå pålitelege kjelder og dekker dei siste oppdateringane – frå fastvareforbetringar til rykte om kva som kjem (hei, Ricoh GR IV og Leica Q3 Monochrom!). Om du lurer på kva for eit av desse premium kompaktkameraa som passar best for deg, les vidare når vi utforskar korleis dei skil seg frå kvarandre.

(Spoiler: det finst ikkje eitt «beste» – men det kan vere eitt som provideocoalition.com dpreview.com# Sensor og biletkvalitet
Alle tre kameraa har store sensorar for topp biletkvalitet, men skil seg i storleik og oppløysing:

Fujifilm X100VI: Har ein 40MP APS-C X-Trans CMOS 5 HR-sensor (23,5×15,7mm)【35†L7- dpreview.com dpreview.coms a backside-illuminated (BSI) sensor, den same høgoppløyste brikka Fuji brukar i flaggskipet X-T5, så den leverer excellent detail and d dpreview.com. Det er eit stort hopp frå 26MP i X100V – faktisk påpeikte ein anmeldar at X100VI “kjem med ein 40 MP sensor mot 23MP frå førre modell” (litt underdriving av V sin 26MP)【3†L131-L139】. I praksis produserer X100VI ekstremt skarpe bilete; dpreview.com aggressivt eller lag store utskrifter utan bekymring. Fargar og tonegraderingar tener på Fujifilm sin kjende fargevitskap og 14-bits RAW-utdata. Høg ISO-ytelse er veldig god for APS-C – brukbar opp til ISO 6400 eller meir, w dpreview.com provideocoalition.comm-liknande og lett å redusere. Med så mange pikslar er pixel-level noise is a bit higher enn ein sensor med lågare oppløysing, men BSI-designet kompenserer så godt at X100VI framleis held mykje detalj i skuggar. Eit atterhald: å presse 40MP ut av ein APS-C-sensor betyr at du vil merke optisk mjukheit eller fokusfeil meir. Som DPReview observerte, “the sensor delivers high levels of detail capture, and from what we’ve shot so far, we don’t have much concern about the lens’s ability to make the most of this resolution bump.”【35†L13-L20】 Med andre ord, Fuji har stort sett fått det til – bileta er sylskarpe i godt lys, sjølv om vi skal diskutere objektivavgrensingane snart. An petapixel.com Fuji’s unique X-Trans color filter array (non-Bayer) kan gjengi fine detaljar og lauvverk med minimal moiré og eit kornmønster somme likar. Kameraet tilbyr også 10-bit HEIF og H.265-opptak, pluss innebygd RAW-konvertering med Fuji sine filmsimulatio wired.comiving nydelege JPEG-ar som knapt treng redigering. Alt i alt gir X100VI-sensoren flagship-level APS-C quality til eit kompaktkamera med fast optikk – du får oppløysing som rivaliserer enkelte fullformat wired.combeautiful colors straight out of camera【35†L19-L27】.Ricoh GR IIIx: Brukar ein 24,2MP APS-C CMOS-sensor (omtrent 23,5×15,6mm)【11†L76-L84】【10†L9-L17】. Det er i hovudsak den same velprøvde sensoren frå GR III (og liknande som mange DSLR-ar brukte), utan anti-alias-filter for maksimal skarpheit. Sjølv om 24MP høyrest beskjedent ut i dag, er denne sensoren i keithwee.com wired.comroducerer “remarkably crisp, contrasty, detailed images” som, som Wired sin anmelder sa, er “on par with what I get from my So macfilos.comess camera【40†L198-L206】. Med andre ord, GR IIIx kan måle seg med mykje større kamera når det gjeld bilet­kvalitet. Fråværet av AA-filter betyr at svært fine detaljar (gateteksturar, lauvverk, osb.) blir gjengitt med sylskarp klarheit – moiré er sjeldan eit problem i verkelege bilete. Dynamikkområdet er utmerkt; du kan hente fram skuggar og høglys frå RAW (GR tek DNG-format) svært effektivt. Takket vere relativt låg pikseltettleik, er ytinga i lite lys wired.com utmerkt – bilete med høg ISO (ISO 3200–6400) beheld mykje detalj med korn som er ti keithwee.comike. DCSubjectly, GR sin JPEG-motor produserer spreke, delingsklare bilete. Han tilbyr til og med innebygde “Image Control”-preset som Positive Film, Monochrome, osb., som gir distinkte uttrykk brukarar elskar【13†L147-L dpreview.com299】. Ein Ricoh-brukar rosa at “high contrast black and white and Positive Film simulations… I really adore”【13†L147-L155】. GR IIIx har òg unikt 3-axis sensor-shift stabilization (Shake Reduction) som primært dpreview.comg blur (meir om det seinare) men òg gjer det mogleg med ein smart funksjon: composition adjustment, effekt techradar.comor-shift for å finjustere innramming etter at du har halvt trykt ned utløysaren (praktisk for små justeringar utan å flytte kameraet). Sjølv om det ikkje er eit høgoppløyseleg multibilet-system, gjer GR sin IBIS det mogleg dpreview.com dpreview.comias via pixel-shift for visse statiske motiv (ein nisjefunksjon). Oppsummert: GR IIIx-sensoren har kanskje halvparten så mange pikslar som Fuji, men han står ikkje tilbake: du får outstanding per-pixel sharpness, great dynamisk område, og påliteleg høg ISO i eit kamera som bokstaveleg talt får plass i jakkelomma. I tillegg betyr færre pikslar mindre filstorleikar – noko gatefotografar som tek hundrevis av bilete om dagen kan setje pris på. Som ein GR-entusiast sa, er det ikkje alle som vil ha “250 MB RAW-filer” for gatefoto【13†L81-L89】 – 24MP treff ein søt dpreview.comil GR IV kjem (med 26MP), er bildekvaliteten til GR IIIx framleis blant det beste du kan få i lomma.Leica Q3: Skryt med ein 60,3MP fullformat BSI-CMOS-sensor (36×24mm)【21†L684-L692】【21†L745-L753】 – ein leiande oppløysing i klassen i kompaktkategorien. Truleg den same sensoren som i Leica sin M11 (eller ein nær slektning), gir han fullformat dynamikkområde og høg ISO-ytelse, i tillegg til rein oppløysingsevne som overskuggar Fuji og Ricoh. Q3 fangar ein utruleg techradar.comdetalj: The Verge påpeikar at han har “13 millionar fleire pikslar i denne tredje generasjons fastobjektiv gatekameraet enn forgjengaren”【39†L659-L667】, og han overgår faktisk mange proff-DSLR-ar. Leica utnyttar dette til å tilby digitale zoom-/beskjæringsmodusar i kameraet til 35mm, 50mm, 75mm og til og med 90mm f techradar.comL702】【21†L755-L763】 – når du vel desse, beskjærer Q3 60MP-biletet ned (til høvesvis 39, 19, 8, 6MP) for å simulere desse synsfelta, noko Leica kallar “Triple-Resolution Technology” (du kan òg ta bilete i full 60MP eller nedskalerte 36MP eller 18MP RAW for fleksibilitet i arbeidsflyten)【21†L755-L7 dpreview.comL975】. Biletkvaliteten frå Q3 er, med eitt ord, fantastisk. DXOMark har ikkje testa han offentleg, men M11-sensoren fekk svært høg skår for dynamikkområde. I verkeleg wired.comles tilbyr rike, formbare RAW-filer – du kan hente fram detaljar i skuggar utan problem og høglys rullar mjukt av. Ein første test frå DPReview observerte at Leica auka dynamikkområdet på base-ISO nok til å tillate ein stopp høgare maks-ISO (100 000) enn Q2【21†L745-L753】. Fargane rett frå kamera er relativt nøytrale og filmaktige – Leica sin JPEG-profil er justert for naturlege tonar og det finst eit alternativ for ein subtil “Leica Look”, men ingen gimmick-filter. Objektivet (eit 28mm Summilux f/1.7 ASPH) er så godt tilpassa at sjølv ved 60MP er skarpheita frå hjørne til hjørne fantastisk og sensoren sitt potensial blir fullt utnytta【21†L684-L692】【42†L19-L22】. Shaminder Dulai frå DPReview påpeikar at Q3 er “ein inkrementell forbetring over Q2, som i seg sjølv allereie var eit svært robust og morosamt kamera å bruke.”【21†L684-L692】 Det betyr at dei tok ein allereie utmerka 47MP fullformat-utgang (frå Q2) og gjorde han endå betre – særleg ved å legge til fasebasert autofokus (slik at du faktisk kan fokusere nøyaktig på f/1.7 på ein 60MP-sensor – meir om det i AF-delen). Når det gjeld støy, er Q3 rein gjennom ISO 6400, og til og med ISO 25 000 kan vere brukbart for reportasje. Takket vere fullformat gir han òg om lag eitt steg eller meir støyføremon dpreview.comX100VI på liknande innstillingar – nyttig for gatefoto i lite lys. Ein TechRadar-redaktør var svært begeistra og sa at på papiret “set Q3 standarden for premium kompaktkamera”【39†L615-L623】, mykje takka vere denne sensor- og objektivkombinasjonen. Til slutt, Leica dpreview.comreknebasert hjelp: Q3 har AI-dreven dynamikkområde- og perspektivkokorrigering for JPEG-ar (for å rette opp konvergerande linjer i arkitektur, for eksempel)【21†L699-L707】. Det er valfritt, men fint for raske OOC-resultat. For å oppsummere, Leica Q3 gir dpreview.com topp moderne bildekvalitet: høg oppløysing, høgt dynamikkområde, lite støy, og den ubeskrivelege Leica-mojoen. Kameraet gir mykje fleksibilitet til fotografen – du kan bruke det som eit multifokal-kamera via utsnitt, eller nedskalere for ultrareine 18MP-filer i lite lys. Men dpreview.com må du (bokstaveleg talt) betale for denne ytelsen.

Konklusjon: Alle tre kamera produserer vakre bilete, men dei rettar seg mot ulike behov. Leica Q3 er den udiskutable kongen av rå biletkvalitet – den fullformatsensoren på 6 keithwee.comgjev eit detaljnivå og toneomfang dei andre ikkje kan matche, noko som er tydeleg når du ser på pikslane eller lagar store utskrifter【21†L745-L753】. Dette er valet om ultimat biletkvalitet er din høgaste prioritet (og budsjettet tillèt det). Fujifilm X100VI snevrar derimot inn gapet imponerande – på base-ISO og i godt lys er dei 40MP APS-C-filene sylskarpe og har nydeleg farge rett frå kamera【35†L19-L27】. Den fell kanskje berre bak Leica i ekstreme situasjonar (veldig høg ISO eller om du ønskjer den fullformat-ultrasmale dybdeskarpheita). Nokre vil til og med føretrekke Fuji sine fargegjengivingar og filmsimuleringar for visse uttrykk. Samstundes slår Ricoh GR IIIx over sin vektklasse – den har lågast oppløysing, men i praktisk gatefoto er 24MP meir enn nok til å lage utstillingskvalitet på utskrifter. Bileta er sylskarpe og den utmerkar seg med å levere høgkvalitetsresultat i situasjonar der dpreview.comikkje eingong har med deg eit anna kamera på grunn av portabiliteten【40†L198-L206】. Ricoh sine fargeprofilar (særleg Positive Film) har ein unik karakter mange gatefotografar elskar – eit høgkontrast, røft preg som passar urbane scener【40†L233- petapixel.com petapixel.comOm vi vurderer sensorstorleik og “uttrykk”, vil Q3 sin fullformatsensor kombinert med f/1.7-objektiv gje mest bakgrunnsuskarpheit og motivisolasjon for portrett eller nærbilete – eit anna uttrykk enn APS-C-kamera kan produsere (særleg ved tilsvarande bildevinkel). X100VI og GR IIIx, som er APS-C, har djupare dybdeskarpheit på same blender og utsnitt (omtrent 1,5 steg forskjell frå fullformat). For gatefoto og landskap kan det vere ein fordel (meir i f wired.comportrett, kan Leica tydeleg viske ut meir bakgrunn om ein ønskjer det.

Alle tre sensorane er oppdaterte utan lågpassfilter, så dei prioriterer skarpheit. Det er verdt å nemne at linsekvalitet spelar ei stor rolle for den faktiske bildekvaliteten – petapixel.com går nærare inn på dette. Men reint på sensorens fortenester: du vil ikkje bli skuffa over nokon av dei. Det handlar meir om kor mykje oppløysing du treng og korleis du fotograferer. X100VI og Q3 gir deg meir enn nok oppløysing (og vel så det), medan GR sin wired.com-oppløysing gir ein balansert arbeidsflyt og framleis utmerka utskrifter opp til for eksempel 16×20 tommar eller meir. Som Keith Wee påpeikte etter å ha brukt “megapikselmonster” som 100MP mellomformat, “tru meg, dei fleste vil ikkje ha 250MB RAW-filer frå eit kamera retta mot gatefoto”【13†L81-L89】 – noko som hintar om at GR sine filstorleikar/24MP faktisk er praktiske for føremålet sitt.

Oppsummert: Leica vinn th wired.comar med sin store 60MP fullformatsensor【21†L698-L706】, Fuji tilbyr det beste kompromisset mellom høg oppløysing i ein mindre sensor med Fuji sin kjende fargegjengiving【3†L131-L139】【35†L19-L27】, og Ricoh viser at 24MP APS-C framleis kan levere topp bilete spesielt i dei samanhengane desse kameraa er retta mot【40†L198-L206】. Alle tre forsvarer plassen sin i ein premium kompakt-diskusjon ved å levere bildekvalitet langt over det vanlege kompaktkamera eller mobiltelefonar kan – kvar på sin måte.

