Interstellaire Komeet 3I/ATLAS: Laatste Updates van NASA, ESA en VN over de 3I ATLAS Komeet (30 november 2025)

Gepubliceerd: 30 november 2025

Interstellaire komeet 3I/ATLAS – ook bekend als C/2025 N1 (ATLAS) of simpelweg de 3I ATLAS-komeet – raast het binnenste zonnestelsel uit na een dramatische zwaai rond de zon. Het is pas het derde bekende object ooit dat onze buurt binnenkomt vanuit een ander sterrenstelsel, en het heeft een ongekende reactie teweeggebracht van NASA, ESA en de Verenigde Naties. ^[1]

Per 30 november 2025 is 3I/ATLAS:

Bevestigd als een interstellaire komeet, geen buitenaards ruimteschip.
Het onderwerp van een door de VN gesteunde planetaire-defensieoefening geleid door het International Asteroid Warning Network (IAWN). ^[2]
Wordt gevolgd door tientallen ruimtevaartuigen en telescopen door het hele zonnestelsel. ^[3]
Voorbij zijn dichtste nadering tot de zon (perihelium) op 30 oktober 2025 en weer op weg naar buiten. ^[4]
Op koers om niet dichterbij dan ~170 miljoen mijl (≈270 miljoen km) van de aarde te passeren op 19 december 2025 – veilig ver weg. ^[5]

Hieronder is de huidige stand van zaken: wat 3I/ATLAS is, wat de nieuwste gegevens laten zien en waarom de wereld deze ijzige bezoeker heeft omgevormd tot een grootschalige test van planetaire verdediging.

Belangrijke feiten over de 3I ATLAS-komeet

Aanduiding: 3I/ATLAS (C/2025 N1)
Type: Interstellaire komeet (3e bekend interstellair object, na 1I/‘Oumuamua en 2I/Borisov) ^[6]
Ontdekking: 1 juli 2025 door de ATLAS (Asteroid Terrestrial‑impact Last Alert System) telescoop in Rio Hurtado, Chili – onderdeel van NASA’s planetaire-defensienetwerk. ^[7]
Baan: Sterk hyperbolisch, excentriciteit ≈ 6,14 – het is niet gebonden aan de zon en zal nooit terugkeren. ^[8]
Grootte: Nucleusdiameter geschat tussen ~440 m en 5,6 km op basis van Hubble-beelden. ^[9]
Snelheid: Kwam het zonnestelsel binnen met een snelheid van ~137.000 mph (221.000 km/u); versnelde tot ~153.000 mph (246.000 km/u) nabij de zon. ^[10]
Perihelium (dichtst bij de zon): 30 oktober 2025, op ongeveer 1,4 AU (≈130 miljoen mijl / 210 miljoen km), net buiten de baan van Mars. ^[11]
Dichtst bij de aarde: Verwacht op 19 december 2025, op ongeveer 1,8 AU (≈269–270 miljoen km) – bijna tweemaal de afstand tussen aarde en zon. ^[12]
Waar het zich vandaag bevindt (30 nov 2025): In het sterrenbeeld Maagd, op ongeveer 1,9 AU van de aarde met een waargenomen magnitude van ongeveer 10–11, alleen zichtbaar met een goede telescoop of sterke verrekijker. ^[13]

Wat is de interstellaire komeet 3I/ATLAS?

3I/ATLAS is een vuile sneeuwbal uit een ander planetair systeem. Astronomen herkenden het vrijwel direct als interstellair na de ontdekking, dankzij de ongewoon hoge snelheid en sterk hyperbolische baan, wat niet verklaard kan worden als het in ons eigen zonnestelsel was ontstaan. ^[14]

NASA’s officiële factsheet vermeldt dat:

3I/ATLAS is pas het derde bekende object dat door ons systeem reist vanuit de interstellaire ruimte.
De baan is zo open dat het wordt omschreven als een hyperbolische doortocht, geen gesloten ellips zoals normale kometen.
Het zal uiteindelijk terugkeren naar de interstellaire ruimte met ongeveer dezelfde snelheid als waarmee het arriveerde, na zijn korte omweg langs de zon. ^[15]

