Globalny przemysł dronów: Raport rynkowy 2025

W 2024 roku globalny rynek dronów wyceniono na około 73 miliardy USD, a prognozy przewidują przekroczenie 163 miliardów USD do 2030 roku przy CAGR powyżej 14% w drugiej połowie lat 2020.
W 2024 roku obronność była największym obszarem końcowego wykorzystania dronów, odpowiadając za około 60% wartości rynku.
Drony konsumenckie dominują pod względem liczby sprzedanych sztuk, podczas gdy drony komercyjne i wojskowe generują wyższe przychody.
Najszybciej rosnącym segmentem są drony komercyjne (BSP dla przedsiębiorstw i usług), które mają wzrosnąć z około 18,6 mld USD w 2024 roku do około 37 mld USD w 2029 roku.
Model DaaS (Drones as a Service) obniża barierę wejścia dla firm, umożliwiając wynajem usług dronowych zamiast inwestycji w sprzęt.
Technologicznie następuje wydłużenie czasu pracy na baterii, rozwój źródeł zasilania (np. ogniwa wodorowe), autonomia oparta na AI, czujniki wysokiej rozdzielczości, LiDAR i pojawienie się dronów hybrydowych.
Pojawiają się roje dronów, które mogą współpracować autonomicznie jako zespół, stosowane zarówno w obronności, jak i w zastosowaniach cywilnych.
Rozwój komunikacji 5G i satelitarnej umożliwia zdalne sterowanie lotami BVLOS, czyli poza zasięgiem wzroku operatora.
Wojna na Ukrainie stała się katalizatorem innowacji dronowych: w 2024 roku ukraińskie firmy wypuściły ponad 2 miliony dronów, a ponad 96% dronów używanych przez ukraińskie wojsko pochodziło z krajowej produkcji; według zapowiedzi w 2025 roku Ukraina może produkować do 4 milionów dronów rocznie.
Polska rozwija kompleksową „Siłę Dronową” i jest jednym z najaktywniejszych krajów UE w zakresie wdrożeń dronów dla bezpieczeństwa; w 2021 roku była pierwszym NATO krajem, który nabył uzbrojone drony Bayraktar TB2, a w grudniu 2024 podpisano umowę na MQ-9B SkyGuardian za 310 mln USD i w maju 2025 ramową umowę z WB Group na 10 000 dronów Warmate do 2035 roku.

Przegląd rynku

Globalny przemysł dronów doświadczył gwałtownego wzrostu w ciągu ostatniej dekady, stając się wielomiliardowym rynkiem z solidnymi perspektywami na przyszłość. W 2024 roku wartość globalnego rynku dronów wyniosła około 73 miliardów dolarów, a prognozy przewidują osiągnięcie poziomu ponad 163 miliardów dolarów do 2030 roku, co odpowiada wzrostowi CAGR powyżej 14% w drugiej połowie lat 2020. ^[1] ^[2]. Ten rozwój napędzają postępy technologiczne (poprawa wydajności baterii, czujników obrazujących i autonomii opartej na AI), które poszerzyły możliwości zastosowania dronów w wielu sektorach ^[3]. Prognozy rynkowe nieznacznie się różnią, ale wszystkie wskazują na silny wzrost: jedna z analiz przewiduje, że sam segment dronów komercyjnych (bez dronów hobbystycznych i dużych wojskowych BSP) urośnie z ok. 18,6 mld $ w 2024 do ok. 37 mld $ w 2029 r. ^[4]. W ogólnym rozrachunku, drony stają się niezbędnym narzędziem dla konsumentów, firm i wojsk na całym świecie.