Linseytelse

Kvar kameras faste linse er ein sentral del av identiteten. Her har vi tre ulike brennvidder og optiske design:

• Fujifilm X100VI-objektiv: Eit 23mm f/2 Fujinon, som gir eit klassisk 35mm ekvivalent synsfelt (på APS-C). Fysisk er det eit kompakt 8-elements objektiv (inkludert 2 asfæriske element) vidareført frå X100V. Fuji raud petapixel.com-objektiv for X100V for å betre kant-skarpheit og nærfokus-ytelse samanlikna med tidlegare X100-versjonar, og det fungerer framleis godt på 40MP【35†L13-L20】. Ytelse: I midten er det svært skarpt sjølv heilt ope på f/2, og over det meste av biletflata oppnår det utmerka skarpheit ved f/4【35†L13-L20】. Fargar og kontrast gjennom dette objektivet er vakre; saman med Fuji sin sensor og prosessering får bileta ein behageleg rik, men ikkje for kontrastfull, stil. DPReview sin test nemner at objektivet held seg overraskande godt på 40MP-sensoren: «ut frå det vi har fotografert så langt, har vi ikkje mykje bekymring for objektivet si evne til å utnytte denne oppløysingsauken.»【35†L13-L20】 Det sagt, dei og andre påpeiker at det ikkje er perfekt: «X100VI sitt vesle åtte-elements objektiv er ikkje det aller skarpaste», og på pikselnivå fell dei ytste kantane/hjørna «tydeleg vekk om lyset ikkje er ganske sterkt.»【35†L19-L27】 I praksis er kantane på f/2 dpreview.comlitt mjuke og det er noko astigmatisme/feltkrumming – så om du fotograferer landskap heilt ope, vil ikkje kantane vere knivskarpe. Blendar du ned til f/5.6 får du mykje meir jamn skarpheit. I lite lys heilt ope kan 40MP-sensoren avsløre litt mjukheit (som kanskje skuldast avgrensa djupneskarpheit meir enn sjølve objektivet). For dei fleste bruksområde (gatefoto, miljøportrett) er ikkje desse hjørna kritiske, og kan til og med gi litt mjukheit som dreg merksemda mot motivet i midten. Ein fotograf på Keithwee.com kommenterte til og med «Eg synest GR IIIx gir skarpare resultat enn X100VI-objektivet, særleg nær minimum fokusavstand»【13†L92-L100】 – eit prov på Ricoh sitt glimrande objektiv (meir om det seinare), men det viser at X100-objektivet, når det fokuserer svært nær på f/2, kan ha eit snev av mjukheit eller glød. Faktisk, på nærmaste fokus (~10cm i makromodus), er ytelsen heilt ope moderat – blendar du ned til f/2.8–4 får du betre detalj for makrobilete. Bokeh & Blender: X100VI-objektivet gir behageleg bokeh under rette forhold. Med ein 9-blads blender er uskarpe høglys ganske runde når du blendar litt ned. På f/2 er bakgrunnsuskarpheit grei, men ikkje superkremete samanlikna med fullformat (hugs det er 35mm-e på APS-C). Det er spesielt godt til å isolere motiv på middels avstand – t.d. eit halvfigurportrett på f/2 får fin tredimensjonal effekt med mjukt uskarp bakgrunn. Fokuseringa er intern og ganske stille. Ein stor fordel: det er eit bladlukkar-design, som betyr at det synkroniserer med blitz opp til 1/2000s【43†L49-L57】 (i motsetnad til fokalplanlukkarar som er avgrensa til ~1/250). Dette gjer det mogleg å bruke kreativ blitz (utfyllingsblitz i sterkt sollys, osb.) og bidreg også til kameraet si nesten lydlause drift. Fuji har òg int leicarumors.com4-stegs ND-filter inn i objektivet【43†L49-L57】, som er utmerka for å fotografere heilt ope i sterkt lys eller for lange eksponeringar – t.d. kan du fotografere på f/2 i middagssol eller fange mjuk vassrørsle utan eksterne filter. Synsfelt & Bruk:35mm-ekvivalenten blir ofte omtalt som den mest allsidige brennvidda adorama.com adorama.com – vid nok for landskap, gatebilete og gruppebilete, men tett nok for portrett (med litt miljø). Mange dokumentar- og gatefotografar elskar 35mm, og dette objektivet held tradisjonen ved like – det oppmuntrar til ein «kom nærare og ta med kontekst»-stil. X100VI-objektivet støttar òg valfrie konverteringsobjektiv: Fuji sin WCL-X100 II (28mm-e vidvinkelkonverter) og TCL-X100 II (50mm-e telekonverter) kan festast direkte, og kameraet kan automatisk korrigere for dei【11†L81-L86】. Desse konverterane er optisk tilpassa og av høg kvalitet (ingen merkbar reduksjon i bilet­kvalitet), og gir deg i praksis to ekstra objektiv når du treng det. Det gjer dette objektivet mykje meir fleksibelt. Flare, forvrenging, osv.: 23mm f/2 har moderat tønneforvrenging og vignettering på største opning, men Fuji sine innebygde korrigeringar (og RAW-profilar) rettar dette sømlaust – du vil truleg ikkje merke det med mindre du fotograferer i RAW utan korrigering. Flare-motstanden er ganske god takka vere Fuji sine belegg, men ei sterk punktlyskjelde kan gi litt kontrasttap eller nokre sekskanta flare-flekkar (Fuji inkluderer solblender i nokre kit eller sel det; å bruke det hjelper i hardt lys). Alt i alt er Fuji sitt objektiv ein glimrande allroundar: ikkje klinisk perfekt i ytterkantane, men med karakter og eigenskapar som passar sensoren godt. Det er i hovudsak same formel som gjorde X100V populær, og på VI gir det framleis «utmerka resultat» med Fuji sine fargemodusar【35†L19-L27】. I tillegg gir bladlukkar + ND-filter tekniske fordelar for kreativ fotografering som dei andre manglar.
• Ricoh GR IIIx-objektiv: Eit 26,1mm f/2,8 GR-objektiv, som tilsvarar 40mm fullformat-ekvivalent (Ricoh kallar det 40mm-e)【11†L41-L45】【10†L29-L37】. Dette objektivet er ein nyare design introdusert med GR IIIx (i motsetnad til 18,3mm på GR III). Det har 6 element i 4 grupper (inkludert 2 asfæriske), og Ricoh har konstruert det for høg skarpheit og låg forvrenging i ein svært slank form. Korleis presterer det? Med eitt ord: overraskande bra. Mange anmeldarar har skrytt av det: «Begge objektiva (28 og 40mm-versjonane) kan levere sylskarpe bilete med imponerande, mjuk bokeh du vanlegvis ikkje får med eit kamera i denne storleiken»【40†L233-L241】. GR IIIx-objektivet gir bilete som er skarpe frå hjørne til hjørne, spesielt når du blender ned eitt hakk. Sjølv vidopen på f/2,8 er sentrum og midtramme svært skarpe; hjørna er litt mjukare på f/2,8 (ein provideocoalition.com antydning til vignettering), men ved f/4 blir dei fine og skarpe【40†L233-L241】. Petapixel fann «ingen tønneforvrenging eller kromatisk aberrasjon… kantane var cl provideocoalition.com jonasraskphotography.comvignettering» i sine bilete【11†L149-L157】 – Ricoh sin innebygde profil rettar truleg små forvrengingar, men objektivet er i seg sjølv godt korrigert optisk. Ein av grunnane til at det utmerkar seg, er at det er lettare å designe eit nær-teleobjektiv for APS-C med høg kvalitet enn ein ultravidvinkel; 40mm-e treff eit søtt punkt, og Ricoh har tydeleg gitt det eit APO-liknande designfokus (minimal fargefringing, slik brukarane rapporterer). Samanlikna med Fuji sitt 23mm: Som nemnt tidlegare, meiner somme at GR IIIx overgår dpreview.comt på nært hald【13†L92-L100】. Faktisk var Keith Wee si side-ved-side-oppleving at GR IIIx var skarpare enn X100VI på korte avstandar vidopen, der Fuji-objektivet kan slite litt. GR-objektivet har òg nesten null feltkrumming, noko som betyr at motiv på same avstand over heile biletflata blir skarpe på eit flatt plan – flott for gatefoto eller arkitektur. Ricoh har nok antatt at GR-brukarar vil ha detaljar frå kant til kant for gate og landskap, og det har dei levert. Blendar og bokeh: Med ein moderat f/2,8-blendar og ein 40mm-e brennvidde kan du få litt bakgrunnsuskarpheit, men det er ikkje ein bokeh-maskin. Likevel er bokeh-kvaliteten behageleg mjuk. Wired merka at det gir «imponerande, mjuk bokeh», uvanleg for små kamera【40†L233-L241】. Dette er delvis fordi objektivet kan fokusere ganske nært (12 cm frå sensor, ~6 cm frå fronten av objektivet i makromodus), så på minimum fokus og f/2,8 kan du gjere bakgrunnen ganske jonasraskphotography.comtanse, eit nærbilete av ein blome vil få kremaktig bakgrunn). Bokeh-sirklane er runde og utan harde kantar takka vere 9 blenderblad. Men for portrett i hovud-og-skulder-avstand får du berre mild bakgrunnsseparasjon – noko som faktisk kan vere ein fordel for forteljing (miljøet blir delvis gjenkjenneleg). Makroevne <jonasraskphotography.com IIIx har ein eigen Makro-modus som lèt deg fokusere ned til ~0,17 m. Brukarar synest objektivet er ekstremt skarpt sjølv i makro-området – flott for å fange små detaljar (mat, teksturar, osb.). Blomsterblad-hjørne kan bli litt mjukare på grunn av djupneskarpheit, men optisk held det seg jonasraskphotography.com jonasraskphotography.comSone: Ein nøkkelfaktor for GR-objektivet si ytelse er korleis det samhandlar med Ricoh sitt Snap/Sone-fokussystem – objektivet har ein djupneskarpheits-skala på skjermen som viser kva som er i fokus for ein gitt snap-avstand. På f/8 og snapfokus 2 m, til dømes, er i praksis alt frå ~1 m til uendeleg i fokus (gjer gatefoto nærast idiotsikkert). Objektivet sin relativt korte brennvidde pluss stor blender på nært hald pluss sensor-IS gjer det lett å bruke sonefokusering med godt resultat. Flare og belegg: Ricoh sine objektiv brukar eit spesielt multibelegg for å minimere flare og ghosting. Dei fleste brukarar rapporterer at GR IIIx handterer motlys godt – du kan sjå ein liten ghost om eit sterkt lys er heilt i kanten, men kontrasten held seg generelt. Nokre likar faktisk den sporadiske dpreview.comost GR-en gir som del av “looken” sin. Objektivblenderen kan òg lage nydelege 10-p dpreview.comnår du blender ned (gatefotografar elskar ofte solstjerner i komposisjonane sine – GR-en sine er fine og skarpe). Kompaktheit: Det er imponerande korleis slik ytelse kjem frå eit så tynt objektiv (det trekkjer seg inn når det er av). Th dpreview.comt kompromiss: det er ikkje vêrforsegla og støv kan etter kvart kome inn (som nemnt under ulemper). Men optisk skulle ein tru at ein så liten “pannekake” ikkje kunne vere så skarp – men techradar.com techradar.com si optiske ingeniørkunst. Oppsummert er GR IIIx-objektivet ein juvel: det er ekstremt skarpt, har låg forvrenging og høg kontrast【11†L149-L157】. Det teiknar på ein litt klinisk måte (veldig rein gjengiving, noko gatefotografar ofte føretrekk for eit ærleg uttrykk), og gir akkurat nok kreativ uskarpheit på nært hald til å isolere motiv. Treng du meir rekkevidde, tilbyr Ricoh GT-2 telekonverter (somtek deg til ~75mm eq)【11†L81-L86】 – som gir meir fleksibilitet for portr petapixel.com petapixel.com men på bekostning av litt bekvemmeligheit og eitt blendarsteg (blir i praksis f/4). Objektivet sitt 40mm synsfelt er i seg sjølv verdt å diskutere: det er litt smalare keithwee.com enn klassisk 35mm. Mange gatefotografar synest 40mm er ein perfekt balanse – “når 28mm er for vidt og 50mm er for trangt”, som Peta keithwee.com†L78-L86】. Det tvingar deg til å ta eit steg tilbake, noko som kan forenkle komposisjonar ved å utelate unødvendig rot samanlikna med petapixel.com28mm. Det er òg kanskje meir flatterande for portrett enn 28mm. Så Ricoh sitt val av 40mm eq har blitt godt motteke av dei som ønskjer ein litt strammare normaloptikk for gate og reise. I praksis er det flott for gateportrett, detaljbilete og scener der du vil fokusere på eit motiv heller enn eit stort landskap. Om du treng noko vidare, er GR III (28mm-versjonen) eller vidvinkelkonverteren (som GR IIIx ikkje har ein offisiell av, berre GR III har ein GW-4 21mm-konverter) alternativ – men for GR IIIx var 40mm det definerande trekket, og objektivet leverer verkeleg fantastiske resultat på den brennvidda.Leica Q3-objektiv: Eit fast 28mm f/1.7 Summilux ASPH-objektiv – kanskje eit av dei største triksa til Leica var å få plass til ein fullformat 28mm Summilux i den kompakte Q-serien. Dette objektivet er optisk vidareført frå Q2, sidan det allereie var utmerkt. Det har 11 element i 9 grupper (3 asfæriske), pluss optisk bildestabilisering. Yting: Kort sagt, dette objektivet er eksepsjonelt. wired.com wired.com peika på at Q3 “bruker det same 28mm F1.7-objektivet og ser nesten identisk ut [med Q2] frå toppen og framsida”, og at “det er ikkje før du ser på baksida/sidene at du merkar noko er annleis”. petapixel.com – noko som tyder på at Leica ikkje såg noko behov for å endre den optiske formelen fordi det allereie overgjekk Q2 sin 47MP sensor, og no lar 60MP-sensoren få skinne. I testar er Summilux sylskarp i midten frå f/1.7, og ved f/4 er den kritisk skarp over heile biletflata. Sjølv på vidopning er hjørna veldig gode – eventuell svak mjukheit kjem mest av feltkrumming på flate motiv og ikkje typisk aberrasjon. Ein unik eigenskap: Q-objektivet har innebygd makromodus – vri på ein ring på objektivet og det skiftar fokus til 17cm nærfokus (i makromodus byter også blender-skalaen frå meter til nærare område, og maksimal blender går automatisk til f/2.8 på næraste avstand for å halde kvaliteten oppe). I makro kan det fange små motiv med imponerande detalj. Leica-justering sikrar svært lite feltkrumming slik at nærbilete er skarpe frå kant til kant, og bokeh på 17cm og f/2.8 kan vere herleg kremete. “Objektivet, frontdesignet og topplata er nesten identiske [med Q2]” – noko som betyr at Summilux sin mekaniske bruk (mjuk fokus, makrobrytar, inngravert dybdeskarphetsskala) framleis er ein fryd. Optisk karakter: Gjengivinga har den Leica-kvaliteten – høg mikrokontrast, som gir bilete med ein tiltalande “pop” og djupn. Fargane gjennom objektivet er nøytrale og rike. Ute av fokus-område er mjuke; på f/1.7 kan Summilux gi bakgrunnsuskarpheit som er dramatisk for miljøportrett (motiv på nokre meter vil vere skarpt, bakgrunnen forsvinn – du kan få eit uttrykk nesten som eit 35mm f/1.2 på fullformat). Det er eit vidvinkelobjektiv, men Leica har klart å kontrollere forvrenging usedvanleg godt – det er svært mild tønneforvrenging, korrigert i kamera slik at JPEG-ar er perfekte og RAW kan korrigerast wmed profiler. Vignettering ved f/1.7 er synleg (~2 stopp i hjørna) men gir ofte ein fin vignett naturleg; stopp keithwee.com og det forsvinn stort sett. Kromatisk aberrasjon er i praksis ikkje-eksisterande bortsett frå kanskje eit hint av longitudinell CA i ekstremt høgkontrast bokeh (t.d. lyspærer mot mørkt) – men Le keithwee.comorrigerer all eventuell lateral CA i etterbehandling. Flare-motstanden er god, men eit sterkt punktlys kan skape ein liten sekskanta flare på grunn av blenderforma og eit lett tap av kontrast – Leica inkluderer solblender som motverkar dette. OIS gir om lag 3-4 stopp stabilisering, svært nyttig med 60MP (sjølv om tidleg Q3-firmware hadde OIS-nykker, har Leica sine oppdateringar finjustert dette). Samanliknande skarpheit: Det er trygt å seie at Q-objektivet er det beste optisk av dei tre – det er det einaste som løyser ut ein 60MP fu wired.comt er framleis sannsynleg at sensoren, ikkje objektivet, er den avgrensande faktoren i dei fleste situasjonar. DPReview påpeika “the Q3 squeezes even more out of the already sharp 28mm lens”【42†L17-L21】 og at Leica si tru på objektivet gjorde at dei tillét høgare ISO og fleire crop-modusar sidan objektivet leverer【21†L745-L753】【21†L755-L763】. Med andre ord, det er i praksis eit $5,000-kvalitets M-mount Summilux-objektiv bygd inn i eit kamera. Mange brukarar av Q2 fo dpreview.comn fann at det matcha eller overgjekk Leica M 28mm-objektiva deira i ytelse. Allsidigheit: 28mm er ganske vidt, men den enorme oppløysinga og innebygd crop-funksjon gjer at objektivet fungerer som 35mm, 50mm, osv. med eit knappetrykk. Ein ekspert kalla dette “digital zoom… effectively cropping to cover 35, 50, 75, 90mm – the Q3’s high resolution makes these like-for-like settings higher-res than the Q2 could offer, a double win”【39†L659-L667】. Faktisk gir Q3 sin 35mm crop ~39MP, som framleis er meir enn Fuji eller Ricoh sine native. Så Summilux sin optiske kvalitet pluss sensoren si pikseltettleik gir deg multifokal fleksibilitet utan vesentleg kvalitetsreduksjon【21†L755-L763】. Q-objektivet har òg manuell fokus-clutch om du dpreview.com fokus (sjølv om det er focus-by-wire, er det godt implementert; dei fleste brukar likevel AF). Blender-ringen dpreview.com3 stopp) – ein taktil nytelse. Alt dette gjer at det å fotografere med Summilux kjennest som å bruke eit klassisk Leica-objektiv med alle moderne bekvemmeligheiter. Djupteskarpheit & brukstilfelle: Med 28mm f/1.7 kan du oppnå motivisolasjon om du er ganske nær motivet, men oftast handlar dette objektivet om å få med heile scena dpreview.comh strålande klarheit (for landskap, gatefoto) eller å fotografere i svært lite lys handhalde takka vere f/1.7 + OIS. Det er glimrande til miljøportrett, event-candids, arkitektur (med perspektivkorreksjon om nødvendig), og sweeping reisebilete. Nokre fotografar som vanlegvis synest 28mm er for vidt, tilpassar seg faktisk fordi Q3 si evne til å beskjere i etterkant betyr at du kan fotografere litt laust og bestemme deg etterpå – objektivet er så skarpt at det tillèt det. Og for bokeh-elskarar, plasser motivet ditt på 1m og bakgrunnen på 5-10m, bruk f/1.7, og du får eit uttrykk som ikkje er mogleg på Fuji eller Ricoh (meir uskarp bakgrunn, meir separasjon). Ulempa er at om du vil ha stor dybdeskarpheit, gjer 28mm det lett – gatefotografar kan bruke sonefokus på f/8 og praktisk talt alt frå 1,5m til uendeleg er skarpt, og fangar lag i ei scene. Summilux handterer det med høg kontrast, og gir ein distinkt Leica-signatur der sjølv komplekse scener blir gjengitt klart og med djupn. Kort sagt, Leica Q3-objektivet er ein verdsklasse-optikk: det er skarpt nok til å tilfredsstille 60MP-sensoren, raskt nok for kreativ grunn DOF og bruk i lite lys, og vidt nok til å vere svært fleksibelt (med sensorbeskjeringar som utvidar fleksibiliteten). Det er ein del av grunnen til at ein anmelder sa “det kan vere Leicas mest overtydande kamera til no”, fordi objektivet og sensoren saman er så gode【39†L607-L615】. Og hugs, Leicas objektivdesign-arv er tydeleg her – du får verkeleg techradar.com-ytelse utan å måtte bytte objektiv eller bekymre deg for kalibrering (Q-objektivet er perfekt tilpassa og autofokuserande). Den einaste “ulempa” ein kan nemne: det er fast på 28mm – om du i utgangspunktet ikkje likar 28mm-perspektivet (kanskje du synest det er for vidt for folk), vil du kanskje heller ha Q3 43-varianten. Men optisk er det lite å utsetje.