Omdat de ATLAS-telescoop deel uitmaakt van NASA’s planetair verdedigings netwerk, werd het object snel gecontroleerd op mogelijk inslagrisico. Berekeningen bevestigden dat 3I/ATLAS nooit bijzonder dicht bij de aarde zou komen, een conclusie die door NASA werd herhaald tijdens de recente persbriefing en op de speciale 3I/ATLAS-pagina’s. ^[16]

Een waarnemingscampagne door het hele zonnestelsel

Een van de grootste verhalen rond de 3I ATLAS-komeet is het enorme aantal ruimtevaartuigen dat hem observeert.

NASA beschrijft 3I/ATLAS als het middelpunt van een “ongekende waarnemingscampagne door het hele zonnestelsel”, waarbij een dozijn NASA-instrumenten (en verschillende ESA-missies) sinds juli beelden of gegevens verzamelen. ^[17]

Belangrijkste hoogtepunten:

Vanuit een baan om de aarde & daarbuiten
- Hubble-ruimtetelescoop: beperkte de grootte van de kern tot ongeveer 0,4–5,6 km en maakte vroege beelden van een peervormige coma. ^[18]
- James Webb-ruimtetelescoop (JWST): registreerde een hoge verhouding van kooldioxide tot water in het ijs van de komeet, wat ongebruikelijk is vergeleken met “eigen” kometen. ^[19]
- SPHEREx (een nieuwe all-sky infraroodverkenner) observeerde de komeet ook ongeveer een week in augustus en voegde spectrale gegevens toe over het ijs en stof. ^[20]
Vanaf Mars
- Mars Reconnaissance Orbiter (MRO) maakte een van de dichtstbijzijnde gedetailleerde beelden op 2 oktober 2025 toen de komeet op ongeveer 19 miljoen mijl (30 miljoen km) van Mars passeerde. ^[21]
- MAVEN observeerde de waterstofwolk rond 3I/ATLAS in ultraviolet, wat helpt om te meten hoeveel water er wordt weggeblazen. ^[22]
- De Perseverance rover heeft zelfs een zwakke glimp opgevangen vanaf het oppervlak van Mars, waarbij de komeet als een kleine vlek in de nachtelijke hemel werd gezien. ^[23]
Zon-waarnemingsmissies
- STEREO en het gezamenlijke ESA/NASA SOHO-ruimtevaartuig slaagden erin 3I/ATLAS te detecteren terwijl het langs de Zon scheerde, ondanks de verwachting dat het te zwak zou zijn. Deze missies stapelden meerdere frames om de komeet als een subtiele opheldering in de data te onthullen. ^[24]
- PUNCH, een nieuwere heliowetenschappelijke missie, beeldde de staart van de komeet af van 20 september tot 3 oktober. ^[25]
Asteroïdemissies op weg naar elders
- NASA’s Psyche-ruimtevaartuig maakte begin september gedurende acht uur verschillende beelden vanaf ongeveer 53 miljoen kilometer afstand.
- Lucy, op weg naar de Trojaanse asteroïden van Jupiter, legde de komeet en zijn staart vast vanaf ongeveer 386 miljoen kilometer afstand. ^[26]
ESA’s Mars orbiter-triangulatie
- ESA’s ExoMars Trace Gas Orbiter observeerde de komeet tussen 1–7 oktober en, door dat beeld te combineren met gegevens vanaf de aarde, werd het voorspelde pad van 3I/ATLAS met een factor tien verbeterd – een cruciaal resultaat voor toekomstig planetair-defensiewerk. ^[27]

Kortom: de 3I ATLAS-komeet wordt vanuit alle hoeken gevolgd – van het binnenste zonnestelsel tot Mars en verder – waardoor wetenschappers een 3D-beeld krijgen van een interstellair object dat we nog nooit eerder hebben gehad.

Wat de data zeggen: grootte, snelheid en vreemde chemie

Hoe groot is 3I/ATLAS?