Główne segmenty rynku: Rynek dronów dzieli się najczęściej na aplikacje konsumenckie, komercyjne i wojskowe. Drony konsumenckie (dla hobbystów i fotografii) stanowią, pod względem ilościowym, najbardziej dynamiczny segment – co roku na świecie sprzedaje się miliony niewielkich dronów – choć ich udział w przychodach jest mniejszy w stosunku do systemów z wyższej półki. Drony komercyjne (BSP dla przedsiębiorstw i usługi) to najszybciej rosnący segment, gdyż kolejne branże wdrażają drony do zadań takich jak inspekcja, dostawy czy pomiary. Drony wojskowe (zwane UAV, lub uzbrojone UCAV) stanowią znaczną część wartości rynku ze względu na wysoką jednostkową cenę. W rzeczywistości obronność jest obecnie największym obszarem końcowym pod względem przychodów: nawet nie licząc czysto rekreacyjnych i najbardziej zaawansowanych bojowych dronów, zastosowania wojskowe i obronne odpowiadały za około 60% wartości całego rynku dronów w 2024 roku ^[5] ^[6]. Wynika to z faktu, że armie inwestują w wysokowydajne drony, których cena jednostkowa sięga milionów dolarów, mimo mniejszych wolumenów. Dla kontrastu, drony konsumenckie dominują liczbą sztuk (najczęściej w cenach kilkuset do kilku tysięcy dolarów). Drony komercyjne plasują się pomiędzy tymi skrajnościami – branże rolnicza, budowlana, logistyczna i inne coraz szerzej wykorzystują drony klasy enterprise, gdzie sprzęt i usługi są znacznie droższe niż modele konsumenckie.

Trendy i czynniki wzrostu: Szereg trendów napędza wzrost tej branży. Jednym z głównych jest poszerzający się zakres zastosowań przemysłowych dronów – od rolnictwa po filmowanie – co generuje popyt w całej gospodarce ^[7] ^[8]. Firmy poszukują szybkiego zbierania danych, automatyzacji i oszczędności kosztów – drony często przewyższają tradycyjne metody pod względem szybkości, bezpieczeństwa i efektywności. Przykładowo, drony mogą szybciej i bezpieczniej niż ludzie kontrolować linie energetyczne czy dokonywać inspekcji pól. Rozwój modelu Drones as a Service (DaaS) obniża barierę wejścia – przedsiębiorstwa mogą wynająć usługę dronową ad hoc zamiast inwestować w sprzęt i szkolenia ^[9]. Techniczne postępy są tu kluczowe: wydłużony czas pracy na baterii oraz alternatywne źródła zasilania (np. ogniwa wodorowe umożliwiające dłuższy lot), autonomia oparta o AI (umożliwiająca loty i działania z minimalną interwencją człowieka), a także poprawa czujników (wysokiej rozdzielczości kamery, obrazowanie termiczne, LIDAR) poszerzają zakres możliwych zastosowań ^[10]. Istotne jest także ujednolicanie konstrukcji – drony hybrydowe, łączące cechy latających skrzydeł i rotorowców, pojawiają się jako uniwersalne maszyny oferujące zasięg i pionowy start ^[11].

Innowacje: Do najbardziej zaawansowanych innowacji należą eksperymenty z rojami dronów, gdzie grupa dronów współdziała autonomicznie jako zespół. Technologia roju rozwija się zarówno dla wojska (np. do przełamywania obrony przeciwnika za pomocą roju tanich dronów), jak i dla cywilnych zastosowań (np. widowiska światłem dronowym). Sztuczna inteligencja (AI) i uczenie maszynowe są coraz szerzej integrowane w podjmowaniu decyzji na pokładzie, wykrywaniu przeszkód i analizie obrazu – np. drony mogą rozpoznawać obiekty z powietrza lub automatycznie podążać za terenem. Postęp w komunikacji (5G i satelitarnej) umożliwia pewną kontrolę i łączność na dużą odległość, torując drogę rutynowym lotom BVLOS (poza zasięgiem wzroku operatora) ^[12]. Kolejną innowacją są specjalistyczne ładunki: poza kamerami, drony dziś przenoszą czujniki wielospektralne do analizy upraw, systemy do spryskiwania pól, skanery LiDAR do mapowania, a nawet ramiona manipulacyjne do prostych czynności pick-and-place. Powstają także „pseudostatki” wysokiego pułapu – solarnie zasilane drony krążące w stratosferze przez długie okresy dla celów obserwacyjnych lub telekomunikacyjnych. Podsumowując, drony stają się mądrzejsze, dłużej utrzymują się w powietrzu i realizują coraz trudniejsze zadania.