Konklusjon: Når det gjeld objektiv, har alle tre kameraa framifrå optikk, kvar på sitt felt kanskje best i klassen:

• Fuji X100VI sitt 35mm-e f/2 er eit flott allround-objektiv med klassisk karakter: rimeleg raskt, ganske skarpt (om ikkje klinisk på f/2), og allsidig takka vere konverterar og kombinasjonen av bladlukkar+ND-filter【35†L19-L27】【43†L49-L57】. Det er ideelt for dei som likar 35mm dokumentarstil og vil ha eitt objektiv som meistrar det meste. Litt mjukheit heilt open i hjørna eller på nærgrense er ein liten pris å betale for kompaktheita og fleksibiliteten. Viktigast er at det gir den distinkte Fuji-gjengivinga som mange youtube.come Ricoh GR IIIx sitt 40mm-e f/2.8 er eit lommemirakel – mindre lyssterkt, ja, men optisk suverent. Det er kanskje det skarpaste av dei tre per piksel【40†L233-L241】【11†L149-L157】, og gir ekstremt klare, rett-på-sak-bilete. Det er laga for gatefotografar som vil ha skarpheit frå kant til kant og minimal forvrenging, og det lukkast theverge.comce litt mindre lysstyrke og djupneskarpheit samanlikna med dei andre, men du får til gjengjeld diskresjon (objektivet trekk seg inn, og du treng ikkje noko klumpete design for denne ytelsen). For sitt føremål – candid gate- og reisefotografering – er GR-objektivet nær perfekt, sidan du ofte fotograferer i godt lys eller med blitz og ønskjer meir djupneskarpheit. Som ein Macfilos-anmeldar spøkefullt sa, “GR IIIx-objektivet og sensor-duoen leverer fantastisk skarpe bilete… faktisk synest eg resultatet er skarpare enn X100VI sitt objektiv”【13†L92-L100】. Så bra er det.
• Leica Q3 sitt 28mm f/1.7 Summilux er i ein annan klasse når det gjeld lysstyrke og kvalitet – det er eit stort, lyssterkt objektiv som verkeleg let fullformat-sensoren skinne【42†L17-L21】. Det er det mest kapable i lite lys (f/1.7 slepp inn ~1⅓ steg meir lys enn f/2.8, og OIS hjelper òg). Det gir den mest dramatiske bakgrunnsuskarpheita av dei tre (fullformat + stor blender) – vil du ha kremete bokeh og god separasjon, vinn Q3. Og som Leica er gjengivinga nydeleg; du betaler mykje, men får ytelse som står til prisen. Det trivst like godt med bylandskap på f/5.6 som med intime portrett på f/1.7. Om vi ser på objektivet som eit fastobjektiv-kjøp, kan Summi theverge.comd forsvare ein stor del av Q3-prisen – det finst rett og slett ikkje noko tilsvarande i kompaktklassen.

Valet mellom dei handlar ofte om brennviddepreferanse og bruksmønster:

• Føretrekk du 35mm-utsnitt og litt vintage-preg? Fuji-objektivet vil gjere deg nøgd (og du har konverterar for 28/50mm om du treng det).
• Føretrekk du eit litt snevrare normalutsnitt med ultraskarp detalj? Ricoh-objektivet er din beste ven, og fangar scena akkurat slik du ser ho – utan styr.
Føretrekkjer du eit vidt klassisk reportasjeblikk med moglegheit for å beskjere og ein appetitt for bilete med grunn djubdeskarpheit? Leica sin Summilux er uslåeleg (og du kan «stille inn» andre brennvidder via beskjering med høg kvalitet).

Kvar linse er eit kritisk fortrinn for sitt kamera. Faktisk er desse linsene ein stor grunn til at desse modellane har dedikerte tilhengjarar – dei er rett og slett ikkje lett å etterlikne på dpreview.com utan større eller fleire objektiv. Som Petapixel oppsummerte for GR, «Den har eit fantastisk objektiv… innebygd ND, og kritiske funksjonar»【10†L33- dpreview.comment som like gjerne kunne vore brukt om Fuji og Leica på sine eigne måtar.

Design og bruk

Desse kameraa har kvar sine distinkte design: Fuji oser av retro målsøkarstil, Ricoh er sjølve minimalismen, og Leica blandar sin klassiske stil med moderne element. La oss sjå nærare på handtering, byggekvalitet og brukargrensesnitt:

• Fujifilm X100VI Design og Handtering: dpreview.comser ut som ein vakker, vintage rammesøkar frå 1960-talet, men under overflata er den høgteknologisk. Den beheld i hovudsak same heilmetall-hus og utforming som X100V (og tidlegare modellar), med berre små justeringar – til dømes er den om lag 1 mm tjukkare for å få plass til IBIS, men det merkar du knapt【1†L73-L81】【8†L129-L137】. Topp- og botnplater er frest aluminium med satengfinish, og hjula er frest metall – det kjennest solid og eksklusivt i handa (vekt ~478g med batteri). Ergonomien er utmerka om du likar manuelle kontrollar: det er eit eige hjul for lukkarhastigheit, blenderring på objektivet, og ein dpreview.commpensasjonsknapp under tommelen. Som Jonas Rask påpeikar, har Fuji halde på det kjære designet nesten uendra: “designendringane er svært minimale… Det tok meg faktisk dagar å finne alle dei ørsmå forskjellane mellom V og VI.”【8†L124-L132】 X100VI passar faktisk i eksisterande X100V-etui og brukar same batteri – eit prov på Fuji sin “if it ain’t broke”-filosofi. Kva er nytt i designen? Nokre små justeringar for betre bruk: “Drive/Slett”-knappen er flytta litt for lettare tilgang når du brukar EVF【8†L149-L157】, og bakskjermen sin vippemekanisme er forbetra slik at den no kan vippast om lag 45° nedover i tillegg til oppover【8†L158-L167】. Den vippbare skjermen ligg heilt i flukt – du ser den knapt før du dreg den ut – så kameraet held på sitt slanke retro-utseende. Dei har òg lagt til eit lite Bluetooth-symbol ved “Disp/Back”-knappen som viser betre tilkopling, men elles er reddit.comkontrollane (joystick, Q-menyknapp, osv.) like som på X100V【8†L149-L157】. Ein svært subtil forskjell: framspaken (som byter hybrid-søkaren frå OVF til EVF) har fått ein rilla tapp i staden for den tidlegare raudfylte prikken – litt lettare å gripe【8†L149-L157】. Stativfestet er flytta om lag 3 mm på grunn av intern omorganisering for IBIS-enheita【8†L153-L157】, men det har lite å seie, bortsett frå at eldre spesial-tommelgrep eller botnplater kanskje ikkje passar heilt. Alt i alt er byggekvaliteten framifrå – det er eit tett, kompakt kamera som kjennest som ein prec petapixel.comnt. “Forfina og klassisk” var ei skildring, med referanse til dei freste kantane og satengfinishen【1†L63-L71】.
Der X100VI verkeleg skin i design er Hybrid Viewfinder. Dette er eit kjenneteikn: du har ein optisk søkjar (OVF) med rammelinjer og ein elektronisk søkjar (EVF) og kan bytte ved å vippe den fremre spaken【8†L177-L185】. OVF-en gir deg eit lyst, verkeleg utsyn med 0,52× forstørring og parallax-korrigerande rammelinjer som flyttar seg når du fokuserer (veldig rangefinder-aktig). I OV keithwee.como kan du legge over ein liten elektronisk skjerm eller fokus peaking om du vil – det er genialt for dei som ønskjer eit ryddig utsyn og opplevinga av å sjå utanfor rammelinjene (flott for å føreseie motiv som kjem inn i ramma). Så er det EVF-en (3,69M-dot OLED) som blir brukt for kritisk komposisjon, nøyaktig innramming, eller scener med lite lys – den er rimeleg stor og skarp, sjølv om den ikkje er like høgoppløyst eller stor som Leica sin EVF. Mange fotografar elskar dette hybridsystemet: som Jonas Rask sa det, “I LOVE it… the hybrid OVF/EVF is a distinctive user experience that sets this camera apart”【8†L169-L177】【41†L23-L31】. Faktisk understrekar DPReview at X100VI tilbyr ei “more coherent, consistent and distinctive user experience than a mirrorless camera does, and a hybrid viewfinder that can petapixel.comra apart”【41†L23-L31】. Å bruke OVF kan òg spare batteri og halde deg meir tilkopla til scena.

Kontroller og tilpassing: wired.com wired.comnse men logisk kontrolloppsett. Topp-platen: lukkerhjul (med “A” for auto og en oppfellbar lås for det), som også har et vindu for ISO – du løfter og vrir den ytre ringen for å endre ISO (noen synes det er pirkete, men Fuji-fans liker det for den taktile følelsen). Det er et dedikert eksponeringskompensasjons-hjul (±3 steg, pluss en “C” for å tillate opptil ±5 via kommandohjul). Objektivet har ape petapixel.comth 1/3-stegs klikk, og en “A”-posisjon). En fremre kontrollring rundt objektivet (foran blenderåpningsringen) er tilpassbar (du kan tilordne den til å justere ISO, filmsimulering, osv., i visse moduser). På baksiden er det en mini-joystick for å flytte fokuspunkt eller navigere i menyer – veldig praktisk når du bruker EVF eller LCD for valg av AF-punkt. Flere knapper (AE/AF-L, Q hurtigmeny, osv.) kan alle omprogrammeres om ønskelig. Mange setter pris på Fuji sin Q-meny – ett trykk og du får et rutenett med innstillinger (filmsimulering, hvitbalanse, drivemodus, osv.) som du kan tilpasse. Det gjør det raskt å endre vanlige innstillinger uten å dykke ned i hovedmenyene. Menyene i seg selv er godt organisert, om enn litt dype (masse funksjoner). Men Fuji har forenklet i nyere modeller med en “Min meny”-fane hvor du kan lagre ofte brukte menyvalg. Alt i alt, brukervennligheten gir en fin balanse mellom analogt og digitalt: du kan gjøre nesten alt med hjul og ringer (aldri gå inn i menyer mens du fotograferer hvis du setter det opp slik), men om du trenger det, finnes moderne hjelpemidler som Q-menyen, et histogram på skjermen, keithwee.comc-nivå, osv.

Værforsegling: Rett ut av boksen er X100VI ikkje fullt værforsegla, men den kan bli det når du fest dpreview.com dpreview.compterring og et 49mm filter for å beskytte fronten på objektivet【1†L79-L87】【38†L7-L15】. Fuji hevder værbestandighet kun med dette på plass (fordi det bevegelige frontelementet da har en forseglet barriere). Dette er det samme som X100V – mange brukere har alltid et UV-filter på. Det er et lite designkompromiss, men det gjør at objektivet kan ha bevegelige elementer og likevel være forseglet med et enkelt tilbehør. Når det er forseglet, har brukere tatt X100-er ut i regn, støv, til og med snø uten problemer【1†L79-L87】.

Portabilitet: X100VI er om lag 128×75×53 mm i storleik – jakke-lom dpreview.coma litt stor for dei fleste bukselommer. Han er herleg kompakt for det han tilbyr (særleg samanlikna med å bere eit APS-C-hus pluss eit 35mm-objektiv kvar for seg). Mange brukarar heng han over skuldra eller rundt halsen med ein fin reim – det er eit kamera som ber om å bli teke med. Det ser så bra ut at du truleg vil bere det som eit stiluttrykk òg. Sølvversjonen er svært klassisk, medan heilsvart versjon er diskret. Designet tiltrekkjer seg definitivt positiv merksemd – sjølv ikkje-fotografar kommenterer ofte kor “stilig” eller “retro” det ser ut.

Brukaroppleving: Å fotografere med X100VI blir ofte skildra som “gledefullt”. Det er ei viss tilfredsstilling techradar.comå stille eksponeringa med dreieskivene, høyre det nesten lydlause bladlukkars klikk, og sjå biletet ditt straks i EVF eller LCD. Jonas Rask fortel historia bak X100-designet – Masazumi Imai si inspirasjon frå klassiske kamera bak ein glasmonter – og korleis “han laga det perfekte kameradesignet frå sitt eige hovud… eit designikon”【8†L177-L185】【8†L189-L197】. Fujifilm har forsiktig utvikla det gjennom fleire generasjonar, forbetra ergonomien utan å miste sjela. Resultatet er eit kamera som dpreview.comein gammal ven å fotografere med – alt ligg logisk under fingrane dine om du er van med analoge kamera. Lukkarhjulet og blender-ringen oppmodar deg til å fotografere manuelt eller i blenderprioritet på kjensle.