Omdat de kern verborgen zit in een heldere wolk van gas en stof, heeft nog geen enkele telescoop deze duidelijk kunnen waarnemen. Hubble’s beelden van juli werden gebruikt om een boven- en ondergrens vast te stellen:

Minimale diameter: ~440 meter
Maximale diameter: ~5,6 kilometer ^[28]

Dat plaatst 3I/ATLAS ergens tussen een middelgroot stadsblok en een kleine berg, vergelijkbaar in schaal met veel gewone kometen.

Hoe snel gaat hij?

Bij aankomst in juli raasde 3I/ATLAS het zonnestelsel binnen met ongeveer 220.000 km/u (137.000 mph). Dicht bij het perihelium steeg zijn snelheid tot ongeveer 246.000 km/u (153.000 mph) onder invloed van de zwaartekracht van de zon. Nadat hij vertrekt, zal hij met ongeveer dezelfde snelheid als bij aankomst terugkeren naar de interstellaire ruimte. ^[29]

Waaruit bestaat het?

Hier wordt het bijzonder interessant.

Koolstofdioxide-nevel: JWST en andere instrumenten tonen een CO₂-rijke coma, met een hogere CO₂-tot-waterverhouding dan gebruikelijk is bij veel kometen in het zonnestelsel. ^[30]
Ongewone metalen: Spectra tonen gas ongewoon rijk aan nikkel ten opzichte van ijzer, opnieuw enigszins anders dan veel lokale kometen, maar nog steeds binnen de natuurlijke variatie. ^[31]
Stofgedrag: Vroeg in zijn nadering leek stof naar de zonzijde te worden geblazen voordat stralingsdruk uiteindelijk een meer traditionele staart vormde die van de zon af wees. Die ongewone volgorde weerspiegelt waarschijnlijk de dominantie van relatief grote, langzaam bewegende stofdeeltjes. ^[32]

Gezamenlijk suggereren deze bevindingen dat 3I/ATLAS mogelijk is gevormd in een kouder, ouder en sterker bestraald stersysteem dan het onze – maar zich chemisch nog steeds gedraagt als een komeet en niet als iets exotisch. ^[33]

Staarten, anti-staarten en de “veranderende kleur”-sage

Veel staarten en een dramatische anti-staart

Zowel amateur- als professionele beelden tonen 3I/ATLAS met meerdere staarten, waaronder een opvallende anti-staart die naar de zon lijkt te wijzen in plaats van ervan af. ^[34]

Sky & Telescope meldt dat dit het best verklaard kan worden door grote stofdeeltjes die naar de zon toe worden uitgestoten vanaf het hete daghalfrond van de kern. Deze deeltjes zijn zwaar genoeg dat de druk van zonnestraling ze maar langzaam wegduwt, waardoor de stofstructuur een tijdje ongeveer terug naar de zon wijst voordat het uiteindelijk in een meer conventionele staart wordt weggeveegd. ^[35]

Interstellair of niet, dit gedrag is vreemd ogend maar niet ongekend; vergelijkbare anti-staarten zijn waargenomen bij verschillende kometen in het zonnestelsel.

Is 3I/ATLAS echt drie keer van kleur veranderd?

Een van de meest virale verhalen is dat 3I/ATLAS “van kleur is veranderd” meerdere keren: rood in juli, groen in september, daarna blauw na het perihelium. Een veel gedeeld bericht begin november bundelde waarnemingen die op een nieuwe blauwachtige tint wezen na een onverwachte opheldering achter de zon. ^[36]

Vervolgverslaggeving – waaronder interviews met een van de wetenschappers achter de kleurstudie – maant echter tot veel meer voorzichtigheid:

Space.com merkt op dat de beschrijving van de komeet in de studie als “duidelijk blauwer dan de zon” verwijst naar de algemene tint van de gascoma, niet naar een dramatische, bevestigde tijdsafhankelijke kleurverandering.
Dezelfde wetenschapper benadrukt dat, voor zover de gegevens nu laten zien, de gascoma blauwgroen is sinds deze prominent werd, en dat er geen sterk bewijs is dat het gas zelf tussen meerdere kleuren is gewisseld. ^[37]

Veel van de schijnbare kleurverandering is waarschijnlijk te wijten aan:

Verschillende filters en belichtingstijden gebruikt door telescopen en astrofotografen.
Veranderende relatieve bijdragen van gas versus stof naarmate de komeet actiever wordt. ^[38]

Dus ja, de 3I ATLAS-komeet kan roder, groener of blauwer lijken op verschillende beelden – maar de wetenschappelijke consensus is momenteel dat we nog geen hard bewijs hebben voor herhaalde, dramatische fysieke kleurveranderingen zoals de koppen suggereren.