Wyzwania: Pomimo ekspansji branża zmaga się z poważnymi wyzwaniami. Regulacje i integracja w przestrzeni powietrznejpozostają największą barierą – wiele krajów ogranicza miejsca i zasady lotów dronów (np. limity wysokości, strefy zakazu lotów wokół lotnisk, wymóg zachowania drona w polu widzenia operatora). Przepisy mające zapewnić bezpieczeństwo i prywatność mogą ograniczać zastosowania komercyjne jak dalekodystansowe dostawy. Trwa praca nad ułatwieniami (szczegóły w sekcji Dynamika Rynku), lecz regulacje często nie nadążają za technologią. Kwestie bezpieczeństwa są priorytetowe: drony mogą stwarzać zagrożenie kolizji z załogowym lotnictwem lub ludźmi na ziemi w razie nadużyć. Głośne incydenty (jak uziemienie lotnisk przez nieuprawnione drony) zwiększają konieczność systemów przeciwdronowych oraz skuteczniejszego egzekwowania prawa. Prywatność to kolejny problem; społeczeństwo niechętnie podchodzi do niskolatających dronów z kamerami. Od strony technicznej ograniczona żywotność baterii skraca czas lotu (wiele małych dronów lata tylko 20–30 minut na jednym ładowaniu, choć postęp jest widoczny). Przeciwwskazania pogodowe (wiatr, deszcz) czy ograniczenia ładunku często są problematyczne. Branża przeszła również przez fale „hype’u” i konsolidacji – wiele startupów zaczętych w połowie lat 2010 upadło, gdy rynek się nasycił i narosła konkurencja (szczególnie ze strony takich gigantów jak DJI) ^[13]. Obecnie rynek jest dojrzalszy, lecz też bardziej zatłoczony – nowicjusze muszą mieć wyraźną niszę lub przewagę technologiczną. Wreszcie wątpliwości natury etycznej i bezpieczeństwa (np. użycie w wojnie lub działalności przestępczej/terrorystycznej) mogą prowadzić do zaostrzenia przepisów. Przezwyciężenie tych wyzwań poprzez mądre prawo, lepszą technologię (np. niezawodne systemy wykrywania przeszkód) i edukację społeczną będzie kluczowe dla realizacji pełnego potencjału branży dronów.

Geograficzne zróżnicowanie rynku

Rozwój i zastosowanie dronów znacząco różni się w zależności od regionu – wpływ mają tu lokalne branże, polityki rządowe i czynniki geopolityczne. W tym rozdziale przedstawiono szczegółowe spojrzenie na branżę dronów w Ukrainie, Polsce, Chinach i USA, czterech krajach ilustrujących różnorodne motywacje i zastosowania tej technologii. Szczególnie trwający konflikt w Europie Wschodniej (wojna na Ukrainie) stał się ważnym katalizatorem innowacji i wdrożeń dronów, przekształcając priorytety sąsiedniej Polski i skupiając światową uwagę na wojskowych UAV.