For nybyrjarar kan det vere ei lita læringskurve om du berre har brukt kompaktkamera eller mobil – men X100VI har ein “Auto”-modus på objektivet (for blender) og lukkarhjulet, som i praksis gjer det til eit programauto-kamera om du set begge til A (pluss ein eigen brytar for auto ISO om du vil). Så du kan bruke det som eit fancy kompaktkamera og gradvis utforske manuell kontroll etter kvart som du blir komfortabel. Mangler i bruksvener er få: nokre kan synest den integrerte ISO-skiva er litt pirkete (særleg med X100V/VI si vêrforsegla topp – ho er stivare å løfte enn eldre modellar). Og med så mange funksjonar kan menyane verke overveldande i starten (det finst bokstaveleg tala innstillingar for ting som korleis den elektroniske OVF-overlegget oppfører seg, osb.). Men Fuji si dokumentasjon er grei, og det finst utallege brukarrettleiingar på nett sidan X100 er så populær.

Termisk yting og ytelse: Kameraet er raskt i bruk: oppstart ~1s, rask mellom bilder, 8 bps serier m dpreview.com EVF-oppdatering er grei 60Hz (ikkje best i klassen, men heilt ok). Det responderer raskt – takka vere X-Processor 5. Eit artig poeng: lukkaren er så stille (nesten lydlaus bladlukkar) at du kanskje vil slå på ein falsk lyd, elles merkar du ikkje at du har tatt eit bilete, så diskret er det. Det finst òg ein elektronisk lukkar for heilt lydlaus bruk (med opptil 1/32 000s for sterkt lys). Den hybride søkjaren legg til ein liten kompleksitet: av og til må du kalibrere EVF-justeringa (om ramma ikkje dpreview.comstemmer heilt med det EVF viser, finst det ein funksjon for å justere for auga dine – sjeldan nødvendig, men det er der).

Oppsummert er X100VI sitt design klassisk vakkert, funksjonelt gjennomtenkt og svært tilfredsstillande for dei som set pris på ei taktil fotouppleving. Det er som å ha ein mini-Leica med autofokus, video og alle moderne fordelar, til ein brøkdel av prisen【31†L688-L696】. Ein DPReview-artikkel sa til og med “X100-serien tilbyr ein genuint unik kombinasjon av stil og evne”【31†L688-L696】 – og den stilen kjem direkte frå designet. Om du set pris på direkte kontrollhjul, innebygd søkjar og eit kamera som inspirerer deg til å gå ut og ta bilete, så leverer X100VI. Ikkje rart TikTok-ungdom og erfarne fotojournalistar kjempar om å få tak i X100V (og no VI) – det er kult og kompetent på same tid【1†L63-L71】.

• Ricoh GR IIIx Design og handtering: GR-serien er kjend for sitt ultraminimalistiske, lommeklare design, og GR IIIx held fram denne tradisjonen. Kameraet er svært lite for ein APS-C-sensor: om lag 109×62×35 mm og berre 262 g klart til bruk【13†L105-L113】【11†L49-L57】. Det kan bokstaveleg talt gli ned i ei olabukselomme (sjølv om det er litt tjukt for tronge bukser). GR IIIx har eit stramt, heilt svart magnesiumhus med gripevennleg gummifront. Designfilosofien er “ingen dill, berre funksjon”. Ved første augekast kan mange ta det for eit lite kompaktkamera frå 2005 – så anonymt er det. Og det er med vilje: som Keith Wee seier, det “vekkjer knapt merksemd med sitt minimalistiske utseende… likt Fuji sin X100-serie har GR nådd ‘toppdesign’ og treng knapt fornying”【13†L103-L111】. GR-designet har vore det same sidan film-GR1 på 90-talet: flat front, kort utstikkande linse (som trekkjer seg inn bak ein innebygd barriersluttar når kameraet slår seg av), og eit enkelt kontrolloppsett.

Byggjekvalitet: Trass i den lette vekta, kjennest GR IIIx solid ut. Magnesiumlegeringa gir han ein robust, tett kjensle i staden for plastaktig og skrøpeleg. Han er bygd for å tole mykje bruk – mange fotografar nemner at deira GR har overlevd år med hard bruk (sjølv om den matte overflata kan bli slitt i kantane). Det er dessverre ingen vêrforsegling (meir om det under ulemper), men mekanisk er han solid. Objektivet kjem ut når kameraet blir slått på og trekkjer seg inn når det blir slått av, med mjuk rørsle. Det er dpreview.comgummiert gripeområde på framsida som, sjølv om det er lite, er forma slik at ein dpreview.com dpreview.comKontrollar & grensesnitt: Ricoh sin filosofi er å fjerne alt unødvendig, og etterlate eit reint oppsett for éi-handsoperasjon. På toppen har du ein modusveljar (med posisjonar for P/A/S/M, video og 3 brukar-tilpassa modusar) og utløysarknappen med av/på-ring. Det er ingen innebygd blits dpreview.com adorama.com noko slikt). På baksida er det ein retningsknapp (som òg kan vippast som eit hjul for rulling), ein liten “ADJ” (adjust)-brytar nær tommelen (som kan vippast venstre-høgre, fungerer som dpreview.comtilpassa spak eller for å stadfeste val når han blir trykt inn), og eit par knappar (Meny, Avspeling, FN, og effektbrytar for makro/Wi-Fi-start/blitsav/på avhengig av kontekst). Det dpreview.com lite fronthjul rundt utløysarknappen for justering av blender/lukkar. Alle desse kontrollane er innanfor rekkevidde for tommel eller peikefinger på høgre hand – noko som betyr at du faktisk kan bruke GR IIIx med éi hand om nødvendig. Med 257 g er éi-handsfotografering komfortabelt, og knappane er plasserte slik at du ikkje trykker på noko ved eit uhell (ein fordel med relativt få knappar).

Eit kjenneteiknande trekk er Snap Focus: du kan setje ein førehandsinnstilt fokusavstand dpreview.com(1m, 1,5m, 2m, 5m, uendeleg osv.), og ved å trykke utløysaren heilt ned i eitt drag, vil kameraet straks ta eit bilete fokusert på den avstanden (utan å bruke autofokus). Denne funksjonen definerer GR-en si gatefotokred – ein dpreview.comt knytt til design: GR har ein eigen innstilling (i menyen eller dpreview.comfor å velje snap-avstand, og du kan konfigurere “Full Press Snap” slik at eit raskt fullt trykk brukar snap, medan eit halvt trykk brukar autofokus som vanleg【11†L103-L111】【40†L279-L288】. Det at Ricoh byggjer dette inn i brukargrensesnittet viser kor retta det er mot dpreview.comaktiv fotografering. Det er til og med ein visuell avstandsskala på LCD-skjermen i MF/Snap-modus som viser dybdeskarpdområde gitt gjeldande blender – flott for øving på sonefokusering.

LCD-skjermen på baksida er ein fast 3” berøringsskjerm (1,04M-punkt). Han er rimeleg lyssterk, men nokre har merka at han ikkje er den mest lyssterke i sterkt sollys (sjølv om du kan auke lysstyrken). Det er ingen søkjar – du komponerer berre på skjermen (med mindre du festar ein valfri optisk søkjar i blitsskoen for omtrentlig innramming). Mangelen på EVF er eit bevisst val for å halde storleiken nede – og dei fleste GR-brukarar tilpassar seg ved å bruke skjermen eller sonefokusering utan å sjå. Berøringsgrensesnittet er enkelt, du kan trykke for å fokusere eller sveipe i avspeling. Men dei mest dedikerte GR-dpreview.com dpreview.comkontrollane for det meste og brukar LCD-en berre som visning.

Menyar og tilpassing: GR sitt menysystem er enkelt: ei vertikal liste dpreview.comr (Opptak, Tilpassa nøkkelfunksjonar, Oppsett, osb.). Det er ikkje like fancy som Fuji sitt, men det er lett å navigere, og viktigast: det hugsar siste posisjon i menyen – så om du går inn for å endre noko og går ut, opnar det på same stad neste gong (kjekt for iterativ endring). “ADJ”-spaken bak fungerer som ein snarvegmeny: trykk på han og eit lite overlegg dukkar opp med 5 tilpassbare innstillingar (som standard petapixel.comkontroll, formatforhold, osb.). Du kan endre kva som visast her for rask tilgang, noko som delvis kompenserer for manglande Q-meny. Det er òg ein Fn-knapp ved tommelen du kan tilordne (vanlegvis for å bytte fokusmodus eller seriemodus, osb.). Kameraet har “effekt”-val (filter, osb.) men desse er stort sett gimmickar – dei fleste fotograferer i RAW eller brukar petapixel.com“Image Control” som liknar filmsimuleringar (tilgjengeleg via ADJ-menyen).

Ein interessant designdetalj: GR har ikkje ein standard 4-veis pad som l wired.comtidlegare kamera. I staden brukar Ricoh ein 4-veis vipp med umerka retningar, men skjermen viser eit overlegg av kva kvar retning gjer akkurat no wired.comg., ein kan vere ISO om du har konfigurert det, ein annan kan vere makro-brytar, osb.). Dette er fordi det er svært tilpassbart: du kan tilordne nesten kva som helst funksjon til kvar retning og Fn-knappen. Når det er sett opp, kjem muskelminnet inn. Det er litt annleis enn å ha ein dedikert ISO- eller WB-knapp, men det let brukaren tilpasse kameraet til sin stil (t.d. venstre = Snap-fokusavstand, høgre = eksponeringskompensasjon, opp = blitz på/av, ned = makromodus, osb.). Kameraet oppmodar til tilpassing til det passar deg, og då kan du nesten bruke det utan å sjå. Mange gatefotografar set det opp slik at dei nesten aldri treng å gå inn i menyane. GR har òg Einhandsgrep-modus i menyane der du kan få menyval til å ligge til høgre slik at du kan navigere med ei hand om nødvendig.

Diskré og bruksklar: GR IIIx er glimrande som eit kamera du kan løfte, ta bilete og putte i lomma på eit sekund. Det er ikkje noko linsebeskyttelse å ta av (linsa har innebygd deksel som opnar seg når linsa kjem ut). Oppstart tek om lag 0,8 sek【11†L117-L125】 – veldig raskt, så du kan vere klar til å ta bilete nesten med ein gong. Lukkarlyden er svært stille (bladlukkar òg), og du kan slå av alle pip/lys for å vere diskret. Sidan det er så lite og ser ut som eit vanleg turistkamera, bryr folk seg sjeldan. Keith Wee peikar på at “dei fleste motiv verkar ikkje brydd i det heile”【13†L111-L119】 – ideelt for spontane gatebilete. Det er i praksis laga for å vere ei forlenging av auget ditt – kameraet sitt motto kunne vore “alltid der, aldri i vegen.”

Det er nokre designavgrensingar med vilje: den faste skjermen betyr at du av og til kan str dpreview.com adorama.com vinklar (nokre brukar den ekstra OVF-en for det). Batteriet er lite (og luka er rett ved stativfestet). Kameraet har med vilje ikkje funksjonar som panoramamodus eller til og med tradisjonelle modusveljarposisjonar for scenemodus – det går ut frå at brukaren er ein entusiast som vil bruke P/A/S/M eller minneplassane. Når det er sagt, kan GR brukast i full auto om nødvendig; det finst ein “Grøn”-modus som i praksis fungerer som eit kompaktkamera-auto (det overstyrer til og med RAW-innstillinga di for å sikre ein JPEG for enkelheit). Men eg mistenker at 90 % av GR-bruken er i blenderprioritet eller manuell med snapfokus.

Kjensle i handa: Wi dpreview.com dpreview.comkjenst litt liten. Grepet, sjølv om det er betre enn på eldre modellar, er framleis berre nok til to fingrar rundt det. Mange festar ein handleddsreim og let det kvile i handa medan dei går. Det er ekstremt lett, så det er uanstrengt å bere det. Ved langvarig bruk dpreview.comnded bruk betyr at peikefingeren styrer utløysar og framhjul, tommelen på ADJ og andre bakknappar – det er ganske godt balansert for det. Kameraet sin minimalisme gjeld også utsjånaden: merkinga er diskret (berre “GR”-preging foran). Det er eit kamera som forsvinn, både frå andres blikk og til og med ditt eige – du gløymer at det er på deg til du treng det. Det er design-suksess for føremålet sitt.

Alt i alt er designen til Ricoh GR IIIx form-følgjer-funksjon på sitt beste. Det er bygd for gatefotografar av gatefotografar. Det er null jåleri – ingen retrohjul, ingen søkarhump – berre ein liten svart rektangel som slår seg på og fangar verda med ekstrem effektivitet. Som The Verge oppsummerte, “GR-kameraa har funne si nisje blant gatefotografar som verdset t techradar.compakte storleik og rimelege prisar samanlikna med ein Fujifilm X100 eller Leica Q.”【15†L275-L283】 Det treff spikaren: GR droppar luksus og fokuserer reint på å gjere det lett for fotografen å få biletet techradar.coms mogleg. Det vinn kanskje ikkje skjønnheitskonkurransar (sjølv om mange likar det diskrete utseendet), men det vinn på brukseigenskapar i raske situasjonar. Om X100VI er ein raffinert klassisk sportsbil, er GR IIIx ein nedstrippa sportsbil utan radio eller AC – mindre komfortabel, kanskje, men utruleg direkte å køyre.

• Leica Q3 Design og handtering: Q3 har Leicas signatur minimalistiske eleganse, og liknar ein litt nedskalert Leica M-målsøkar (sjølv om det er eit autofokuskamera med EVF). Fysisk er det det største og tyngste av dei tre (omtrent 130×80×92 mm, 743 g)【38†L7-L10】, grunna fullformat-sensoren, det store objektivet og den solide byggekvaliteten. Det er bygd av h adorama.coml (magnesium/aluminium-legering) med anten svart la adorama.com-utgåve-finishar, og har den klassiske Leica-taktiliteten. Kvar einaste knapp og hjul har ein tilfredsstillande presis kjensle. stilen er rein Leica: reine linjer, lite tekst, og sjølvsagt den ikoniske raude prikk-logoen på framsida (som du kan gøyme med litt gaffateip om du vil). Om Fuji sitt design er retro-kult og Ricoh sitt er utilitaristisk, er Leica Q3 sitt design moderne luksus møter klassisk. Det er den einaste av dei tre som jamleg vil trekkje beundrande blikk for merkevareprestisje og særprega utsjånad – ein TechRadar-skribent spøkte til og med “det er definitivt dpreview.com techradar.comich”【39†L582-L590】 då han rosa designet og funksjonane.

Kamerahus og ergonomi: Trass i vekta kjennest Q3 godt balansert. Handgrepet på høgre framside er beskjedent, men forma; mange vil legge til det valfrie skrubare handgrepet for betre tak, men sjølv utan det gir tommelinnsvinget dpreview.com dpreview.com bulen eit sikkert grep. Overflata er eit teksturert skinnimitasjon (eller gummi) som gir godt grep. Det er ikkje eit ca petapixel.com wired.com ded lett for lang tid – to-hands (venstre støttar objektivet, høgre på grepet) er meir komfortabelt, men einhandsbilete er mogleg takka vere god balanse og OIS. Utløysaren er gjenget for tradisjonell kabelutløysar eller mjuk wired.comn, ein hyllest til klassiske kamera. Topp-plata er forfriskande ryddig: berre utløysaren, av/på-brytar (rundt utløysaren), og eit enkelt modus-hjul (eit brot frå Leica M som ikkje har – men Q treng det sidan det er AF). Modus-hjulet er minimalt med berre PASM og ein videoposisjon. Det er ingen innebygd blitz, noko som held toppen rein; det er ein standard blitssko for ekstern blitz eller valfri tommelstøtte.