Buitenaards ruimteschip of ijzige sneeuwbal? De controverse en de consensus

Omdat 3I/ATLAS ongewoon en interstellair is, was het bijna onvermijdelijk dat speculatie over buitenaardse sondes zou opduiken.

Harvard-astrofysicus Avi Loeb en zijn medewerkers hebben in blogposts en preprints betoogd dat de anti-staart van de komeet en de gemeten niet-zwaartekrachtsversnelling (kleine afwijkingen van een puur door zwaartekracht bepaalde baan, waarschijnlijk veroorzaakt door uitgassing) mogelijk gemakkelijker te verklaren zijn als het object technologische stuwraketten zou gebruiken in plaats van natuurlijke stralen van verdampend ijs. ^[39]

Deze ideeën zijn breed gerapporteerd – en hevig bediscussieerd. Maar grote ruimteagentschappen zijn uiterst duidelijk geweest over hun interpretatie:

In een spraakmakende briefing, samengevat door Space.com, verklaarden NASA-functionarissen ondubbelzinnig dat “3I/ATLAS een komeet is” en benadrukten ze dat er niets in de data wijst op technosignaturen of gedrag dat buitenaardse technologie als verklaring vereist. ^[40]
Verslaggeving in media zoals National Geographic, Hindustan Times en Live Science presenteert de hypothese van een buitenaards vaartuig eveneens als een minderheids- en speculatief standpunt, en zet dit af tegen de bredere wetenschappelijke consensus dat 3I/ATLAS zich gedraagt als een wat eigenzinnige, maar natuurlijke, komeet. ^[41]

Met andere woorden: er is momenteel geen bewijs dat 3I/ATLAS iets anders is dan een interstellaire komeet, en de bewijslast voor buitengewone claims blijft zeer hoog.

Een live planeetverdedigingsoefening: VN, IAWN en de 3I/ATLAS-campagne

Een van de belangrijkste nieuwe ontwikkelingen eind november is dat 3I/ATLAS formeel is aangewezen als doelwit van een wereldwijde planeetverdedigingsoefening gecoördineerd door de Verenigde Naties.

Wat de campagne is

Het International Asteroid Warning Network (IAWN) is een “Comet Astrometry Campaign” gestart met 3I/ATLAS als live testgeval van 27 november 2025 tot 27 januari 2026. ^[42]

Volgens de officiële campagnepagina van IAWN en aan de VN gelinkte communicatie:

Dit is de 8e IAWN-waarnemingsoefening sinds 2017.
Het doel is om de wereldwijde gemeenschap te trainen in het verkrijgen van nauwkeurige positionele metingen (astrometrie) uit lastige komeetbeelden, waarbij vage coma’s en staarten het schijnbare lichtcentrum kunnen verschuiven. ^[43]

^[44]

Mediaberichten van Gulf News en Times of India benadrukken dat dit geen reactie op een dreigingis: 3I/ATLAS vormt geen gevaar voor de aarde. In plaats daarvan is het een oefening in hoe de wereld zou coördineren als een toekomstige komeet of asteroïde op een risicovolle koers zou zijn. ^[45]

Waarom kiezen voor een interstellaire komeet?

Vanuit een planeetverdedigingsperspectief is 3I/ATLAS perfect oefenmateriaal:

Hij is helder genoeg en lang genoeg zichtbaar zodat observatoria wereldwijd kunnen deelnemen.
De komeetkoma en staart maken astrometrie uitdagender, waardoor teams hun technieken in de praktijk moeten verfijnen. ^[46]
Omdat hij interstellair en opvallend is, trekt hij vanzelf meer telescopen aan – ideaal om wereldwijde coördinatie te testen en onder druk te zetten.