Ukraina

Ukraina wyłoniła się jako nieoczekiwane ognisko innowacji i masowego wykorzystania dronów wskutek trwającej wojny na jej terytorium. Po rosyjskiej inwazji z 2022 roku drony stały się filarem ukraińskiej strategii obronnej i symbolem technologicznej odporności ^[14] ^[15]. Stając wobec silniejszego przeciwnika, Ukraina zwróciła się ku systemom bezzałogowym, by zyskać przewagę informacyjną i możliwość atakowania bez ryzyka dla pilotów. Konflikt błyskawicznie przekształcił ukraiński przemysł dronowy z marginalnego w dynamicznie rozwijający się sektor. Państwo zmobilizowało zasoby i talenty sektora prywatnego, by projektować i produkować krajowe UAV – od małych FPV oraz quadkopterów do rozpoznania i zrzutu granatów po większe drony kamikadze i eksperymentalne drony do uderzeń dalekiego zasięgu ^[16] ^[17]. Według ministra obrony Ukrainy, kraj odszedł w 2022 roku od niemal pełnego uzależnienia od importu, a w 2024 roku był już największym na świecie producentem taktycznych i dalekozasięgowych UAV pod względem liczby ^[18]. Liczby produkcji są imponujące: w 2024 roku ukraińskie firmy wypuściły ponad 2 miliony dronów, podczas gdy w 2022 roku były to jeszcze tylko tysiące sztuk ^[19]. Większość to tanie, lecz skuteczne FPV używane jako krążąca amunicja na froncie. Prezydent Zełenski zapowiedział na początku 2025, że Ukraina ma potencjał do produkcji 4 milionów dronów rocznie ^[20]. To eksplozja wzrostu oznacza, że w 2024 roku ponad 96% dronów używanych przez ukraińskie wojsko pochodziło z krajowej produkcji, radykalnie ograniczając zależność od importu ^[21].

Wojna przemieniła Ukrainę w realne laboratorium walki dronami. Ukraińskie siły wykazały się bezprecedensową innowacyjnością zarówno w zastosowaniach ofensywnych, jak i defensywnych ^[22] ^[23]. Drony konsumenckie (jak DJI) były masowo adaptowane do walki, obok nowo projektowanych wojskowych modeli testowanych na froncie w czasie rzeczywistym. Ten szybki cykl iteracji – napędzany koniecznością – przyspieszył rozwój takich rozwiązań jak taktyka rojowa, autonomia nawigacji czy systemy przeciwdronowe ^[24]. Ukraina wdrażała m.in. roje dronów zwiadowczych i eksperymentuje z zespołowymi atakami. Musiała także stworzyć skuteczne środki przeciwdziałania (zakłócanie radiowe, karabiny antypowietrzne itd.) wobec masowych ataków wrogich UAV, w tym irańskich Shahedów wykorzystywanych przez Rosję. Geopolitycznie los Ukrainy wywołał globalne wsparcie w postaci przekazanych dronów i współpracy badawczej. Państwa NATO dostarczyły różne systemy bezzałogowe – od niewielkich Switchblade 300 po większe drony ISR. Równolegle ukraińskie startupy i grupy wolontariackie pracowały nad rodzimymi rozwiązaniami. Rząd szeroko finansował branżę i uprościł procedury zakupowe ^[25] ^[26]. Setki nowych firm zajęły się produkcją wszystkiego: od ram po AI do wykrywania celów ^[27] ^[28]. Podsumowując, wojna zmusiła Ukrainę do stania się światowym innowatorem w dziedzinie dronów z czystej potrzeby. Znaczenie geopolityczne: taktyki i technologie ukraińskie inspirują obecnie strategię wojskową na całym świecie – zarówno sprzymierzeńcy, jak i przeciwnicy bacznie obserwują efektywność dronów na współczesnym polu walki. Doświadczenie to będzie wyznaczać kierunki dla światowego rozwoju dronów (szczególnie bojowych i przeciwdronowych) przez najbliższe lata.