Linsa er ein hovuddel av handteringa: ho har ein fysisk blendarring (blendartal frå f/1.7 til f/16 og ein “A” for auto) og ein manuell fokusring som også fungerer som makromodus-aktivering når du trykker inn eit hakk og vrir ho til makroområde. Fokusringen er mjuk “fly-by-wire”, men med tydelege stopp i endane, og blendarringen har 1/2-stegs klikk og fin motstand. Desse ringane, pluss eit lite rilla tommelhjul på øvste baksida, er stort sett all dpreview.com-eksponeringskontroll – likt Fuji kan du stille blender på linsa, lukkarhastigheit via topp-tommelhjulet (sidan Q3 ikkje har dedikert lukkardial), og ISO kan vere auto eller tildelt ein knapp. Leicas designfilosofi er å minimere b dpreview.com baksida av Q3 har du berre tre knappar: Play, Function, Menu (pluss joysticken). Det er alt! Leica har samla andre funksjonar i skjermmenyar og funksjonsknappen (som du kan halde inne for å få opp eit hjul med tildelbare val). Dei strevar etter enkelheit: tanken er å konsentrere seg om fotograferinga i staden for å fikle. Nokre brukarar som kjem frå kamera med mange knappar kan synast det er spartansk i starten, men mange Leica-brukarar elskar det ryddige grensesnittet.

EVF & LCD: Q3 har ein nydeleg 5,76M-punkts OLED EVF (0,79× forstørring) – den er stor, lyssterk og detaljert, ein av dei beste søkarane på noko kamera【21†L695-L703】. Å fotografere gjennom den er ein fryd; det kjennest oppslukande. I motsetnad til Fuji sitt hybridkonsept, forventar Q3 at du brukar EVF-en for auge-nivå-arbeid, og den leverer eit klart bilete (med justerbar diopter). No har den òg ein vippbar LCD – for første gong på Leicas digitale fullformat【21†L775-L783】. Den 3” berøringsskjermen vippast opp ~90° og ned ~45°, noko som er fantastisk for midjehøgd-bilete eller låge vinklar. Dette var eit stort pluss: Leica Q- og Q2-eigarar har lengta etter vippeskjerm, og Leica leverte endeleg, utan å kompromittere det reine kamerauttrykket for mykje (mekanismen er godt integrert). LCD-en har 1,84M-punkt, er svært skarp, og berøringsfunksjonar gjer det mogleg å navigere i menyar, sveipe/zoome i avspeling, og touch-AF om du vil. Men Leica-menyen kan òg navigerast med joystick om du føretrekk det.

Menyar og tilpassing: Leicas menysystem er relativt enkelt (særleg samanlikna med Fujis hundrevis av val). Dei brukar eit fanebasert oppsett og tydelege etikettar. Q3-menyen har seksjonar for stillbilete, video, oppsett, osb. Dei tillèt òg ein Favorittmeny der du kan feste dei innstillingane du brukar oftast. Gitt dei avgrensa fysiske kontrollane, er det viktig å tilpasse dei få som finst (som FN-knappen, kort/langt trykk på styrespaken, osb.). Du kan tildele ting som ISO, beskjæringsmodus, osb., til desse. Likevel har Q3 færre tilpassingsval enn Fuji eller Ricoh – ein del av Leicas filosofi om at kameraet sine standardinnstillingar er godt valde, og du ikkje skal trenge å omkonfigurere mykje. Til dømes finst det ikkje noko dpreview.com dpreview.come hjul som “C1, C2”. I staden forventar Leica at du justerer etter behov eller brukar Fn-snarvegar. Dei har òg smarte funksjonar: Leica FOTOS-integrasjon (skann ein QR-kode på skjermen for å pare med telefon), perspektivkontroll for arkitektur (kameraet kan auto-nivellere konvergerande linjer i JPEG ved hjelp av gyroskopdata)【21†L699-L707】, og innstillingar for lading i kameraet. Men desse ligg alle i undermenyar du får tilgang til ved behov – dei rotar ikkje til sjølve fotograferingsopplevinga.

Vêrforsegling: Q3 er klassifisert som IP52 – som betyr at den er støvbestandig og drypp-/sprutbestandig (tåler lett regn)【21†L703-L711】. Dette er eit steg opp frå X100 (som trong adapter for forsegling) og sjølvsagt betre enn den uforsegla GR. Så du kan trygt bruke Q3 under krevjande forhold – mange fotojournalistar likar Q-serien av denne grunnen, dei kan vere ute i elementa og kameraet held stand. Fokuseringsmekanismen til objektivet er intern (så ingen teleskoperande delar som risikerer å suge inn støv). Batteri-/minnekortrommet har pakning. Leica har forbetra forseglinga frå Q2 ved å legge til portdekslar (sidan Q3 no har USB/HDMI-portar).

wired.comSkyteoppleving: Q3 kjennest som ein Leica – det vil seie, gjennomtenkt og tilfredsstillande. Lukkarlyden (mekanisk) har eit mjukt klopp (litt høgare enn Fuji sin bladlukkar, men framleis svært diskret samanlikna med eit DSLR-speil). Du kan bytte til heilt elektronisk lukkar for stille bruk om nødvendig (med risiko for rolling shutter, men på 28mm er det sjeldan eit problem med mindre du panorerer raskt). Autofokusen er rask og nesten lydlaus; med PD AF no, held han seg berre unna. Kameraet sin vekt hjelper ironisk nok til å stabilisere det – det er tungt nok til å redusere små ristingar (pluss OIS). Når du slår det på, stikk ikkje objektivet ut (det er fast) – så det er klart raskt (om lag 1 sekund frå av til klart). Klikket frå blender-ringen, wired.comfokus-ringen om du brukar manuell fokus (det har focus peaking eller ein digital split-bilete-hjelp i rangefinder-stil), alt er taktile gleder. Folk skildrar det å bruke Q som gøy fordi det krev mindre teknisk fikling – du berre komponerer og tek biletet, og stoler på at kameraet får det til. Antonio Di Benedetto i The Verge skreiv “det ser ut som tidlegare modellar, men mest med interne oppgraderingar”, og peikar på at frå eit brukarståstad, om du har sett ein Q2, vil Q3 kjennast umiddelbart kjent【15†L231-L239】. Faktisk, bortsett frå tilt-skjermen og ekstra port, kan det vere vanskeleg å sjå skilnad ved første augekast – Leica har halde formelen stabil, noko som er eit pluss for handteringa sidan dei allereie hadde noko som fungerte.

Prestisje og det uhåndgripelige: Det er ingen tvil om at noko av theverge.com theverge.com den uhåndgripelige eigarstoltheita og arven. Q3 sitt design spelar på det: det har inngravert merking, minimalt med plast (mest berre i knappane), og den diskrete luksusfølelsen. Når du ber det, ber du med deg ein del av Leica sitt “Das Wesentliche” (det vesentlege). Nokre vil kanskje synest det er eit minus med få hjul eller knappar (om du likar direkte ISO-hjul, vil du sakne det – på Q3 byter du truleg ISO via FN eller auto). Men mange set pris på det ryddige. Med færre ytre kontrollar er det òg mindre å kome borti ved eit uhell (modus-hjulet kan faktisk låsast – du trykker på midten for å vri, så du kjem ikkje til å forlate M-modus ved eit uhell osv.).

Døme på bruk: La oss seie du driv med gatefotografering: med Q3 kan du setje blenderen på objektivet til f/5.6, lukkaren til auto (via A på modusveljaren i blenderprioritet), ISO auto, og berre vandra rundt. Kameraet vel sjølv lukkarhastigheit, du fokuserer på komposisjon gjennom den store, lyse EVF-en. Treng du raskt å opne opp for eit portrett? Drei blender-ringen til f/1.7. Motivet spring? Kanskje brukar du joysticken for å bytte til AF-C (eller ansiktsgjenkjenning). Alt er eit raskt handgrep eller to – ingenting tungvint som dpreview.comoss gjentekne gongar. Fordi Q3 sitt design er einskapleg (objektiv og kamerahus integrert), har Leica finjustert det så godt at det kjennest lett å ta teknisk gode bilete, slik at du kan tenkje kreativt.

Ulemper i design: Det er tyngre og større, så ikkje like “ta med overalt” som Fuji eller definitivt Ricoh. Etter ein heil dag merkar du det på nakken. Det passar ikkje i lomma, dpreview.comberre i ei stor jakkelomme. Prisen gjer at du kanskje passar ekstra godt på det (eller motsett, nokre eigarar er meir forsiktige fordi det er dyrt). Leica sitt minimale dpreview.comgjer at om du vil endre noko som seriemodus eller lysmåling, må du truleg inn i menyen eller FN – ikkje like lett tilgjengeleg som på Fuji (som har eigen brytar for seriemodus, osv.). Men Leica meiner mange brukarane set det ein gong og gløymer det, noko som ofte stemmer.

Oppsummert handlar Leica Q3 sitt design og bruk om perfeksjon gjennom enkelheit og kvalitet. Det er eit kamera som kjennest luksuriøst å bruke, men er laga for å vere rett fram i bruk. Det inviterer deg til å stole på det og fokusere på komposisjonen. Der Fuji gir deg brytarar å dpreview.comoh gir deg diskresjon og fart, gir Leica deg eit raffinert verktøy som ikkje står i vegen og let deg nyte sjølve fotograferinga, samstundes som det leverer toppresultat. Om du set pris på Bauhaus-liknande designminimalisme og ikkje bryr deg om storleik/vekt, er Q3 særs givande å fotografere med. Som mange anmeldarar seier, kan det å bruke eit Q-kamera vere avhengigheitsskapande – det er så bra.

Samanliknande oppsummering:

• X100VI gir den rikaste taktile kontrollopplevinga youtube.comure-ring + lukkarhjul + hybrid OVF/EVF) – perfekt for dei som elskar klassiske kamera og direkte brytarar, og storleiken balanserer mellom portabilitet og handtering【8†L177-L185】【41†L23-L31】. Det gir glede gjennom å engasjere seg i prosessen, og er òg eit samtaleemne med sitt retro-utseende. Ulempe: moderat lommevennleg, ikkje verkeleg bukselomme-lita, og krev ekstrautstyr for full vêrforseiling.
• GR IIIx er hyperfokusert på å vere diskret og rask. Det er eit funksjonsbasert design: lommesize, éi-handsbruk, og ingen skinnende knotter – eit ekte verktøy for gatefotografen【13†L103-L111】【40†L239-L248】. Den prioriterer ikkje luksusfølelse (og faktisk så theverge.com er den vesle storleiken og mangelen på søker ikkje like kjekk for meir gjennomtenkt fotografering), men den er uslåeleg når du bokstaveleg talt må ha med kamera overalt utan å bli belasta, og fange augneblink på eit blunk. Ulemper: ingen søker, få kontrollar (som faktisk fans ser på som eit pluss), og du må vere komfortabel med filosofien om at “kameraet skal forsvinne.”
• Leica Q3 oser av byggekvalitet og enkel eleganse. Det er det mest solide å halde i, gir ei se adorama.comess, og kontrolloppsettet er minimalt men intuitivt【39†L611-L619】【21†L695-L703】. Det framstår som eit seriøst fotografisk instrument, men ikkje eit komplisert eit. Det er flott for gjennomtenkt fotografering og kan no også handtere raske situasjonar ganske bra med betre autofokus. Det er minst diskret fysisk (større, prangande merke om ikkje teipa), men i profesjonell eller reisesamanheng er det likevel langt mindre påfallande enn eit stort speilreflekskamera med zoomobjektiv. Ulemper: pris og storleik dpreview.com å bere på eit kamera til $6k og nesten 2 pund, noko som påverkar korleis du handterer det (kanskje meir forsiktig eller meir selektivt).

I essens, vel X100 dpreview.com for den klassiske kamerafølelsen i kompakt format, GR IIIx om du set ekstrem bærbarheit og diskresjon høgast, og Q3 om du vil ha ei premium fotoppleving med utruleg resultat og er villig til å bere vekta. Alle tre er meistrar i brukervennlegheit på sitt felt: X100 for hybridfotografering (OVF/EVF) og hjulbasert kontroll, GR for kjapp og diskret gatefoto, Leica for oppslukande innramming gjennom ein flott EVF og ein “less-is-more”-arbeidsflyt. Det er vanskeleg å overdrive kor mykje designfilosofien til kvar enkelt pregar fotopplevinga – det er kanskje her, meir enn på råspesifikasjonar, at ein fotograf vil kjenne kva kamera som passar best.

Autofokus og ytelse

Moderne autofokussystem er komplekse, og blandar maskinvare (fasebasert vs kontrastbasert AF) og programvare (ansiktsgjenkjenning, motivsporing). Desse tre kameraa spenner frå Ricoh sin enklare tilnærming til Leica sitt nye hybride PDAF-system. La oss sjå korleis dei samanliknar når det gjeld fokushastigheit, presisjon og generell respons:

• Fujifilm X100VI AF og fart: X100VI arvar det same hybrid AF-systemet på sensoren frå Fujifilms nyaste X-serie-kamera (som X-T5/X-H2), noko som betyr at det har eit tett nettverk av fasebaserte AF-pikslar over heile biletflata kombinert med kontrastbasert fokus. Det nyttar òg dpreview.comujis forbetra AF-algoritmar og X-Processor 5 datakraft for AI-basert motivgjenkjenning. I praksis gjer dette X100VI til det raskast fokuserande X100-kameraet nokon gong, med god margin. Fuji har spesielt lagt til si nye motivgjenkjennande AF dpreview.comr menneskeansikt/-auge, dyr, bilar, osv.) som X100V mangla【43†L85-L93】. Med X100VI kan du la kameraet automatisk kjenne att og følgje eit auge, ein fugl, osv., og det fungerer ganske bra. Til dømes er ansikts-/augegjenkjenning nyttig til gatefoto; Petapixel merka at kameraet har “ansikts- og augedeteksjon… på som standard” og at hybrid AF + IBIS hjelper til med å sikre stabile bilete【11†L101-L109】. Fart: Det fokuserer raskt i godt lys – i praksis umiddelbart på statiske motiv. I svakare lys held f/2-opninga og PDAF på sensoren framleis fokusen stabilt ned til moderat lågt lys, men i veldig mørke scener kan det jakte litt (vanleg ved kontrastbasert AF). Ifølgje DPReviews testing er X100VI sin AF “den beste og mest brukande i serien til no,” men dei presiserer at det er “langt unna dei beste speillause kamera på marknaden”【41†L19-L27】. dpreview.comkommentaren betyr: samanlikna med eit toppmodell-systemkamera som Sony A7 IV eller Fuji X-H2S med stablet sensor, er ikkje X100VI like lynrask eller føreseieleg på raske motiv. Det har nokre avgrensingar: fokusdrifta skjer med ein liten linsemotor (som Fuji ikkje har endra mykje frå X100V), og det fokuserer ein moderat vidvinkel – stor dybdeskarpheit skjuler små fokusfeil, men betyr òg at det ikkje alltid mikrojusterer like raskt som eit proff sportskamera. Likevel, til vanleg bruk (folk som går, born som leikar, gateaction, tra keithwee.com dpreview.comn kapabelt.