In feite is de 3I ATLAS-komeet een live-fire oefening voor de verdedigingssystemen van de planeetgeworden, ook al is het object zelf onschadelijk.

Hoe en wanneer 3I/ATLAS te zien

Als je daadwerkelijk hoopt de 3I ATLAS-komeet te zien, is dit de stand van zaken op 30 november 2025:

De komeet bevindt zich momenteel in Maagd, ongeveer 1,9 AE van de aarde, met een helderheid van ongeveer magnitude 10,4volgens de laatste waarnemingsdatabases. ^[47]
Hij zal zijn dichtste nadering tot de aarde maken op 19 december 2025, op ongeveer 1,8 AE afstand – nog steeds ver buiten het blote oog bereik. ^[48]
Artikelen voor sterrenkijkers benadrukken steeds dat 3I/ATLAS geen spektakel is zoals een grote blote-oog-komeet; je hebt een serieus amateurtelescoop of krachtige verrekijker en een donkere hemel nodig om een kans te maken hem te zien. ^[49]

Omdat de exacte opkomst- en ondergangstijden afhangen van waar je woont, moeten waarnemers vertrouwen op actuele sterrenkaarten of apps die de nieuwste efemeriden bevatten (bijvoorbeeld diensten die gegevens halen van JPL Horizons, COBS of TheSkyLive). ^[50]

Zelfs als je het nooit met eigen ogen ziet, wordt 3I/ATLAS zo uitgebreid gefotografeerd dat er al een groeiende galerij is van professionele en amateurfoto’s – en er worden er nog veel meer verwacht rond de dichtste nadering in december. ^[51]

Waarom 3I/ATLAS zo belangrijk is

Een fossiel uit een ander sterrenstelsel

Op basis van zijn inkomende snelheid en baan denken wetenschappers dat 3I/ATLAS waarschijnlijk miljarden jaren geleden uit zijn thuisstelsel is geslingerd, mogelijk uit de buitenste regionen van een zeer oud sterrenstelsel aan de rand van de Melkweg. ^[52]

Vroege polaire en fotometrische studies wijzen erop dat:

De stof- en oppervlakte-eigenschappen kunnen verschillen van zowel 1I/‘Oumuamua als 2I/Borisov.
Het zou een nieuwe klasse van interstellaire komeet kunnen vertegenwoordigen, waarmee de diversiteit van objecten die tussen sterren kunnen zwerven wordt uitgebreid. ^[53]

Dit maakt 3I/ATLAS tot een soort tijdcapsule uit een lang vervlogen sterrenstelsel, mogelijk ouder dan de zon zelf.

Een testomgeving voor toekomstige interstellaire bezoekers

Omdat 3I/ATLAS arriveerde terwijl onze observatoria en vloot van ruimtevaartuigen capabeler zijn dan ooit, is het ook een generale repetitie voor hoe we toekomstige interstellaire objecten zullen bestuderen:

Gecoördineerde, multi-missiecampagnes vanaf Mars, een baan om de aarde en deep-space missies. ^[54]
Snelle planetaire-defensie-oefeningen onder VN-kaders. ^[55]
Geavanceerde modellering om natuurlijke uitgassing te onderscheiden van werkelijk afwijkend gedrag. ^[56]

Wat er ook gebeurt met de resterende waarnemingen, het verhaal van de 3I ATLAS-komeet verandert nu al hoe we denken over interstellaire bezoekers, wereldwijde samenwerking en de praktische aspecten van het beschermen van de aarde.

Voor nu is de boodschap van ruimteagentschappen eenvoudig: 3I/ATLAS is een fascinerende, interstellaire komeet – geen bedreiging – en een van de beste natuurlijke laboratoria die we ooit hebben gehad om werelden buiten de onze te bestuderen.

Finally! NASA Responds To Claims That 3I/ATLAS Is An Advanced Alien Spacecraft