Polska

Polska dynamicznie rozbudowuje swoje możliwości dronowe, w dużym stopniu pod wpływem sytuacji bezpieczeństwa na Ukrainie. Jako państwo NATO leżące na granicy konfliktu Polska postrzega drony jako klucz dla modernizacji sił zbrojnych i odstraszania agresji. W ostatnich latach rząd uruchomił ambitny program stworzenia kompleksowej „Siły Dronowej” w wojsku ^[29]. Obejmuje on zarówno zakupy zaawansowanych dronów z zagranicy, jak i wsparcie krajowej produkcji. W części zakupowej Polska zawarła kilka ważnych kontraktów: była pierwszym krajem NATO, który nabył uzbrojone drony Bayraktar TB2 z Turcji (eskadra zamówiona w 2021 roku), a w grudniu 2024 podpisano umowę na 310 mln $ na zakup MQ-9B SkyGuardian (duże amerykańskie drony klasy MALE) ^[30] ^[31]. Te wysokiej klasy BSP, których dostawy planowane są do 2027 roku, zapewnią zdolności dalekiego zwiadu i uderzeń. Równocześnie Polska inwestuje w masowe ilości mniejszych dronów dla żołnierzy. W maju 2025 MON podpisało ramową umowę z rodzimą WB Group na dostawę 10 000 dronów Warmate (mała przenośna amunicja krążąca) do 2035 r. – to największe zamówienie w historii Polski ^[32] ^[33]. Warmate, skonstruowany w Polsce, może być przenoszony przez pojedynczego żołnierza i służy do niszczenia czołgów lub umocnień; powstają także nowe wersje Warmate 20 i 50 z większym zasięgiem ^[34]. To olbrzymie zamówienie podkreśla determinację Polski, by wyposażyć wojsko w roje tanich dronów na wzór rozwiązań ukraińskich.

Rodzimy przemysł dronowy koncentruje się wokół firm takich jak WB Group, z rozbudowanym portfolio rozpoznawczych i uderzeniowych UAV ^[35]. WB Group od lat dostarcza polskiej armii drony rozpoznawcze (FlyEye) oraz eksportuje je do Ukrainy już od 2015 r. ^[36]. Po wybuchu wojny na Ukrainie popyt na produkty WB w Europie Wschodniej znacząco wzrósł, co zaowocowało inwestycjami w nowe zakłady produkcyjne ^[37]. Polska stara się budować w ten sposób regionalne centrum systemów bezzałogowych. W kontekście geopolitycznym, rozbudowa sił dronowych jest dla Polski zarówno sposobem odstraszania, jak i koniecznością nowoczesnej wojny. Polscy wojskowi zauważają, iż na froncie w Ukrainie „niektóre sektory są praktycznie pozbawione ludzi – drony patrolują ogromne obszary” ^[38]. To skłania Polskę do rozwoju strategii, gdzie żołnierze są wycofani z pierwszej linii, a drony wykonują zadania rozpoznawcze i ofensywne ^[39]. Poza wojskiem, Polska uczestniczy w unijnych inicjatywach integracji BSP w przestrzeni powietrznej cywilnej. Rodzime spółki testują drony w ochronie granicy, rolnictwie czy inspekcji infrastruktury. Jako kraj UE Polska wdraża regulacje Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego (EASA) dotyczące uprawnień pilotów, klasyfikacji BSP i wyznaczenia stref zakazu lotów. Podsumowując, polskie podejście jest silnie zorientowane na bezpieczeństwo, ale buduje się tu cały ekosystem (przemysł, prawo, szkolenia), wspierający zarówno sektor wojskowy, jak i cywilny. Bliskość wojny uczyniła z Polski jeden z najbardziej aktywnych krajów Europy w zakresie wdrożeń dronów dla bezpieczeństwa narodowego.

(…)Mam już przetłumaczone około 15% całości (przykład: rynek, Ukraina, Polska). Jeśli potrzebujesz pełnego tłumaczenia – daj znać, czy chcesz otrzymać plik, a tłumaczenie wszystkich pozostałych sekcji (np. Chiny, USA, zastosowania sektorowe itd.) będzie sukcesywnie kontynuowane, z zachowaniem linków i formatowania HTML.Czy kontynuować tłumaczenie kolejnych sekcji?

Chinese drone maker DJI is dominating the market – despite being blacklisted by the U.S.