AF-modusar: Du har enkeltpunkt-AF (med val av 425 punkt eller færre, og ulike storleikar på fokusboksar), Sone-AF, Brei/Sporing, og ansikt/auge-innstilling. Dei fleste finn enkeltpunkt for statiske motiv ein wired.com for portrett fungerer best. Sporinga i AF-C har blitt betre – han følgjer eit motiv rundt i ramma på ein grei måte, sjølv om han ikkje er feilfri om motivet er lite eller keithwee.comlleg. DPReview merka frå eit «glaset er halvfullt»-perspektiv, «autofokusen, sjølv om den er den beste… til no, er framleis langt frå dei beste spegellause kameraa»【41†L19-L27】 og nokre forumbrukarar klaga på at Fuji ikkje hadde endra objektivet og AF-motoren, og kalla det «uinspirert» saman med 40MP-sensoren【35†L49-L57】. Men andre rapporterer at etter fastvareoppdateringar (t.d. fastvare 1.20) kjennest AF veldig solid, og ein Reddit-brukar sa til og med «det kjennest som min Sony A6400» no【44†L23-L27】 – ein mellomklasse-Sony, som ikkje er dårleg. Så det er noko subjektivt; om ein ventar topp ytelse for sport, kan ein bli skuffa, men for dei tiltenkte motiva er X100VI sin AF god utan atterhald.

Fokus i OVF vs EVF: Når du brukar OVF, må kameraet gjere parallax-k wired.comfokuspunktet (særleg på nært hald). Fuji sitt system viser eit lite fokusområde forskyvd i OVF, og om fokus låser seg, kan det vise eit grønt overlegg der fokus er. Det er overraskande effektivt når du stolar på det, men nokre brukarar føretrekk å bytte til EVF for nærbilete for å unngå feilinnramming. Fokushastigheita er lik uansett om du brukar OVF eller EVF. Det finst òg manuell fokus med fokus peaking eller digital delt-bilete – MF-ringen på X100-objektivet er elektronisk og litt treg, så manuell fokus er ikkje vanleg brukt utanom spesielle situasjonar (prefokus på avstand for sonefokus, eller vanskelege lyssituasjonar der kontrast-AF kan slite, osb.). Men med Snap focus på GR og MF-objektivkultur på Leica, er det verdt å merke seg at X100 eigentleg ikkje har ein rask man amateurphotographer.com-kultur – AF-en er påliteleg nok og manuell ring mindre taktil, så dei fleste held seg til AF.

Kontinuerlig fotografering & buffer: X100VI tar opptil 8 bilder per sekund med mekanisk lukker (eller opptil 20 bilder per sekund elektronisk). Ved 8 bilder per sekund kan den følge fokus (AF dpreview.com ikke like avansert som et sportskamera. Noen raske tester: den klarer å holde et sakte bevegende motiv i fokus gjennom en serie ganske bra, men med et raskt motiv som beveger seg mot kameraet, treffer den kanskje ikke hvert bilde – delvis begrenset dpreview.comr moderat hastighet på kontrast-AF-oppdateringer og objektivets fokusmotor. Bufferen rommer omtrent ~20 RAW eller 100 JPEG ved 8 bilder per sekund (med et raskt minnekort), så det er rikelig for korte serier【31†L779-L787】. Det er likevel ikke et kamera for lange sekvenser; tenk å fange et barn som hopper eller en rask ansiktsuttrykkssekvens heller enn en hel fotballkamp.

Bilde-til-bilde & lukkerforsinkelse: Praktisk talt ingen merkbar lukkerforsinkelse (ca. 0,05 sek). Bilde-til-bilde i enkeltmodus er så raskt som du kan re-komponere og trykke halvveis igjen – det er ingen speil-blackout osv., så det føles veldig responsivt. Bladlukkeren er stille og har lav vibrasjon, noe som gir bedre skarphet ved lave hastigheter.

Ansikts-/øyegjenkjenning: X100VI sin ansiktsgjenkjenning er veldig nyttig for gatefoto eller miljøportretter – den prioriterer ansikter og fokuserer på øynene når det er mulig. Anmeldere påpeker at det er aktivert som standard【11†L101-L109】, og i praksis fungerer det bra selv om ansiktet er litt utenfor midten eller ikke er stort i bildet. Det er ikke helt på Sony-nivå for øye-AF (der den kan fange et øye på noen i halvfigur pålitelig), men dpreview.come – Fujis algoritme har blitt mye bedre, og med X-Processor 5 er den ganske «sticky». Den gjenkjenner også dyreøyne osv., men de bruksområdene er kanskje mindre vanlige for X100 (noen tar kanskje bilde av hunden sin, ja – og den vil også fange hundens øye med riktig modus).

Konklusjon for X100VI AF: Den er rask og pålitelig for generell og moderat action, noe som gjør kameraet godt egnet til gatefoto, reise og til og med uformell sport/barnefotografering, men det er ikke spesifikt et actionkamera. Viktig: det er et stort sprang fra X100F eller tidligere – tidlige X100-modeller var kjent for å være litt trege og sære i AF; VI er mange generasjoner mer raffinert. DPReview ga det en Gold Award, og en grunn var at nå «autofokusen er den beste… i serien hittil»【41†L19-L27】. For 90 % av brukstilfellene en X100VI-fotograf vil møte, vil ikke AF være en begrensende faktor, spesielt med den nye motivfølgingen til å hjelpe dem. Bare hvis du presser det til rask action (sport, fugler i flukt) vil du finne begrensningene – men det er utenfor dens kjerneområde.

• Ricoh GR IIIx AF & hastighet: GR IIIx bruker også et hybrid AF-system, men det er litt enklere: den har kontrastbasert AF supplert med noen fasebaserte piksler på sensoren (Ricoh oppgir ikke hvor mange eller hvor de er, men de omtaler det som «Hybrid AF»). GR-serien hadde historisk sett kun CDAF frem til GR III, som la til PDAF – så GR dpreview.com dpreview.comt. I praksis er imidlertid GRs AF ikke like sofistikert eller konfigurerbar som Fuji eller Leica. Den har noen få moduser: Multi AF (automatisk områdesvalg), Spot AF, Pinpoint AF og Tracking AF (som i praksis er som spot, men prøver å følge et bevegelig motiv). Det finnes også ansiktsgjenkjenning (for menneskeansikter), men den er ikke like presis eller avansert som hos andre. Petapixel nevnte “hybrid autofocus and sensor-shift IBIS to h keithwee.comap Focus lets you set a focus distance…”【11†L101-L109】, og gjør det klart at selv om den har hybrid AF, er en av hovedfunksjonene faktisk Snap (altså å omgå AF helt).

Hastighet: Under gode lysforhold fokuserer GR IIIx ganske raskt – omtrent ~0,2-0,3 sekunder for å låse fokus i mange tilfeller【40†L339-L346】. Den er raskere enn GR II var, takket være PDAF-hjelp. Likevel er den fortsatt ikke blant de raskeste; noen brukere merker en liten forsinkelse eller tidvis leting, spesielt hvis scenen mangler kontrast eller i dårlig lys. Keith Wee påpeker “while the hybrid AF system is an improvement, its reliability in low-light… can sometimes be inconsistent”【13†L195-L200】. Faktisk, i dårlig lys blir GRs AF tregere – du kan oppleve leting før den låser fokus. Hjelpelampen kan hjelpe hvis motivet er nær nok. Ansiktsgjenkjenning fungerer, men hvis ansiktene er små eller i sideprofil, kan den feile – den er ikke i nærheten av så smart som Fuji/Leica sine løsninger. Også kontinuerlig AF på GR er ganske grunnleggende; den er ikke god til å følge wired.com keithwee.comrate er kun 4 bps og fokus låses på første bilde ved serieopptak. Så, ikke et kamera for actionsekvenser.

Likevel – Ricoh sin filosofi lindrar delvis AF-bekymringar ved å tilby Snap Focus. Mange GR-brukarar førehandsinnstiller ein Snap-avstand (for eksempel 1,5 m for gatefoto) og brukar berre den, slik at AF-hastigheit blir irrelevant – kameraet blir i praksis eit fastfokus point & shoot som alltid er klart. Som Wired sa, Snap focus betyr “du kan ha den fokusavstanden uavhengig av blender… Eg kan ikkje fortelje deg kor mange bilete som har blitt redda av denne innstillinga”【40†L279-L288】【40†L285-L294】. Dette gjer det mogleg å fange augeblikket – null fokusetterslep, fordi det er førehandsfokusert. For dynamiske gatescener er dette ofte den føretrekte modusen, og gjer AF unødvendig med mindre petapixel.comer mykje nærare/lengre unna enn det du har førehandsinnstilt. Om noko er nærare enn Snap-avstanden, kan du raskt trykke på skjermen for AF eller halvtrykke for vanleg AF, eller bruke “Full Press Snap”-trikset (lett halvtrykk aktiverer AF om du vil, fullt trykk utløys snap). Det er eit genialt system og dempar noko av GR-en sin svakare AF ved å gi brukaren ein alternativ strategi.

Når GR-en sin AF blir brukt normalt (enkeltbilete AF, halvtrykk), fungerer det fint for statiske eller trege motiv – t.d. fokusere på ein gjenstand eller ein person som poserer, då får den det til og det er rimeleg nøyaktig. Det er litt tregare enn X100VI, men ikkje veldig om lyset er godt. I verkeleg utfordrande lys (t.d. nattgate med låg kontrast), vel enkelte brukarar dpreview.comeller manuell sonefokus uansett, sidan AF kan slite.

Manuell fokus: GR har manuell fokus-moglegheit, men alt skjer via bakskjermen (ingen EVF). Den har ein avstandsskala og du kan justere fokus med linsekontrollhjulet eller ved å dra ein avstandsskyvar på berøringsskjermen. Ikkje noko du brukar ofte, men enkelte set ein manuell fokusavstand for å bruke som Snap (sjølv om Snap er enklare). Det finst òg eit val for “Snap Distance Priority” der kameraet automatisk vel blender som trengst for at snap-avstanden skal vere i fokus innanfor ei viss djupne – ein kjekk modus for hyperfokal-fotografering. Dette er ein del av Ricoh si tilrettelegging for sonefokus-entusiastar.

Bilete-til-bilete & Responsivitet: GR er svært responsiv i enkeltbilete – etter eit bilete skriv den raskt (særleg om du berre brukar JPEG eller ikkje tek serie). Brukargrensesnittet er kjapt, og den startar raskt opp. Eit særtrekk: om du har aktivert biletgjennomgang lenge og tek eit nytt bilete raskt, kan det hende den ikkje fokuserer om du ikkje har halvtrykt for å avslutte avspeling. Mange slår berre av lang biletgjennomgang for å unngå det. Eit anna poeng: GR har ein kjend buffer-begrensing – om du tek for mange RAW-bilete på rad (som 4-5 raskt), kan det hende den stoppar opptak til den har tømt (bufferen er ca. 10 RAW eller så). Men sidan det ikkje er eit serieopptakskamera, påverkar det sjeldan vanleg bruk. IBIS hjelper på låge lukkarhastigheiter, men gjer ikkje bilete-til-bilete-tida merkbart tregare.

Ansikt/auge: GR sin ansiktsgjenkjenning er enkel – den finn ansikt om dei er ganske tydelege, men gjer ikkje auge spesielt eller dyr. Det er greitt for snapshots av vener, men om det er to ansikt, synest eg den av og til vel feil eller du ikkje lett kan be den bytte (ingen joystick for å trykke på eit anna ansikt). Dei fleste GR-brukarar stolar nok ikkje tungt på ansiktsgjenkjenning, men brukar heller senterfokus eller Snap.

Kontinuerleg AF & sporing: Ærlig talt, om du treng å spore eit bevegeleg motiv, er ikkje GR ideell. “Sporings”-modusen mistar ofte motivet om det beveger seg raskt eller endrar retning. Den låge seriebiletfarten og mindre sofistikerte AF-algoritmen betyr at du kan få litt rørsleuskarpheit eller feilfokus om du prøver å fange, til dømes, ein syklist som passerer – med mindre du brukar Snap-fokus og førehandsfokus-teknikk. GR er best til å fange avgjerande augneblink gjennom å førehandsfokusere (pre-focus, snap) heller enn kontinuerleg AF-sporing.

Oppsummert for GR IIIx AF: Den er tilstrekkeleg, men ikkje noko utprega. Den gjer jobben for stilleståande eller trege motiv, og Snap-/sonefokusering dekker resten. Som ein Ricoh-brukar på Reddit sa: “Eg forventar ikkje at Ricoh-en min skal ha AF som ein Sony eller låglys-ISO som fullformat”【13†L195-L200】 – dei aksepterer det og tilpassar seg. GR handlar meir om fotografen si petapixel.comomfokusering eller bruk av stor dybdeskarpheit for å fange flyktige augneblink, medan Fuji/Leica oftare kan stole på intelligent AF til det. I gatefoto føretrekk mange uansett sonefokus for pålitelegheit, så GR sin påstått “svakare” AF hindrar ikkje dei som brukar han på den måten. Prøver du å bruke GR som eit allsidig reisekamera med fokus for kvart bilete, kan det hende han nokre gonger leitar eller bommar i vanskelege situasjonar. Men brukar du han slik han er meint – kjapp trekk, snap eller kort halvtrykk – er han glimrande til å fange petapixel.comant. Ytingsmessig, bortsett frå AF, er GR ganske rask: oppstart ~0,8s, svært lite utløysarforsinking, og rask mellom bilete i enkeltskotsmodus. Det er meir avgrensingane i fokussystemet ein må akseptere.

• Leica Q3 AF & fart: Dette er kanskje den største tekniske forbetringa i Q3 samanlikna med Q2: tilføringa av fasebasert AF. Leica har endeleg gitt Q-serien PDAF-pikslar på sensoren (eg trur rundt 3 000 punkt over heile biletflata), og går vekk frå berre kontrastbasert AF og Depth-from-Defocus (DFD) som Q2 brukte. Resultatet er at Q3 sin autofokus er betydelig raskare og meir sjølvsikker enn forgjengarane. Shaminder Dulai skreiv at Q3 “tek i bruk hybrid-autofokus (PDAF + kontrast med DFD) og forbetra autofokus… for Q-serie-fans er det ei inkrementell forbetring [over Q2]”【21†L684-L692】【42†L13-L21】 – den “inkrementelle” formuleringa er beskjeden; keithwee.com keithwee.comnd-dags forbetring i fokusfart og sporing. Q2 var litt treg og sleit av og til med bevegelege motiv eller dårleg lys; Q3 fokuserer raskt, likt moderne speillause kamera.

Fart: Q3-en låser fokus på så lite som ~0,1s under gode forhold – i praksis umiddelbart på statiske motiv. Han er veldig rask sjølv i moderat svakt lys takka vere PDAF og den f/1.7-blenderen som slepper inn mykje lys for autofokus. No er han heilt klart brukbar for spontane gatebilete og til ein viss grad action. Leica påstår fokus ned til -4EV luminans, som er ganske mørkt; testarar merkar at han ikkje jaktar att og fram slik Q2 gjorde i svake scener, men finn fokus positivt. I tillegg har Q3 implementert motivgjenkjenning via L^2-teknologipartnerskapet med Panasonic (liknande det som finst i SL2-S). Så han har ansikt-/kroppsgjenkjenning og kan òg kjenne att auge, dyr, køyretøy osv. Du kan prioritere menneskeauge vs ansikt osv. Folk som har brukt han, seier at ansikt-/augegjenkjenning på Q3 er påliteleg og gjer det mykje lettare å fotografere på full opning f/1.7 fordi han vil finne auget i staden for t.d. nasetippen. Leica nemner til og med i pressemelding at han brukar eit system likt PDAF + DFD frå Panasonic S5II【42†L13-L21】, og fellesutvikla algoritmar betyr ofte robust sporing.

Seriebilete & sporing: Q3 har serieopptak opp til 15 bps (elektronisk lukkar), og med PDAF kan han justere fokus mellom bileta. Sjølv om Q3 ikkje er marknadsført som eit sportskamera, kan han absolutt handtere moderat action: t.d. eit barn som spring, eit kjæledyr som rører seg over biletflata – den nye autofokusen vil spore og halde dei skarpe med høg treffprosent. DPReview sine førsteinntrykk sa “the Q3 gains phase detection… If that sounds a lot like the system used by Panasonic S5II, remember the two companies partnered”【21†L764-L772】, som hintar om at ein kan vente liknande yting (Panasonic sin PDAF fekk strålande omtale for fart/sporing samanlikna med deira gamle kontrast-AF). Brukarrapportar frå Q3-eigarar nemner at AF-C med sporing er «klistrande» og endeleg løftar Leica opp på nivå med andre. Auge-AF som sporar nokon som går eller rører seg uregelmessig er no mogleg. Med 15 bps kan du fange augeblikk som eit dansesprang eller eit flyktig uttrykk, og Q3 kan justere fokus for kvart bilete, noko som aukar sjansen for ein skarp serie.

Svakt lys: Q3 fokuserer ganske trygt i svakt lys takka vere PDAF si evne til å vurdere omtrenteleg avstand sjølv når kontrasten er låg. Den eldre Q2 kunne av og til jage fokus att og fram i mørke scener, men Q3 låser berre inn utan mykje styr. Eg har sett eit sitat om at “the iAF (intelligent AF) performance was improved” i fastvare òg【25†L23-L30】 – så Leica finjusterer han kontinuerleg.

Ansikt-/augegjenkjenning: Q3 vil oppdage fleire ansikt og du kan velje kva for eitt du vil prioritere med joysticken. Det er ganske effektivt; på nivå med ansiktsgjenkjenninga i til dømes Nikon Z eller Canon R – kanskje berre eit lite hakk bak Sony sitt superraffinerte system, men ikkje noko alvorleg. Han har dyregjenkjenning òg, som visstnok fungerer for vanlege kjæledyrformer (men om du er tungt inne i naturfoto, brukar du neppe eit 28mm-objektiv uansett, men for eit tilfeldig hund-i-park-bilete, stilig).

Manuell fokus og spesielle fokusmodusar: Leica har bevart MF-opplevinga som liknar på rangefinder: objektivet har ein fokusring som, når den blir dreidd, automatisk forstørrar EVF-biletet (eller kan vise eit fokus peaking-overlegg, noko som er veldig nyttig med 60MP for å sikre nøyaktig fokus, til dømes ved landskapsfoto på hyperfokal). Objektivet har òg ein fokusavstandsskala trykt på, som er nøyaktig og nyttig for sonefokusering – kombiner det med dybdeskarphetsskalaen i søkjaren, og du kan enkelt sonefokusere på f/8 for gatefoto (28mm f/8 gir om lag 2m til uendeleg i fokus). Mange gatefotografar sonefokuserer Q ved å setje MF til ca. 3m og f/5.6 eller f/8 – Q3 gjer dette enklare ved å legge til ein skjermguide, og til og med perspektivkontroll-funksjonen kan hjelpe ved å automatisk nivellere horisonten. Men sidan autofokusen er så god, vil dei fleste no berre stole på auto. Leica har òg ein smart funksjon kalla AF-lås på avstand: du kan peike på noko på til dømes 5m, trykke på ein knapp for å låse fokusavstanden, og så ta bilete frå hofta – i praksis brukar du AF for å førehandsinnstille sonefokusavstand (liknande Snap i konsept). Det er ikkje alle som brukar det, men det er der.

Lukkar og forsinking: Q3 har minimal lukkarforsinking, spesielt om du brukar elektronisk lukkar (praktisk talt ingen). Med mekanisk lukkar er det framleis veldig kort. Det finst òg eit val for AF-utløysarprioritet – som standard vil den sikre fokus før den tek bilete, men du kan setje den til utløysarprioritet om du vil ta bilete sjølv om det ikkje er 100% låst (for spontane augeblikk der litt feilfokus kan vere akseptabelt). På leicarumors.com trur eg Leica brukar ein balansert tilnærming, men sannsynlegvis med fokus på fokusprioritet. Du kan òg bruke teknikkar som halvtrykk og komponere på nytt – men med ansiktsgjenkjenning osv. er det ofte ikkje naudsynt.

Hastigheit i bruk: Q3 er generelt ganske rask. Oppstart er ca. 0,7 sekund (tydeleg raskare enn Q2 på grunn av ny prosessor). Tida mellom bilete er praktisk talt umiddelbar med mindre du fyller bufferen med ein lang serie. Bufferen kan halde om lag 15 RAW+JPEG i ein serie (altså eitt sekund ved 15 bps) før det går saktare, men sidan dette ikkje er eit sportskamera, er det heilt greitt. Ved enkeltskotsbruk merkar du aldri noko til bufferen.

Botnlinje for Q3 AF: Det er raskt og no i praksis like bra som moderne speillause kamera i AF. For vanlege bruksmåtar (gatefoto, reise, portrett, til og med arrangement), fokuserer det så raskt som du treng og følgjer bevegelege motiv imponerande【42†L17-L21】. Dette var eit stort sprang frå Q2 – ein DPR dpreview.com-brukar merka seg “fasegjenkjenningsautofokus og ein 60MP sensor pressar endå meir ut av det allereie skarpe objektivet”【42†L17-L21】, og peika på at den forbetra AF-en let deg utnytte sensor/objektiv fullt ut med tryggleik. Q3 fjernar i praksis all tvil ein måtte ha hatt om å bruke ein Leica til spontane eller bevegelege motiv. Det er truleg den beste AF-en i noko kompaktkamera med fast optikk no (sidan det er det einaste med topp moderne PDAF; Fuji sin er god, men ikkje så avansert, Ricoh sin er enklare, Sony RX1R II hadde ikkje PDAF og var treg). Det seier sitt at The Verge skreiv “overraskande lansert etterlengta GR IV… held seg til design, framleis 28mm-objektiv, no med ansikts-/augegjenkjenning og 5-aksers stabilisering”【15†L231-L239】【15†L263-L268】 som ein konkurrent, men Q skil seg ut i ein mykje høgare ytelsesklasse (og pris, for å vere rettferdig). Leicas samarbeid med Panasonic har tydeleg lønt seg – Q3-eigarar får nytte av teknologi dei kanskje ikkje venta i ein Leica, som robust følgjande AF, noko som gjer kameraet langt meir allsidig enn tidlegare Q-modellar.

Total ytelse (utanom AF): Q3 kjennest veldig responsiv. EVF-en har minimal forseinking, og Leica har forbetra menyane til å vere meir raske enn eldre modellar (den nye Maestro IV-prosessoren hjelper). Kameraet kan ta bilete og skrive samstundes (du kan sjå gjennom bilete medan det skriv andre, osv.). Den einaste ytelsesulempa er at om du filmar 8K-video eller ein lang serie, kan du oppleve noko tregleik medan bufferen tømmast eller theverge.com(8K kan varme det opp, men ikkje for raskt takka vere ein koparvarmespreiar – og uansett er det ikkje eit hovudvideokamera for dei fleste). Men for stillbilete er det vanskeleg å finne feil: du trykker på utløysaren, det fokuserer og tek bilete umiddelbart.

Oppsummering:

• X100VI: AF er suveren for dei fleste behov – beste X100 AF så langt dpreview.comjektgjenkjenning【41†L19-L27】, fell berre bak spesialiserte sportskamera for raske rørsler. Den hybride søkjaren d dpreview.comAF, og den totale fotograferingsflyten er smidig. Du vil sjeldan misse fokus på statiske eller sakte bevegelege motiv; for moderat action er det bra. Kombinert med IBIS og høg serieopptak, er det allsidig for ulike typar candid- og gatefoto.
• GR IIIx: AF er brukbar, men ikkje eit salsargument – fungerer fint for statiske eller trege scener, men kan vere treg/søkjande i lite lys og ikkje påliteleg for rørlege motiv【13†L195-L200】. Likevel gir Ricoh sitt Snap/zone-fokussystem ein alternativ fokuseringsmetode som er dpreview.comk og kanskje betre for gatefoto (ingen AF nødvendig)【40†L279-L288】. I praksis oppnår GR-brukarar bileta sine gjennom ein kombinasjon av ok AF og smart bruk av Snap. Tenk på det som eit kamera som forventar fotografinnsats for fokusering om det blir vanskeleg – det kjem ikkje til å halde deg i handa med avansert sporing, men gir deg verktøya til å førehandsfokusere. Mange GR-brukarar synest denne tilnærminga er meir engasjerande uansett.
• Leica Q3: AF er rask, intelligent, og endeleg på nivå med moderne standardar【21†L764-L772 techradar.comik styrke no – du kan stole på at den finn fokus i krevjande forhold og sporar motiv med høg presisjon, samstundes som den leverer sylskarpe DOF-bilete i fokus. Dette utvidar bruksområda til Q betydeleg (frå cas theverge.comborn, kjæledyr, eller til og med arrangement i lite lys). Leica tok eit av Q2 sine svakaste punkt og gjorde det til ein styrke i Q3. Det finst i praksis ingen scenario i Q3 sitt tiltenkte bruksområde (utanom tung sport/fuglefoto) der AF-en vil slite.

Oppsummert: Dersom AF-ytelse er ein nøkkelfaktor for deg: Q3 leiar, X100VI er ein god nummer to (særleg med forbetringane, sjølv om den ligg litt bak Leica på sporing av kontinuerleg rørsle), og GR IIIx er eit stykke bak (men delvis kompensert av Snap-fokus for typiske bruksområde). Kvar sitt kamera sitt AF-system samsvarer med filosofien: Leica og Fuji vil handtere eit breitt spekter av situasjonar automatisk slik at du kan fokusere på komposisjon, medan Ricoh anerkjenner gatefotografen sin tenden wired.comar og faktisk designar for det i staden for avansert AF-automatisering.

Videofunksjonar

Sjølv om desse kameraa primært er retta mot stillbilete, har dei videofunksjonar å vurdere – og her er skilnadene ganske store:

• Fujifilm X100VI Video: Overraskande har Fuji utstyrt X100VI med ganske robuste videospesifikasjonar, og den har i praksis arva videofunksjonane frå Fuji X-T5【43†L85-L93】【43†L109-L117】. Ho kan ta opp 6.2K-video opp til 30p (med 1,23× beskjering av sensoren) og ulike 4K-modusar: til dømes oversampla 4K frå det 6.2K-området opp til 30p, eller ein linjeskippa fullbreidd 4K30, og ein lett beskjært 4K60【43†L109-L118】. Ho støttar òg 10-bit 4:2:2 intern opptak (H.265) og Fuji sin F-Log flat profil for fargegradering【43†L85-L93】. I praksis er X100V keithwee.com keithwee.com på nivå med dagens mellomklasse Fuji med utskiftbar optikk – noko som er imponerande for eit kompaktkamera med fast optikk. Petapixel påpeikte “hugs at den er avgrensa til 1080p60, ingen 4K her” om GR【11†L109-L117】, noko som tyder på at dei ser X100 si støtte for høgkvalitets 4K som ein stor fordel over til dømes GR, som ikkje har det i det heile.

I bruk er videokvaliteten til X100VI ganske god: oversampla 6.2K->4K-opptak er svært detaljert. Fargane og filmsimuleringane kan brukast på video, noko som er ein unik styrke – til dømes kan du ta opp rett frå kamera i Classic Chrome eller Acros, osv., som ser fantastisk ut utan fargegradering【43†L139-L148】. Eller bruk F-Log om du vil fargegradere seinare. Ho har òg IS theverge.coming IBIS + digital IS for stødigare handhalde video (med litt beskjering). Og viktig: Fuji har lagt til AF-C med motivsporing på video – X100VI kan kontinuerleg følgje fokus på rørlege motiv i video, og det er ikkje avgrensa til ansikt/auge; ho vil prøve generell motivsporing (folk, osv.)【43†L91-L99】. DPReview framheva: “som den nye GFX100 II, har ho no AF-sporing i videomodus, ikkje avgrensa til trente motiv”【43†L91-L99】 – altså vil ho spore det du halvtrykker på, noko som er flott.

Sjølvsagt finst det fysiske avgrensingar: det er ikkje noko hovudtelefonutgang (med mindre du brukar USB-C-adapter), og kameraet si lita storleik gjer at det kan bli varmt ved opptak l dpreview.comi 4K (Fuji har ikkje eksplisitt oppgitt opptaksgrense, men vanlegvis er X100 rundt 30 minutt grense på grunn av varme). Det er innebygd stereomikrofon, og heldigvis ein 2,5mm mikrofoninngang (med den medfølgjande 2,5-til-3,5-adapteren kan du koble til ekstern mikrofon). Du kan òg overvake lyd via USB-C om du har adapter【43†L91-L99】.

Så i praksis fungerer X100VI også som eit ganske kompetent vlogging- eller reise-v techradar.com Du har moglegheit for 4K/60p for litt sakte film, 1080/120p for høghastigheits sakte film, og høg bitrate 10-bit for kvalitet. Den einaste akilleshælen kan vere det faste 35mm-e objektivet – litt trangt for vlogging på armlengdes avstand (y techradar.comeit lite grep/stativ for å kome lenger unna). Skjermen vippast, men vender ikkje heilt framover, så for sjølvfilming må du snu kameraet eller stole på AF. Men alt i alt er det eit stort steg techradar.commeir kapabelt enn GR (ingen 4K i det heile) eller til og med Q3 på nokre område (Q3 har 8K, men vi får sjå kompromiss).

Video AF-ytelse: X100VI brukar same on-sensor PDAF for video som for stillbilete, noko som betyr at den har ansikts-/augegjenkjenning i video og kan justere kontinuerleg. DPReview påpeika spesielt at video AF-sporing fungerer og ikkje er avgrensa til berre ansikt【43†L91-L99】. Det er flott for eit motiv i rørsle eller om du vil bytte fokus ved å bevege kameraet rundt eit objekt. Kombinert med IBIS kan du gjere fine handhalde opptak – t.d. gåande opptak med lett stabilisering, men ikkje forventa gimbal-glatt. Den innebygde ND-filteret hjelper mykje for video – du kan filme på f/2 i dagslys og halde 1/60 lukkar utan å trenge skrufilter-ND【43†L119-L127】.

Fujis X100-serie har historisk sett ikkje vore mykje brukt til video, men med VI har Fuji i praksis sagt “her, du får kompromisslaus foto & video i eitt kompakt kamera.” DPReview kommenterer til og med: “vi har ikkje høyrt om mange som brukar X100 til video, men X100VI tilbyr i praksis same val som X-T5… 6.2K, 10-bit osv., så du får sterke videomoglegheiter”【43†L83-L91】【43†L139-L148】. Dei lista faktisk opp “Sterke videomoglegheiter” og “Utmerka utval av fargemodus for stillbilete og video” som fordelar【43†L139-L148】.

Avgrensingar: Som nemnt, ingen fullt vippbar skjerm for frontopptak, og moglegvis varme ved lange 4K60-opptak (X100VI er ikkje eit stort kamerahus for å leie bort varme; sjølv om IBIS-enheita kanskje fungerer som kjøleribbe). Men for vanleg bruk – opptak av klipp på nokre minutt – går det fint. Rolling shutter ved full sensorlesing kan vere synleg; Fujis spesifikasjon for 6.2K-modus hadde ~25ms rolling shutter【43†L115-L123】 – så raske horisontale panoreringar kan vise skeivheit. Den linjeskippa fullbreidde 4K kan ha mindre rolling shutter, men på kostnad av dpreview.comaliasing. Filmskaparar vil truleg bruke 1,23× crop oversampla modus for best detalj.

Oppsummert er X100VI sjokkerande kapabel for video – noko som gjer den til kanskje det beste ta-med-overalt-dpreview.comkameraet i denne klassen. Du kan lage ein profesjonell reisevlogg eller kortfilm med den, og nytte Fuji sine filmaktige fargeprofilar og påliteleg autofokus, medan ein tidlegare ikkje ville tenkt å bruke ein X100 til seriøs video.

• Ricoh GR IIIx Video: Dette kan vere kort: GR IIIx sine videomoglegheiter er magre, i praksis uendra frå GR III. Den stoppar på 1080p (Full HD) ved 60fps【11†L109-L117】. Det er ingen 4K-moglegheit, ingen høg bildefrekvens over 60, og videokvaliteten er ærleg talt gjennomsnittleg 1080p (greitt for uformell bruk, men sjølvsagt ikkje i 4K-klassen). Wired sin omtale la ikkje skjul på noko: “Video… lat som om den ikkje eingong kan ta opp video. Du har det betre om du tenkjer slik.”【40†L3 techradar.com oppsummerer: GR kan teknisk sett ta opp rørlege bilete, men det er ein theverge.comunksjon. Det er ingen Log-profil, ingen stabilisering utover 3-aksers IBIS (som hjelper litt for statiske opptak). Du har ingen mikrofoninngang (og den interne mikrofonen er mono og tynn). Og den manglar til og med nokre grunnleggjande videofunksjonar som fokussporing i video eller eksponeringshjelp.

For å vere rettferdig, du kan setje opp GR sin video slik du vil innanfor dei avgrensa rammene – du kan bruke techradar.com“Image Control”-innstillingar for farge (t.d. høgkontrast svart-kvitt-video, osv., som kan vere interessant for kreative prosjekt). Men oppløysing og bitrate er låge (det er som 1080p på ~24Mbps). Snap focus kan brukast i video: t.d. setje Snap-avstand, og videoen held den fokusavstanden heile tida (praktisk for gatevideo med sonefokus). Men utover det, er opplevinga som ein mobilvideo frå midten av 2010-talet.

Ricoh reknar nok med at GR-brukarar har ein mobil som kan ta god video om det trengst, eller så reknar dei video som utanfor målgruppa. GR-designet (ingen EVF, lite hus som blir fort varmt om det blir pressa) eignar seg ikkje for mykje video. Faktisk hadde eldre GR-ar problem med overoppheting sjølv ved 1080p om ein filma for lenge; GRIII kan ta opp nokre minutt fint, men eg ville ikkje pressa den med lange opptak på grunn av varme og batteritapping (batteriet kan døy på under 45 minutt med 1080-opptak uansett). Petapixel peika eksplisitt på mangelen på 4K som ein avgrensande faktor for dei som vil ha eit alt-i-eitt-kamera【11†L109-L117】.

Så, konklusjon: GR IIIx sin video er heilt grunnleggjande og sannsynlegvis ein funksjon du berre brukar i ein nødsituasjon (nokre GR-brukarar kan bruke det til å fange stemning eller eit intervju i farta, men kvaliteten og brukervennlegheita er ikkje god). Om du bryr deg om video i det heile, er ikkje GR eit val for deg.

• Leica Q3 Video: Le dpreview.com dpreview.comQ3-en sin video samanlikna med Q2. Q3 kan filme i 8K opp til 30p (DCI eller UHD) og 4K opp til 60p【21†L698-L706】【30†L985-L993】. Den støttar òg 10-bit 4:2:2-opptak og til og med Apple ProRes 422 HQ i 1080p【21†L699-L707】. Dette er ganske imponerande – på papiret overgår det X petapixel.comlution (8K vs 6K), sjølv om 8K i praksis er nisje (massive datamengder, få treng det frå eit kamera med 28mm fast optikk). Det er sannsynleg jonasraskphotography.com jonasraskphotography.comich tilbyr 8K-utgang, og Leica har gitt Q3 eit stort prosesseringsløft for å handtere det (Maestro IV).

Q3-en sin videokvalitet er høg – 8K-opptak (når det blir nedskalert til 4K) er ekstremt detaljert. Den tilbyr òg noko som heiter “Triple Resolution” for stillbilete (60/36/18MP opptak) og på liknande vis kan du velje lågare oppløysing for video dpreview.comolling shutter-ytelse (som å bruke 4K subsampla frå heile sensoren i 36MP-modus kanskje). Den har Log (L-Log) profil og støtte for ekstern opptak via micro-HDMI (så du kan sende ut 10-bit 8K eller kva det måtte vere til ein Atomos). Leica har òg inkludert nokre “Cine”-profilar og sideforhold (som 2.35:1-opptak dpreview.comTs for å matche M11-video og andre). Og ein unik Leica-vri: rammelinjer i video – du kan legge på ulike aspe dpreview.comrammelinjer, til dømes om du vil beskjere for vertikal eller eit filmatisk format.

Men i faktisk bruk fører Q3 si lita kropp til ei stor utfordring: varme. Captur dpreview.com dpreview.comntensiv, og tidlege testar viser at Q3 kan bli overoppheta etter om lag 15 minutt med 8K-opptak (forståeleg nok, den manglar aktiv kjøling). Leica ser truleg for seg 8K for korte klipp eller for dei som vil framtidssikre nokre vide bilete dpreview.com dpreview.comlengre utan problem; 4K60 kan òg generere varme, men mindre enn 8K.

Q3 har IBIS + OIS i video (sidan objektivet har OIS og sensoren har 5-akset IBIS, brukar Leica truleg kombinasjonen). Det hjelper mykje for stabilitet ved handhalde opptak – kanskje ikkje provideocoalition.commen nok til å jamne ut risting.

Autofokus i video: Q3 sin PDAF gjeld òg for video, noko som betyr at den no kan gjere påliteleg kontinuerleg AF for video – ein første for Leica. Ansiktssporing i video er effektiv, og gjer Q3 faktisk brukande til til dømes å ta opp eit intervju eller deg sjølv (sjølv om skjermen ikkje er heilt vippbar – ein omveg er å bruke dpreview.comOTOS-appen sin live view på telefonen for å overvake deg sjølv). Leica sine tidlegare kamera hadde middels video-AF (berre kontrast), så Q3 er langt framfor.

Lyd: Det er ingen innebygd hovudtelefonutgang, men USB-C støttar lyd techradar.com mikrofoninngang manglar på sjølve kameraet – men Leica sel ein valfri USB-C til mikrofonadapter (nokre tredjeparts kan òg fungere) for 3,5 mm mikrofoninngang. Så du kan ta opp ekstern lyd om nødvendig, om enn via adapter.

Q3 skil seg ut som det mest seriøse videoverktøyet Leicas kompaktserie har sett. TechRadars overskrift var «Q3 er her – definitivt Leicaen jeg ville kjøpt om jeg var rik», og nevnte blant annet 8K/tiltskjerm som gjør den allsidig【 dpreview.com】. Så om noen ønsker å inkludere video i Leica-arbeidsflyten sin, gir Q3 mulighet for det i høy kvalitet. For e dpreview.comkumentarfotograf kan man ta opp litt 4K-video på Q3 uten å trenge et annet kamera. Q3 støtter til og med trådløs lading (med grep) – man kan tenke seg å sette den på et stativ for filming og holde den ladet trådløst, selv om det er en nisjebruk.

Samanlikning: Korleis står Q3-video seg mot X100VI? Q3 går opp til 8K (overkill for dei fleste), og har fullformat med grunnare DOF-estetikk (28mm f/1.7 kan blure bakgr dpreview.com fint på nært hald). X100VI er APS-C 4K60 maks, men har intern ND-filter (Leica manglar ND, så du treng ND-filter for video i sterkt lys om du vil ha 1/50 lukkar på f/1.7). X100-objektivet er også bladlukkar og kan vere stille (men i video betyr ikkje lukkar noko, men interessant nok kan bladlukkar gi blits-synk i video om ein er kreativ?). X100VI sin 6.2K-modus mot Q3 sin 8K – begge er oversampla, så begge gir skarp 4K; Q3 sin kan vere litt skarpare grunna oppløysing, men skilnaden i sluttresultat er kanskje ikkje stor med mindre du leverer i 8K. Q3 sin PD AF er svært god, truleg litt betre enn Fuji sin for videofølgjing (sidan Fuji sin eldre X-Processor 5 kanskje ikkje har like raffinert video-AF som Panasonics algoritme i Q3). X100VI sin mindre form kan monterast lettare på små gimbalar; Q3 er tun dpreview.comg. Q3 sin log mot X100 sin log – begge har flate profilar, heilt greitt. Q3 sin fordel er fullformat-look og potensielt betre i lite lys (mindre støy på høg ISO i video, takka vere større sensor). Det er vanskeleg å avgjere, men Q3 kan trekke det lengste strået om du ser bort frå varme, medan X100VI er mindre tilbøyeleg til å overoppheite og lettare å ta med for uformell filming.

Og GR IIIx? Ikkje ein gong med i diskusjonen – GR sin video er så avgrensa at det blir som å samanlikne eple og appelsin. Om video betyr noko, er GR uaktuell. Wired sa eksplisitt «X100VI tilbyr 6.2K 10-bit… Ricoh kan ikkje ta opp 4K i det heile» (omskriving) – så det er klart: X100VI og Q3 er langt framfor【43†L83-L91】【11†L109-L117】.

Oppsummering:

• X100VI fungerer uventa godt som videokamera med 4K, 10-bit, filmsimuleringar og til og med frame.io skyskrap-opplasting for rask deling av opptak【43†L73-L81】. Den er flott for hybridfotografar som vil ta opp høgkvalitetsklipp på farten. Det faste 35mm-objektivet kan avgrense utsnitt, men for uformelle vlogger eller B-roll er den veldig solid.
• GR IIIx bør i utgangspunktet reknast som eit berre-for-stillbilete-kamera. Videoen er ein naudløysing – 1080p er greitt for eit kjapt minne eller sosiale medium, men det er langt frå det kreative eller tekniske nivået til dei andre. Dersom du kjøper ein GR, er det truleg fordi video ikkje står på prioriteringslista di. (Ricoh er tydeleg klar petapixel.comR marknadsføring nemner sjeldan, om nokon gong, video.)
• Leica Q3 er eit overraskande kapabelt profesjonelt videokamera forkledd som eit stillbiletkamera – tilbyr 8K, 10-bit Log, og fungerande AF【21†L698-L706】【30†L985-L993】. Det er meir videorom enn dei fleste treng, men det betyr at du ikkje blir teknisk avgrensa. Hovud keithwee.comtermisk handtering (og batterilevetid, som går raskare ned ved video). For nokon som driv seriøst hybridarbeid og er villig til å handtere dette, kan Q3 levere imponerande opptak med den wired.comnd dei kan pare det med Leica SL Cine-objektiv eller liknande vi petapixel.comre for meir avanserte oppsett).

Oppsummert: Dersom video er ein vesentleg del av bruken din, er X100VI og Q3 dei einaste reelle vala her, der X100VI er det mest praktiske kompakte hybridkameraet og Q3 nesten overkill, men utmerka om det blir utnytta rett. wired.comlar i praksis videodelen heilt gå til dei【11†L109-L117】【40†L339-L346】.

For dei fleste brukarar: X100VI gjer det lett å få vakre opptak takka vere filmsimuleringane, noko som kan vere meir umiddelbart givande enn Q3 sitt høge spesifikasjonsnivå, men meir manuelle tilnærming. Men Q3 sitt resultat i dyktige hender kan lett klippast inn wired.comfrå proffe speillause kamera, noko som er imponerande for eit fastobjektivkamera.

Så, for video: wired.comer-kapasitet*, vinn X100VI på balansert nytte og brukervennlegheit, og GR IIIx trekkjer seg i praksis ut.

---

Det dekkjer opp til video.

Gitt lengda, kjem neste seksjonar som tilkopling, batteri, osv., men vi vil m macfilos.comved behov.

wired.com wired.com keithwee.com wired.com petapixel.com keithwee.com wired.com petapixel.com petapixel.com wired.com keithwee.com wired.com keithwee.com keithwee.com keithwee.com wired.com keithwee.com dpreview.com dpreview.com dpreview.com dpreview.com dpreview.com dpreview.com dpreview.com dpreview.com adorama.com dpreview.com dpreview.com dpreview.com techradar.com dpreview.com dpreview.com adorama.com leicarumors.com dpreview.com dpreview.com wired.com wired.com dpreview.com techradar.com techradar.com techradar.com techradar.com reddit.com fujifilm-x.com theverge.com provideocoalition.com forbes.com forbes.com ricohgr.eu ricohgr.eu theverge.com theverge.com theverge.com theverge.com theverge.com theverge.com theverge.com theverge.com theverge.com theverge.com theverge.com theverge.com theverge.com theverge.com keithwee.com theverge.com l-camera-forum.com youtube.com leicarumors.com leicarumors.com photorumors.com leicarumors.com photorumors.com adorama.com adorama.com adorama.com leicarumors.com leicarumors.com macfilos.com leicarumors.com youtube.com dpreview.com dpreview.com dpreview.com provideocoalition.com dpreview.com dpreview.com petapixel.com ricohgr.eu wired.com keithwee.com wired.com keithwee.com keithwee.com dpreview.com dpreview.com techradar.com dpreview.com dpreview.com dpreview.com adorama.com dpreview.com dpreview.com dpreview.com dpreview.com techradar.com dpreview.com dpreview.com dpreview.com wired.com wired.com wired.com keithwee.com dpreview.com provideocoalition.com dpreview.com wired.com dpreview.com dpreview.com dpreview.com dpreview.com keithwee.com dpreview.com dpreview.com petapixel.com dpreview.com petapixel.com shopmoment.com wired.com wired.com petapixel.com keithwee.com wired.com petapixel.com petapixel.com petapixel.com dpreview.com dpreview.com dpreview.com dpreview.com dpreview.com techradar.com dpreview.com techradar.com dpreview.com dpreview.com wired.com petapixel.com keithwee.com dpreview.com macfilos.com provideocoalition.com jonasraskphotography.com jonasraskphotography.com jonasraskphotography.com jonasraskphotography.com jonasraskphotography.com jonasraskphotography.com jonasraskphotography.com provideocoalition.com jonasraskphotography.com jonasraskphotography.com dpreview.com dpreview.com provideocoalition.com dpreview.com provideocoalition.com jonasraskphotography.com jonasraskphotography.com dpreview.com dpreview.com provideocoalition.com keithwee.com petapixel.com keithwee.com petapixel.com wired.com petapixel.com keithwee.com theverge.com dpreview.com techradar.com dpreview.com dpreview.com dpreview.com dpreview.com theverge.com <a href=»https://jonasraskphotography.com/2024/02/20/returning-to-form-the-fujifilm-x100vi-review/#:~:tjonasraskphotography.com dpreview.com keithwee.com wired.com techradar.com dpreview.com dpreview.com petapixel.com dpreview.com dpreview.com dpreview.com reddit.com dpreview.com petapixel.com dpreview.com petapixel.com wired.com keithwee.com wired.com wired.com keithwee.com dpreview.com dpreview.com dpreview.com dpreview.com l-camera-forum.com dpreview.com dpreview.com theverge.com theverge.com dpreview.com keithwee.com wired.com dpreview.com dpreview.com dpreview.com dpreview.com dpreview.com petapixel.com dpreview.com dpreview.com dpreview.com dpreview.com dpreview.com dpreview.com dpreview.com dpreview.com dpreview.com dpreview.com petapixel.com wired.com petapixel.com dpreview.com adorama.com dpreview.com techradar.com dpreview.com petapixel.com dpreview.com dpreview.com adorama.com petapixel.com wired.com

Top Cameras for Every Budget: Best Picks for 2025
Watch this video on YouTube.